Alle inzendingen over drank

terwijl zijn maag de inhoud leegt zijn ene hand zijn mond afveegt de ander naar een sleutel zoekt hij in een waas de deur vervloekt waarachter niemand op hem wacht neemt hij zich voor dat deze nacht … … maar bij het zien van bed en troep onder de poster van Betty Boop is hij alles weer vergeten zal hij morgen niet méér weten dan de fles,…

De macht van het ruisend bloed waar geen ziel omheen kan, het hopeloos rondzwerven op zoek naar verlossing waar geen ziel omheen kan, De pijn die in je hoofd hamert en in je lichaam en in je hele zijn Die pijn die wil ik niet meer beleven, die pijn die wil ik niet meer zijn. Doch de macht van de absurde angst en de onverstaanbare twijfels…

Leeg lijkt het leven om me heen Alsof niets er meer toe doet Zonder jou voel ik me zo alleen Maar toch weet ik dat het moet Jij hebt iets anders boven mij verkozen Iets dat meer bevrediging geeft Iets wat blijft, zonder tussenpozen Iets dat jou niet meer doet beseffen dat je leeft Hier kan ik niet meer tegen vechten Dit is iets wat ik nooit…

Er kwam een bus de hoek omscheuren juist toen iemand op een fiets passeerde, de tram langzaam in beweging kwam en een man zijn auto fout parkeerde. Dit, terwijl een mevrouw haar kinderwagen even inhield voor een in-line skater en een bejaarde in een scootmobiel zich aan een winkelwagentje blesseerde doordat de pizzabode op zijn brommer-…

och, gezielt zijn mijn hem’len prijkt mijner geest in’t ganser sop gerstenwater is wat het beneveld heersen den schim’len bij ’t hop doch, och here die mijne geest verslindt is het dan mijn begane lichaam waar verlangen, streven, weerzin vindt zijt gij toch met mij betaamd mocht gij ogen tijdens vangsten rust dan in mijner nederigheid…

het is de pijn het mes het bloed die haar steeds doen vluchten in dromen weg van hem het is de wijn de fles de gloed die haar hart doen luchten te komen zonder rem het is de geest het glas het rood die haar steeds doen huilen in schokken verspilde kracht het is het beest de as de dood die haar laten schuilen voor brokken…

De dag is dorstig, schaars het vocht ik droom van koninklijke perskuipen die met overdaad mijn koortsstuipen stoppen. De zoete wijn waarnaar ik zocht lekt traag over mijn verdorde lippen vloeibaar rood verbleekt de godsbegrippen Vanuit mijn kern rukt de koelte op verdrijft de hitte uit mijn venen brengt de balans weer in mijn benen voor…

Mag wijn misschien gewoon gedronken met plezier ik keur ach wat! ik snuif de geur ik proef, geniet gewoon blijkt "ziel" te zijn de kracht van wijn gefluisterd wijngeest, losse tongen…

Zoals gebruikelijk de laatste tijd klinkt de deurbel weer veel te laat zij is de weg volledig kwijt als zij dronken voor zijn neus staat Lallend en stinkend de trap op zonder te weten waarheen hij slaat zichzelf voor zijn kop zij slaapt vannacht weer alleen Verslaafd om zich beter te voelen om dag en nacht te vergeten alcohol om de zorgen…

Jij hebt een nieuwe vriend eentje die zich makkelijk laat gebruiken ik vraag mij af waar hij jou aan heeft verdiend omdat hij het slechtste in jou laat ontluiken Hij heeft een gevaarlijk karakter en is divers gekleurd jij kijkt elke dag dwars door hem heen ondertussen is er veel tussen jullie gebeurd maar ondanks alles liet jij hem nooit…

Geen proeflokaal kan mij behoeden Voor wat er vroeger is geschied: Er is zo’n donker hoekje niet Of ‘k moet voor ’t verleden bloeden. “Je moet je naar de toekomst spoeden zonder de roes van drank of wiet.” Het blijft een hol en somber lied Om ’t dagelijks gemoed te voeden. Met een traan op beide wangen Zie ik wat de toekomst biedt. Al…

schraal bier kraait in je leden ontzet verzuurt wroeging de veelslachtige bronnen van je pijn het vocht verschalkt je weemoedige flanken genadeloos in je schroom zoeken besmette zenuwcellen wortel en goedkoop plezier klarinet speelt de aftocht ongeschreven brieven talloos splijten maag en nieren je droomt: je bekent een halfgod ontfutselt…

Kijk me aan Zie wat je me aandoet Kijk me aan Liefje dit is niet goed Kijk me aan En zie mijn pijn Kijk me aan Zie je dan niet Dat ik er voor wil je zijn…

Telkens beloof je me Telkens weer Telkens zeg je Het gebeurt niet meer Maar telkens weer Doe je me zo’n pijn Telkens weer Krijgt die drank jou klein…

Als ik naar je kijk kan ik zien hoe oud je bent maagdelijk wit stro geel rijper paars ouder bruin als ik je geur opsnuif ruik ik je afkomst fruitig floraal grazig vegetaal dierlijk animaal als ik je aanraak voel ik je huid koud warm vet filmend schraal en strak tintelend op mijn tong als ik je proef ben je overal…

Handen verwarmend om een kom zo stel ik mij haar voor, te zitten met over `t randje glurende lippen zoekend naar `t waarheen; waarom Ze droomt zoals geen ander kan van kleine dingen, diep gevoel daarin baant zij haar levensdoel en waant zich daar het hare van Handen warmen een simpel gebaar fluwelen rimpelen ronde fluisteren ogen blikken…

Nog jarenlang vond zij herinneringen Getuigen van zijn oeverloze last Door eigen zwakheid zover opgetast Dat zelfs haar liefde hem niet meer kon dwingen Want aan zijn noodlot viel niets af te dingen Het teken stond al in zijn ziel gekrast Nog jarenlang vond zij herinneringen Getuigen van zijn oeverloze last Zij zag het aan, al zijn ontluisteringen…

er wordt weer hard gedraafd naar de tap wel te verstaan buikschuddend, onvaste tred wie komt het eerste aan "drie bier, beste man" vier vingers gaan omhoog buiken schudden van het lachen was het de vinger die loog ? de barman tapt de glazen vol vijf centimeter witte kragen wat overblijft, 'n halve slok "jongens, niet zeuren, niet…

nu haar handen niet meer strelend langs zijn ongeschoren wangen gaan en de randen van zijn nagels rouwen om een kommervol bestaan leegt hij flessen, vult hij glazen drinkt hij kringen op het hout zoekt hij in het net naar mazen in een zee van vochtig zout drijft hij kansloos met de stroom mee naar de rand van zijn bestaan waar zijn grenzeloze…

Nerveus, bleek, breekbaar als een lentenacht vlakbij het gloren, bezweet en ongeschoren ondersteboven, niet langer in staat te bekoren Arend verbleef, maar meer nog, werd verdacht Het waren die nachten waarop hij teerde ‘Waarvan’, werd gezworen doch verzwegen eerst af en toe, tegenwoordig vast geregen kou kon `m niet deren, zoals hijzelf beweerde…

hij vluchtte snel in glazen wanneer er ruzie was en thuis het servies reeds gebroken was gevallen perplex stond de barman glazen te vullen die wellicht verder gingen dan de dubbele bodem aders vraten ogen rood zoals zijn neus beaamde zijn vrouw niet boos meer en een lentegevoel ontwaakt de klok die niet na twaalfen slaat want de nacht…

Uit een fles vol zwart verlangen schenkt hij zonder enig maatbesef zijn verdroogde glas vol slangen alom sidderend voor zijn lef De verstilde hartstocht komt tot leven de passie nu ook huizenhoog haar silhouet lijkt vaag te zweven en hij wrijft zijn tranen droog Heel zijn wezen nu vulkanisch de aarde trilt achter ontkurkte gloed elke beweging…

strompel jij nog lijk de krakeling breek dan maar je benen niet want je pad loopt grillig langs het stenenverdriet je stemming roest in nevels zurig weer waar je stem verroest en 't braken doet zo’n zeer strompel jij maar voort mijn vriend breek dan maar je beenderen niet want jouw pad dat kronkelt langs het dronkemansverdriet jouw…

onafgebroken nippen van het lage vastgeklonken glas gekocht voor ongerept likeur deed haar parlevinken: vloei eens in ik smelt in eigen vuur en mijn charmeur…

Ik heb de dageraad verspeeld het woordenboek gepakt en opgezocht wat ik verspeeld had ik heb de dageraad verspeeld het goud laten ontglippen een dag gepakt die al was uitgepakt terwijl ik ooit de beker wilde ruim gevuld met lichtend dauw toen hoopte ik daaruit te nippen…

De liefde maakt me dronken, en afhankelijk word ik van mijn verlangen naar jou. Bacchus schenkt mij geen klare wijn, en zijn zoete vruchten werden zeker veel te vroeg geplukt. Beneveld geef ik mij over aan de geneugten die de nacht mij brengen zal. De druiven zijn mij niet te zuur, en deze nacht zal ik duur betalen.…

amper belicht wentelt het noorden rond mijn schaduw strekt zich, lacht zich een stuk in de open winternacht waar de leegte galmt met woorden maar de vrieskou wreekt zich toch niet als de vorst nog bloed laat stromen en mijn grijze ziel de verloren dromen bewaart en ik bij zinnen ben nog waar stemmen éénparig klinken zoals de glazen…

Ik ben het slagveld waarop het duivelse en het goddelijke een schijnbaar bespottelijke kamp uitvechten. Geen knop voor tijdelijke onderbreking geen echo op mijn smeking. Ik ben het oerbos en de woestijn met onverwachte mijnenvelden het strijdtoneel zonder helden een slachtblok voor de kastelein die slechts tapt en nu ook leert als het vloeit…

die avond kroop een engel in mijn bed en kon ik amper slapen door haar ronken ze had wel twintig glazen leeggedronken begeerte ging spontaan met vorstverlet ik had haar liever buitenshuis gezet omdat haar kleding en haar adem stonken naar vochtige beschimmelde spelonken maar zij was veel te zwaar, dit droef sujet en ik verkneukelde mij op…

Heb meelij met de dichter die na weken contempleren, de hersens nat van 't zweet een avondje van drankzucht, de woorden weer vergeet.…