Netgedichten

netgedicht (nr. 6.873):

verdronken leven

het grote niets reikt zich aan
als een goudgele gloed
met een kraag van vals besef
gezicht verloren
in onecht gezichtsverlies

ondergedompeld door die ander
die jou is, en toch weer niet
zelfs geen notie meer
van je wens tot vergetelheid

onder het gouden vocht
ligt de onzichtbare sleutel
die alleen gevonden kan worden
door jou zelf

maar niemand kan je bereiken
zolang de gezichtsloze heerst
met zijn groteske witte kraag
van onmetelijke waarde...

wat kan ik nog vertellen
tegen de regent van het water?
hoop is nog niet vervlogen
misschien spreek ik je later
wanneer het niet meer regent...