Alle inzendingen over haiku

de lucht breekt open haar gezicht klaart langzaam op morgen schijnt de zon…

Wally heeft geen netwerk geen check -of bucketlist hij vaart om de klippen heen. Willy weet van wanten ze houdt van de natuur de bomen kennen haar naam. Wally sloeg een vlieg dood en had nog dagen last van een schuldgevoel. Willy breit spelden op haar mouw waar geen aap uitkomt. Samen in het bos verzinnen zij de bomen bij elkaar…

Ze balanceerde  op het koord van haar angsten zocht naar evenwicht…

Geef mij slagroomtaart Een dik belegde pizza Patat met mayo Want die worteltjes En komkommers met radijs Komen mijn neus uit Ik neem nog een glas Ik ben nog even niet klaar Laat de fles maar staan Want die droge maand Heeft wel lang genoeg geduurd Schenk nog een keer in De hometrainer loert Jaloers naar mijn luie bank…

zachtwitte wereld pièce montée gesuikerd lekker in laagjes…

o rampzaligheid grasduinen stellig gestopt wegens mollenplaag…

een warme herinnering aan het gestorven schaap haar wollen trui…

eind januari - lenteknopjes op de uitvaart van herfstblaadjes…

Oh Alfonsina! Jij de dichter jij wachtte Het einde niet af Jij koos voor de zee Daar liep je statig en trots Over de bodem Zeepaardjes schelpen Lichtgevende zeewezens Begeleidden jou Vol van verlangen Hebben zij uitgekeken Naar jouw poëzie Die jij zal schrijven Voor hen op de zeebodem Dood was niet je eind Het was een begin…

Stille tocht - een eend is op zoek naar een wak. Aan de noordpool klinkt een ijselijke gil van een beer.. 'Sneeuw is mooi' zei de zwerver 'maar je kunt er niet van eten'. De stoel waarop ik ging zitten was nog warm van andermans billen. Klimaatverandering - wie heeft er nog last van wintertenen? Flinterdun ijs een waggelende…

De dagen lengen al is het nog maar even maar we leven weer.…

Treurwilgentakken neerhangend in het water raken een meerkoet…

De felle kleuren overheersen met gemak de zachte tinten…

Wanneer het pijn doet zaait vriendschap een zaadje hoop wonder van zorgen…

sneeuw of geen sneeuw - hij treedt in de voetstappen van zijn vader…

Denken aan winter zowaar een vredige rust in stilte gehuld.…

In het winterlicht Scharrelen de wadvogels Op de wadplaten Kokmeeuwen lichten Wit zilvergrijs vuurrood op Boeggolven breken Stormmeeuwen wulpen Zilverplezier tureluur Doorwaden de geul Slenken glinsteren In diepblauw met de zon mee De twee zeehonden Blikken nieuwsgierig Vanuit het Waddenwater Geen visje te zien!…

In het plantsoentje pikt de buizerd ongestoord, vliegt dan weg: fietsers!…

het nieuwe dit jaar is dat te veel blijft zoals afgelopen jaar…

Ik schrijf, en deel rond: vrouwenarmen versperren haast mijn luchtwegen.…

Gezegende Yule De dagen worden langer Het Licht keert terug…

Droomridder zoekt jonkvrouw om garen mee te spinnen. Zeevrouw zoekt zeebonk om een visje mee te eten. Zweep zoekt tol om door het leven te rollen. Vlieger zoekt touw om te laten vieren. Boer zoekt vrouw al twaalf jaar op de televisie. Muziek zoekt vriendschap in alle toonaarden. Licht zoekt inzicht twee linker handen…

niet alleen de mens laat een beklijvend spoor na voor zijn vrijheid…

Tranen verborgen. De lach die het camoufleert. Het hart doet dan zeer.…

Ieder jaar de vraag Of het een witte kerst wordt Maar het wordt regen Regen elke dag Tot het einde van het jaar Want de hemel huilt De warme zon schuilt Voor oorlogen en crisis Sneeuw wordt ijs, wordt drab Geen sneeuwwit sprookje Geen eenhoorn of toverfee De kerstboom huilt mee Een jaar van verlies Van loslaten, verder…

Hoog in de hemel ster deelt haar licht en warmte niet alleen met kerst Kijken naar een ster zo dichtbij en toch ver weg verbonden met haar Gouden witte ster ik tracht haar aan te raken onvoorwaardelijk Zoveel moois en meer een ster schittert voortdurend eeuwige liefde…

Voetje voor voetje Stoep is ijsbaan geworden Sokken om schoenen…

De kat spiedt, aarzelt, waagt zich op het dunne ijs, jaagt op die meeuwen.…

Weer een donderslag. Gezichtje nog wat dieper in mijn jas gedrukt.…

in schuldig landschap onder de olijfbomen de kogelhulzen wat je me naliet waren wortels en vleugels een prachtig cadeau doorwaakte nachten hij luistert naar de stilte zijn knoken kraken de god van liefde woont in hen die beminnen niet in beminden (Plato)…