Alle inzendingen over huwelijk

mijn allerliefste mijn mijn man, soulmate en minnaar nog steeds, altijd, al 31 jaar ondanks zorgen, verdriet en pijn liefde moet rijpen net als wijn koester het geluk uit die eerste uren dan zal onze liefde eeuwig duren zelfs als we niet in één werkelijkheid zijn onze liefde is zuiver, puur en rein hoe zou ze anders nog kunnen bestaan…

Slechts gehuld in onschuld sta ik voor je vol vertrouwen in wat komen gaat want onze levens zullen zich vlechten als boomtakken die een koepel vormen tegen regen stormen weren zon doorlaten net als loof zal ons bestaan zich kleuren naar seizoenen van leven tot het laatste lege blad door ons is beschreven…

vrouwe sprak de man ik bungel nu al zo lang doe d'r 'ns wat an nou ja zei de vrouw spreek niet zo vreemd je bent toch van hier en nu verre van ontheemd het is ook jou bekend niets staat vast behalve de dood aan het end de rest kan beslist opgeschort hoort bij leven in het kort onzekerheid kan geeen kwaad voor de innerlijke groei…

hier veegt een man blad voor blad voor eigen deur een spoor van welkom uit de weg hij kijkt niet naar de naald leeg, gebruikt en nutteloos die hem had kunnen treffen zijn Schepper durven roepen lang voor het zover moest zijn zijn huisje is misschien niet echt weltevree of iets anders pathetisch gewauwel van hen de goegemeente die niet…

het geluid van haar liefde als het gerinkel van een ketting hield haar vrijelijk gevangen aan de attenties van haar man warm in zijn woorden was hij de krul in haar rechtlijnig leven inspiratie en bezieling van wel twintig nieuwe getuigen hij praatte met haar met iedereen met doorslaande argumenten al was zij de enige die niet hoefde…

Na lang samen zijn is wat azijn in de relatie gedropen. Druppeltjes zuur doven 't vuur. Ambras onbehouwen beschadigd vertrouwen. Er zijn juwelen die jullie delen durf ze strelen. Als toekomstprijs beloof ik Godenspijs.…

omdraaien, zien hoe ze terugkeert naar het huis en de kinderen en vlak voor de drempel omkijkt en een gebaar van haast maakt alsof er wordt gewacht verlangen en verlies samen komen zonder bloedbad, maar met zachtheid het hart triest gestemd, opgewekt slaat zodra een merel zijn rollertjes maakt geen weg terug dan zo weg te gaan om te blijven…

sterren aan het firmament branden gaten in het kaal krullen heel ons al massaal schijnen blijkbaar permanent traag verveling in het stieren kijkers die uitsluitend tollen draaien sferen zonder dollen prooi van eender kuddedieren manen blijven tijden hangen sloffen afgemat haar weiland stuiven lang niet meer voorbij want zij hoeven niet…

Na deze dag worden nieuwe morgens geboren en nachten samengebracht binnen de ring van versmolten liefde Nog zoveel dagen niet geteld geheimen nog niet gedeeld woorden onuitgesproken strelingen niet gevoeld Twee horizonnen vloeien samen culturen zacht gekneed alle talen kennen liefde geen land dat niets van passie weet Ze zullen vloeien…

och keek ik met vogelogen en had ik vogelstem had ik licht het zwerk bevlogen zong ik slechts voor hem vloog ik om de traliekooi lijmstok en het net mijn lied klonk meer dan wondermooi een gedicht op toon gezet hij zou het moeten horen mijn lied hem gewijd mijn wieken in het gloren voor ik vaag word door de tijd wat weet hij ook…

baas in eigen hoofd alsof iemand daar iets van kan leren we leven met elkaar mezelf kom ik in mijn nieuwe hobby scrapbooking tegen misschien omdat ik weinig van mijn eigen verleden heb mee kunnen nemen zodat ik nu als een malloot alles vastleggen wil het gaat zo snel voorbij afbladerend reclamebord dat een onbeperkte boodschap draagt…

kijk, mijn kind ik nam je hand dag in dag uit je gouden krullen waaierden langs de lente de maan zo hoog boven vuren vleugels vlinders deinden door ‘t open raam en doorheen het zingen van de eerste vogel het beminnen nu, in witte kragen, glijdt zacht en krachtig naar de zomer hoe mooi het lied, het bruidsgezang ik…

in de zomerzee van jullie liefde tekenen zon en wolken witte golven van de branding als vluchtige sluiers over het strand waar zandkorrels jullie harten in een tintelende beweging voortdurend omhelzen verenigen zielen zich op het ritme van hooggewelfde woorden en vlechten dagen zich in een beminde gloed laat de bindende klank…

Zwervend in gedachten van een redelijke gewaarwording Eenzaamheid is slechts vervelend als je er bij stil staat Lijden is slechts een weg die je ongecontroleerd inslaat Alleen is de schipper die met zijn schip verging Je kijkt me aan met de boodschap; wil je dat ik het uit je wring Verbaasd vraag je af waar het over gaat Ze kijkt met een blik…

De mooie communiste had geen fluit. De armoe die ze leed, wist niet van wijken. Een echtgenoot kon haar wellicht verrijken. Ze vond een heer. Hoe rijk zag die er uit! Hij wilde wel een nestje met 'r bouwen en vroeg terloops aan haar: 'Bent u nog vrij?' Het klikte snel: gemeenschap wilden zij van goederen, waarin ze gingen trouwen. Dit was…

waarschijnlijk heeft ze haar décolleté wat verder open laten staan en jij dacht dat ze dat speciaal voor jou had gedaan, evenals de zoom van haar rok tot de knie omhoog je bent geen boer van het land die weet beter en uit eerste hand hoe het in het leven aan toegaat tussen beer en zeug, koe en stier niet het zicht maar geur en smaak trouw…

Bij ons huwelijk kregen we geen garantie en ook geen: ruilen binnen veertien dagen drie en dertig jaar is het vandaag geleden dat we JA zeiden op de ambtenaar zijn vragen. We kregen een trouwboekje met onze namen erin maar niet hoe je moeilijkheden overwint wel een gouden ring aan onze vinger en...we hadden al ons eerste kind. We kregen…

mijn droom is vrij spel zonder nieten al waar zonder kommer wordt begeerd liefde alle dagen de mens regeert je raakt elkaar's gevoel in sprieten een heer vroeg een mevrouw in het echt om een bakkie leut te doen gezellie saam 's middags in koffiehuis de santenkraam weet je wat de dame toen heeft gezegd kan ik niet doen want ik ben al…

Zij heeft haar rondingen gedeeld hij nam blauwe sneeuw uit haar hals tussen lakens van naakte nachten zekerheid geketend in geheimen er moet iemand anders zijn geweest hij die dronken speelde streelde met gesloten ogen van thuiskomen hij stapelt jaren zuigt het bloed van haar lippen vastgebeten in elkaar bang om uit elkaars gezicht te verdwijnen…

Het leven als een vogelvlucht Vogels delen het leven enkele weken Na de jongen slaan ze beiden op de vlucht Slechts een enkele soort zal het monogaam zijn niet breken Voor de mens is monogamie een crime gebleken Na het ja-woord een diepe zucht Geen verbintenis tot de laatste lucht Alles opgebouwd om het later af te breken Is de keuze bewust…

In elk begin In elke start weegt de passie op tegen veel meer smart De passie groeit De passie wint Zodat elk slachtoffer de ander bemint Maar wat zal er gebeuren als de passie verdwijnt? En de kwetsende woorden niet langer ondermijnt? Wat zal er gebeuren als een kus je verveelt en een heftige nacht opeens niets meer scheelt…

Altijd wel wat om te verzagen Een muur om hartgrondig in te boren Ook schuren kan hem zeer bekoren En timmeren, ja, met vaste slagen Als de moeder hem een halt wil vragen Zegt hij: even wachten met de koffie, vrouw En nu je toch hier bent, heb je geen touw? Ik wil de trap hier wat verlagen Ze zucht maar houdt van deze man Die eenmaal alles…

Duistere Koningin Karbonkel ogen staren Een ijzig standbeeld Een grijnzend hoge klif De wind dreunt echo´s aan Zo luid, zo luid De onverzwakte weerklank van haar stem Zo luid, zo luid Een weergaloze aria op dreigende Orkestenwolken beukt de broze kust De bronzen golven breken. Staccato doornenkransen Rozen slingeren om ranke polsen…

De matglazen vrouw verraad, heel vaag, het kloppen van een hart. Van haar rijpbedekte lippen wolken de beschuldigingen. De man verslikt zijn tranen met weer een gouden glas en boort zijn glinsterende kin in de wildwrede borst. De ijzige wijzers van haar klokkeogen draaien; de wachtende uren slaan op hol en de nacht draaft door: een…

in koelen bloede heet zij welkom ijzig kalm een warm onthaal hij komt thuis en moet vertrekken de eerste keer zijn laatste maal in stil vermoeden schreeuwt zij namen scherpe woorden stompend hard zijn hoofd vol gruis haar hart vol stenen wat trouw begon bleek valse start…

Mijn schat een heerlijk nieuw recept surfend gevonden op huwelijk.net de hond het kind en jij zo transparant zal smullend likken uit mijn hand vrienden met wijn in ons design bewonderden om onze kunstfestijn hangend liggend hijgend behagend dineren wij het culinaire hoogtepunt een struisvogelbiefstukje gemarineerd…

voor eeuwig met elkaar verklonken jong mens je wordt er niet goed van zo vroeg over je graf heen de boel te vernaggelen niet alleen de nagel van je eigen doodskist te willen zijn…

Zij hebben hun leven verward met elkaar niet geheel en ongevaarlijk van stilstand in de benedentuin flirt een herinnering met geplante struiken en kinderen spelend de rauwe werkelijkheid drukt vingertoppen als schurend zand tegen hun oogleden zo klein kan het zich leven zo dreigend toch "het" vergeten…

het beeld dat zij brengt hoe kan hij anders dan bekennen dat zij hem geen andere keuze laat dan overvol het vuur erkennen dat zij voor alle leven staat doorheen het wapen van verschroeiende overgave heden weet hij immers dat eens zij zijn hart ontvangt van enige drift geen sprake hij zich bevrijd mag weten van de verlokkingen des vlezes…

Roezige drukte; ’s Avonds laat op; Pretjes en kluchten; Wals en galop*; Geuren en kleuren; ’t Huis van zijn streek; Zuchten en zangen, Blozend of bleek. Zusjes met neefjes, Nichtjes met broers; Diepe geheimen- Schat van discours*; Kaartjes, receptie; Liedjes der min: Lantren en leutren, Wondere zin. Werkdag tot zondag, ’s Zondags in…