Alle inzendingen over kinderen

het gebroken glas in scherpe scherven op de vale tafel buiten valt emilia de nachtvlinder dronken op het plaveisel dat glinstert van de regenval ze zoekt het wankele huis waar het kind versteend in het donker wacht op wat komen gaat als ze binnenvalt…

Mijn melktanden ben ik kwijt. Mijn wilde haren zijn nu uitgegroeid. De kleuterjaren zijn opnieuw begonnen. Mijn oude dagen zijn voorbij. Een jongen van de dag ben ik geworden. De toekomst is nog niet begonnen. Het zuur werd zoet en zoet maakt blij. Het zicht in één oog ging verloren. Het geluk van kunnen zien gevonden. De geest van gisteren…

de kinderen zijn weggebracht het is nog bijna nacht de opvang stil pas later in de school is er eindelijk de eerste lach het dagelijkse weerzien voor een lange dag waarin alles van hen wordt verwacht traag donkert een lome middag naar de avond toe ophalen met vermoeide groet in haastig warm eten smaakt de dag herkauwend naar…

ik kijk naar jullie en denk hoe is het mogelijk zo jong zo mooi zo liefdevol zo samen jullie hebben elkaar weten te overtuigen het aardse te verruilen voor gene zijde zo jong zo samen jullie zielen voor altijd verstrengeld…

me dat taaltje van de jeugd eigen gemaakt, tegen zin in generatiekloof,ik had het er niet makkelijk mee- onzin? - wennen dat doe je toch beslist voor liefste joch of voor knus huisje venteke toch what a feelings, huisje boompje beestje tuintje. sms van omg en nog meer van dergelijke me niet zo bekend mijn scholing, dat wil je niet weten zelfs…

Met grote ogen van verwondering. Met rode konen van opgelatenheid. Beleefden vele generaties van kinderen hun eerste momenten van muzikale spontaniteit. Op woensdagmiddag of zaterdag klopte een kinderhart zonder zorgen. Begeleid door ouderen werd zo een kort moment van kindergeluk bij de muziek van een aapjesorkest in hun…

als ik de wereld wil zien sla ik een boek open nu val ik stil in jouw dodenboek je stem kan ik niet horen je kleine lijf niet van jezelf een eiland van pijn ingesloten als een insect in barnsteen vanuit de dood ontvouwt zich het broze alleen zijn dat je in een trage rit naar de dood voeren zal je…

nog kan hij spelen met de onschuld van een kind zijn eigen taal toevoegen aan de dingen in samen beleven het leek een monoloog maar wie goed keek zag antwoorden in bewegen zij waren daar daagden uit in spel door vorm en verschijnen hij koesterde hen ontdekte hun plezier van bestaan in dubbelleven soms keek hij op liet zijn…

Er was eens een kereltje met trots op de boekentas - I hate school - gepend Partner net de deur uit dus vet genant spijbelen Ik hield mijn kop maar het was vaak toch bikkelhard Te schadelijk te tergend Wat blijkt Bijscholing heden al is het dag en nacht Dus hoge scores gegarandeerd Trots dat ik je mocht en mag blijven bijstaan! Ik bén…

het gezin vastgelegd in een momentopname op een zwart-wit familieportret uitverkoren voor een gelijmde plek in het album elk kind wrikt zich los van het gestolde gezin met open ogen kunnen ze elkaar niet vinden in het licht noch in tijd noch in ruimte acht werkelijkheden evenveel waarheden zoveel meer wijzen…

Kindervisite geeft tijdens het knutselen een kleurrijke vloer…

een stilte in het kind de onderstroom van wat niet gezegd wordt in een huis zonder lucht lopen tijd en ruimte tandenknarsend vast zonder beweging stremt het kleine leven ziet de wereld zwart aan de rafelranden van de afgebroken taal sterft het onthechte kinderhart…

er is een stilte in het kind een donkere onderstroom van dingen die niet gezegd worden het leven van het kind staat stil groeit niet het kan niet bewegen een lege ruimte in het kind waar niets bestaat waar zelfs geen lucht is in de wachtkamer van de dood blijven tijd en ruimte steken in één zeldzame zin: mama slaat koortsachtig…

Sedert de droomspin mij omspon met duizend parelende webben, zie ik hem spelen in de zon,- het kind dat wij nooit zullen hebben. Zijn ogen die het zonlicht vangen, zijn klaar en helder als kristal en onvertroebeld door verlangen: ogen van voor de zondeval. Hij glimlacht schuldeloos en wijs. Zijn vogelstem streelt licht mijn oren. Zijn…

zij voegen zich samen op bladgroene dagen. de hond en het kind. zij lopen naar nergens. de hond op breekbare poten, het kind op zijn rug. het is het vallen van de avond dat ze zo samen houdt. de hond en het kind, geketend aan elkaar, en ginds: een huis om in te schuilen.…

Ik zie wat jij niet ziet een meisje bijna volwassen vrouw ik zie wat jij niet ziet bloem die zich ontvouwt ik zie wat jij niet ziet ik zie jou…

Je gaat logeren en hoeft je knuffel niet meer mee Loopt alleen de school in, zwaait nog even vrolijk Op die momenten ben jij groot en ik heel klein…

Ik Frons En denk Over deze tijd Over het waarom Over de kinderen van het nu Ze zijn de engelen Zoals die op het oude schilderij Zij leren ons De wereld dat zijn wij We zijn een kring In het water Denk over Is er voor een kind nog een later Of is er voor een kind alleen het nu Dromen Als ballonnen Kinderen zijn zonnen Kinderen geven…

Als ik later klein word dan wil ik graag indiaan zijn met een fors torso boven en een lendenlapje onder. Mijn moeder kreeg haar eerste wee bij de dameskapper. Dat had een teken moeten zijn. Ik wil een stoere naam: Dappere Bison of Sterke Spier en van me afslaan als de grote jongens het voetbalveld innemen, het enige doel veroveren, mijn…

Kind van mij Ik droeg je in mijn schoot tot je het daglicht mocht aanschouwen. Mijn hartslag was het symbool van onze verbondenheid. Ik liet je dopen met het water zo helder als de puurheid van je zieltje. Kind van mij Je bent zeven jaar geworden en krijg je voor de eerste keer van Hem een stukje brood. Nooit vergeet je nog die dag omringd…

Gauw, heel gauw komt het uur van onthulling, als wat hij verborgen heeft wordt ontdekt. Het brandt in zijn vingers, het geheim dat als een formule aan het kind trekt. Het is hem te sterk, de vervulling van een verlangen dat in het donker ontstaat als koorts in zijn lichaam, dat week wordt, vijandig, waarin hij vergaat, zo hemels, zo…

Door een frisse kijk op heel gewone dingen maakt een kind je blij…

De zon staat laag schaduw lang als een pierlala Het ijs is broos en breekbaar 't kind ziet geen enkel gevaar loopt roekeloos de dunne ijsvloer ...........op Wie geeft 'n teken roept ho of stop kijk uit niet verder? Breekbaar...'t kind.…

Herfstwind houdt huis in weerloos volle bomen En neemt de kleuren van de zomer mee Ons hart is veel te ver geopend Nog eenmaal fietsen wij naar zee De lage zon legt heimwee op de wegen De kinderen zijn gelukkig groot Ons leven is voorbij gevlogen Een trein die voortraast naar de dood Straks mogen we het glas gaan heffen En toasten op een…

sirenes huilen allang niet meer de mensheid nog wel zij die verborgen zitten onder trappenhuizen mensen die iedere dag weer worden opgeschrikt door inslagen, terwijl het ziekenhuis hun veiligheid zou moeten bieden scholen zijn al jaren gesloten daar straten niet meer veilig zijn kinderen zijn allang geen kind meer daar oorlog iedere seconde…

Het allermooiste is zij Zij met haar mooie blauwe ogen, haar engelenhaar Zo mooi, zij ontroert mij diep Zoals zij loopt, speelt, haar lokken veegt uit haar ogen waarmee zij verwonderd ziet Haar stem praat in geheimen die zij alleen begrijpt en weet Zij beleeft wonderlijke avonturen in een wereld van haar hoe die ook heet…

Er zijn veel gebruiken en tradities die nog als een sentiment ieder jaar aan ons voorbijkomen. Die nog steeds de kracht in zich hebben op een wijze zoals wij over deze goede gewoonten in onze jeugd konden dromen. Zo dromen wij misschien nog ieder jaar, dat dat gevoel in verlangen op 5 december zo kinderlijk onschuldig en zonder gevaar…

Als je in de maan gaat staan dan zie je de zon en aarde tegenwoordig allebei in brand staan. Het doet onze wereld steeds vaker een beven. Is dat iets waar onze kinderen zo maar mee moeten leren leven?! In hemelsnaam: dit staat toch niet ergens ook in de sterren geschreven. Saar…

zomaar een zondagmiddag waarop kinderen zich Johan Cruyff wanen of Johnny Rep oeverloos achter een bal aanrennend koppen, aannemen, overspelen, aanvallen, verdedigen tot de scheids affluit zomaar een zondagmiddag waarop kinderen verdrukt liggen onder vers geschoten puinhopen hopend op reddende engelen die hun bevrijden zullen…

Zij ligt op haar bed, een verstilde pop naast haar met glimlach half verholen, een roos die nog niet is ontloken geboren als magisch beeld als zij mijn gedachten taxeert zachte lijnen begrenzen sproeten magie om pijn te vergeten, gaven die alleen een kind bezitten kan compositie van verdriet naar schoonheid toonbalk van nog niet…