Alle inzendingen over emoties

Zij heeft een stem heel frêle die lichtjes beeft een hand die nauwkeurig begeleidt ogen die bewogen strelen of ze bij het schrijven ook die glimlach op haar lippen heeft zij is een franse schrijfster Claudine is haar naam reine claude dacht ik wat een genot dit te hebben mogen ondergaan…

Het zijn maar een paar stappen naar de uiterste randen van de dag. In dit domein van gesluierde atmosfeer gaat zelfs hardnekkig licht overstag. In het grensgebied van eb en vloed is niet helder wat waar is en wat niet. Een zee van zand doet verstikken en oneindig water is alles wat je ziet. Deze ongrijpbaar gekrenkte geluiden uit wezenloos…

zien en zwijgen laat me stil zijn nu ik thans zoveel gesproken heb in gezichtsvelden drijven al mijn woorden langs vooropgezette routes en het tijdpad van een leven dat niet langer is -laat me stil zijn- zwijgend haar teloorgang tot de weerkeer van haar wezen zien in woorden en in beelden slechts mijn stem leggen, want ik mis…

met de maan linksachter door de avond heen geen zwarte gaten slecht de zachtbeschenen weg langs bermen knielend gras ik was daar ook en zag de glans van kleine vonken, op een waterrijke sleur vol donkere hiaten die sloot wist enkel wat daar voortbewoog om in mezelf te praten koos ik slechts een taal die er, in diens eenvoud niet…

ik zoek naar iets maar weet niet wat of hoe het is weer die leegte die aan me knaagt... daar, zie je dat? dat donkere, bodemloze gat het valt niet op te vullen toch is er nog geluk zo af en toe... geluk, tot nu toe ongeschonden, vrij ik bewaar het op een veilige plek... daar, zie je dat? op die zonnige, open plek er hangt een zoete…

Wondermooi hoe plots die blauwe spar aan mijn oog zich presenteerde een voortuintje in een heel nette buurt waar ik soms kom…

Ik heb de ruitenwissers aan mijn bruine huid is bruin van alle zomerdagen. Dorpjes kraters reservaten alles schuift voorbij, het is alsof ik door een tunnel jaag met nat cement en aan het einde het beroemd licht en heldere geluiden. Alleen er is geen tunnel, ik kan het niet beschrijven. Mij rest ook weinig tijd ik doe alsof ik weet van niets tot…

Ik zag beelden van ontroering, van hoe een man een vrouw kuste. Ik zag hoe liefdevol de kus gegeven en ontvangen werd. Hun lach die speelde over elkaars gezichten, Ik zag beelden van mensen die hand in hand liepen. Ik zag mensen elkaar groeten Ik zag ‘n dag waarop het in de hele wereld lente is. Ik zag beelden die mijn hart, mijn geest…

Tranen van verdriet Tranen van boosheid Tranen van geluk Tranen van de lach Allemaal emoties, wie kent ze niet, we maken het allemaal mee, alhoewel de laatste twee het fijnste zijn. Het lijkt al eeuwen geleden, gezelligheid, lachen, je fijn voelen, kortom gelukkig zijn. Wat is geluk? dat maak jezelf zeggen ze...met mensen waar je om geeft…

Geen vormen, volgorde geen, geen logica, geen script, geen plan, idee geen. Is correct niets, is puzzel leven mijn? Regenboog alle kleuren van, maar toch nacht zwart als. leven ik GaGa voor, box out of...... Box welke? Nee voorberijding, kruisen wegen en weer scheiden. Altijd voor ditchten? Kleuren altijd voor? Altijd voor muziek?…

Na een heerlijk weekend, waar ik dacht te dromen Bleek het waarheid, dus uitgekomen Aan de kant gezet is wat ik voelde Beduveld, bedrogen liefde bekoelde Gelukkig blij met mijn gevoel Want weet je.. je bedondert de boel Als m'n ogen nog niet open waren Zijn ze het nu, dat heb ik ervaren Na het gedicht van vuur vielen de schellen…

Je bent verliefd, o, zo verliefd, al zo lang verliefd, maar ben jij ook zo geliefd? Hij vindt je leuk, alleen maar leuk, niet meer dan leuk, zorgt dit voor een hartbreuk? Waarom kan het niet meezitten? Gewoon, zodat je heerlijk kunt pitten..…

loze woorden zijn het wijdlopig dwalen we steeds verder af langdradig komen we opnieuw tekort veel liever waren we kort van stof breedsprakig maken we schijnbewegingen ontwijken we de kern maar ondertussen brengt de dag mij het stilzwijgend zoeken van de merel de vlinder en de bij…

september was mijn minnares heengegaan op dertig prachtig drachtig van een roes die nog niet was uitgeslapen denken aan haar is staren in de sporen van een losgelaten blad in water…

er rent een man in de tuin hij vangt kinderen maar haar niet er rent een man op haar feest een man die wel vaker rent dit maal vlucht niet zij vluchten speelkameraadjes door het dolle heen het is feest dit maal vlucht zij niet weg van het feest ----------------------------------------- uit: 'niet beginnen bij het hoofd', 2006…

Mijn lief is blij, zij lacht en zingt En schittert in de zonneschijn Als zij zó héél mijn leven zingt Kan nooit mijn leven lijden zijn. Ja! zang en lachen duren kort Als bloemen in de zomerdag; De zomer sterft, de bloem verdort: Zo sterft der mensen zang en lach. Maar nu der zonne gouden val Vloeit langs gelaat en blinkend kleed, En zij…

Bij 'n beekje met veel volle varens en 'n omgevallen oude dikke boom biggelen dik en nat mijn tranen om het uitspatten van mijn droom:: "Nu je echt voor die ander hebt gekozen wil ik al mijn zoute tranen lozen en laten meevoeren zwaar en loom in die troebele treurige beekse stroom" Ik schrik op en knipper met mijn ogen m'n liefde…

Wiegend in de wind de bijna laatste rozen rood van opwinding…

Een schreeuw, niemand hoort het. Iedereen voelt het. Een echo komt terug, maar geen reactie. Schild tegen schild, geen contact. De echo's verharden het schild en versterken de aanval. Zicht is vertroebeld door pijn en woede. De zielen staan in de mist van emoties, onzichtbaar. Een schreeuw om liefde, maar liefde komt niet. Zonder ziel en…

Spiraal van leven en denken lijnen van enkel gevoel wegen over bergen en door dalen lopen door zon en kou stormen weerstaan en hitte trotseren de angst overwonnen en strijden tot het bitter einde tegen eeuwige onrust en pijn gaan die weg door ’t leven niet onderwerpen aan somberheid maar ’t hoofd geheven als overwinnaar in de strijd.…

Alleen door het leven Ik denk aan het leven als ik eenzaam ben, als ik somber en zwartgallig ben. Als ik ga door diepe dalen, dan denk ik soms aan het leven. Soms voel ik mij euforisch, ben ik blij en optimistisch, ga ik dansend over duin toppen en denk dan soms aan het leven. Mijn pieken en mijn dalen, zij golven meestal flauw. Maar…

Het is mooi ruw-rond het slachten een heus karwei het kosten een feest…

De…

De dag toen jij mij inspireerde tikten mijn vingers de woorden uit jouw hart Die bewuste dag vertrouwde mijn verstand, geen wikken of wegen Hemelse Kastijding. Met thermometer hoog in het kwik, duurde de dag een etmaal lang De dans echter, die gaf aanleiding voor een periode die echt zeer verwart Als zand in je handen verglijdt…

mijn borst klopt lichter, nu mijn bed de lakens spreidt- ronder rond mijn omvang breder langs mijn rug er bloeien kleuren door het duister altoos loopt de grens terug naar slaap ik gaap en leg mijn armen over zware zorgen met de handen rond het gat dat zwart gekleed al zwaar in de gordijnen hangt een blik prangt dwars door sluimer heen…

De zacht rode volle maan neem ik onder mijn armen mee naar binnen doe er een kleedje om heen hij is nu van mij niemand mag hem meer zien genoeg onrust is gezaaid vooral bij mij hij houdt zich stil voor even de splinters in mijn ziel maan beschenen nemen gigantische vormen aan van draken en doders worstelend om het grote gelijk dat niet…

Langs strand en ruisende branding zacht ritmisch met de golven mee omsloten door behelmde duinen komen mijn gedachten in schelpenecho uit kosmische oorsprong terug vanaf regelmatige deining over water roepen duizenden stemmen aan van wat achter de horizon ons wacht in een toekomst om naar te leven klinkt vertrouwen voor lichte dag.…

zachtjes tikt de regen op de ramen het geeft me weer dat troostende gevoel, een gevoel uit mijn kindertijd ik zit weer te mijmeren zo diep in de nacht terwijl de regen blijft tikken zo kan ik tenminste denken, in stilte zonder afleiding of lawaai in mijn hoofd met steeds op de achtergrond het milde getik van de regen het gevoel…

Lieve kleine schat Hulpeloos zacht wiegend, bloot Kusjes op je snoet…

Een nachtstille hemel een sterrenregen ik grijp naar die met kort halfleven hoe ze glunderen nog heel even…