helaas

Alziende leven in een stad die blind
Het voorjaar reeds vermoedt en ziet gelijk
Een slapend kind; slenteren door het grint
En zand van een in aanbouw zijnde wijk

Of door het centrum, samen met een vrind,
Half dromend uitrusten langs de dijk
En luisteren naar vogels, water, wind:
Dat alles schuift langzaam buiten bereik

En wij geraken enzaam op dood spoor.
Waar is de weg naar huis? Wij worden bang,
Steeds meer valt het leven buiten gehoor.

Misschien is ergens een geheime gang,
Maar langzaamaan gaat ook die hoop teloor.
'tWordt stil, al duurt het nog een leven lang.

centrum

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 1 stemmen 544