Alle inzendingen over kunst

Het is een eigen vondst Agamemnons gouden masker waarin ik Ensor zie gij erkent hem niet als nazaat van uw vergane macht waar leeuwen brullen mijn gelijk reeds eeuwen later na uw sterven ontstond hij in het nieuwe land waar men hun taal verdeelde zwakker dan uw stenen poort doch o zo schoon van stem zij overtreft nu Klytaimnestra zo…

Een lentemiddag. Ik heb rondgereden en kom zo onbedoeld terecht in Zeist: nog steeds een dorp door dartel loof omlijst, net zoals drieëntwintig jaar geleden. Wanneer zij lachend opendoet herrijst mijn jeugd in mij en wat wij samen deden. Er is, terwijl wij wederwaardigheden bespreken, niets dat op vervreemding wijst. En bij het heengaan…

Met een gespleten geest, probeerde 'k destijds de draad weer op te pakken Koesterde het leven, maar 't leven was niet weg van mij. 'k Stond op, om niet voorgoed te verdwijnen Vervolgens groet' ik jou in stilte nauwelijks hoorbaar reso- nerend Fietste ik de lange dijk dan was de wind tegen mij. Steeds trap ik door om niet weg te kwijnen…

Licht en lucht die Alles doen groeien, Voorkomen dat de Dood voortijdig zijn Intrede doet, essentie Van de natuur, die Het weer laat opgaan Over deze aarde en Alles tot bloei zal Brengen, en die elk Schilderstuk hoe kunstig Ook tot leven brengt…

Haasje overspelen en ontdekken dat er verschillen zijn, wie de haas en wie de over Christina Branco zingt een fado Er klinkt gedruis van buiten terwijl gaslicht sterker wordt in juni valt hagel op koepelruiten…

Zinkende gedachten Fluisterend ingekaderd Melancholisch In zwart wit Ik trek je aan Drievlaks, en profile Passend Bij mijn kleurrijk innerlijk Spinnend Kroelend De hele avond Op de lopende band…

Kijken naar kunst inspireert en doet verlangen Kijken naar kunst schrijft de woorden recht uit mijn ziel Fraaie beelden uit een schaduw opgetrokken Geschilderd. Geboetseerd Veelal ook gehouwen Met hartstocht op weg naar een nieuw begin Geluk schuilt in de passie die jij etaleert In de zin die door jouw bijzijn wordt…

Haar naaktheid is bedekt met zonlicht neem ik aan de huid is licht getint Een volmaakt gaaf exemplaar voor een beeld, een schilderij begrensd met de juiste maten Het kader voegt zich naar haar een passend kleed, geplooid om al haar vormen heen…

Gezichtsveld, kim, horizon of einder Lange lijn, zichzelf vormend de verte Op afstand, streep benaderd Van dichtbij, geen vreemd of bekend Helder spiegelt zich het licht in water vrij van kragen ~~ ~~ ~~ Kleurstelling is ingetogen waardig Kalm of stemmig, zoals men ook wel zegt Vervaagd landschap is de kneep Slimheid kijkers te verrassen…

Wat is kunst, anders Dan vermaak voor De massa die er Royaal voor betaalt? Of is het heimwee naar het Beeld, in hout of steen, Of naar het decor van het Wereldtoneel waar gespeeld Wordt om achter de Waarheid te komen? Toneel waarin je de Beelden verglijden laat in De waarheid, die zoals altijd Universeel blijkt te zijn.…

Waar met een overdaad Aan digitale wijsheid Het leven zo goed als Verdrongen is, daar zie ik Jouw vleugelslag in de vroege Ochtend als kristalheldere Uiting van het echte leven, Kunst die zich met geen Gigabyte vervalsen laat…

Met dichten raakt 'n jas niet gesloten de wind waait er dwars doorheen woorden ontsnappen jong en groen de vleugels nog niet droog Zij vallen naar beneden vormen een toren van Babel worden vervolgens in de vorm voor origineel, verfrissend versleten…

Voor een quickstep heb je een partner nodig, techniek, publiek en een goede vloer. Voor een tango heb je een reden nodig, ziel, een vurig hart en mystiek. En wat heb ik nodig als kijker, tranen in mijn ogen door de ontroering van een twee-eenheid, gepassioneerd bewegend in alle toonaarden van de compositie!…

ze staat te wuiven haast koninklijk welig deint ze op de tonen van de wind die haar schoonheid koestert omarmt door de zon die haar uiteindelijk 't leven schonk want laat is ze wel doch beeldschoon in haar eenvoud die ze voor kort exposeren zal…

ik schilder met gestolen woorden op geleende doeken die ooit de jouwe waren zo kleur ik de dageraad wit voeg er rond het middaguur wat gele bloembladeren aan toe uit kunstboeken leen ik vers groen om 't geheel als herboren te laten voelen…

Is de ziel die aanklopt en als de geest open doet een lied zingt. Zij vertrekt weer tevreden als ze zuiver is gehoord en betaald is met emotie.…

(the Boxers; 1987*)(te zien in Berlin-Tiergarten) Vanaf dag één hebben deze boksers elkaar al door Heen door zowel hoofd als zeker dwars door maag De olifanten toeteren terwijl echt, werkelijk alle zeeleeuwen zich de blaren klappen Opgekomen publiek scandeert namen van de helden Hun pose spreekt recht wedstrijd aller eeuwen Voor…

Weet gij wat etsen is ? — Het is flaneren Op 't koper; 't is in 't zomerschemeruur Met malse vedelsnaren fantaseren. 't Zijn hartsgeheimpjes, die ons de natuur Vertrouwt, bij 't dwalen op de hei, bij 't staren In zee, naar 't wolkje in het zwerk, of waar In 't biezig meer wat eendjes spelevaren; 't Is duivendons en klauw van d'adelaar.…

De lucht glijdt de avond met behulp van draaiende aarde in een vredige nacht Titel verdedigt geenszins de waarde van dit meesterwerk 't Veertje drijft in de plas Tevreden schijnt de maan wolkennacht met in schijnsel de schaduw van schitterende verenpracht Pelikaan op de voorgrond alleen kijkend naar de schilder Ziet kracht van zijn…

Haar laatste daad als Koningin Beatrix: 33 intensieve jaren een kunst op zich! Majesteit verdient een levensgroot rijksmonument: kunstig en aansprekend! En na haar dood een vaste plek naast Rembrandt: kunstenaars onder elkaar!…

op het bed van glas kleed ik me uit en ik vraag je kom, schilder mij. schilder mijn lijf vereeuwig me met je vaardige slanke handen mijn kunstenaar je kunt haast niet wachten en ik voel me trots als ik het eindresultaat zie daarna vrijen we op het bed van glas jij en ik……we zijn bedreven in kunst.…

ze zetten het leven dik in de verf kleuren zwarte woorden en vangen echo's ze bevriezen vuur laten geesten los en maken wolken ze dompelen donkere dagen in glinsterend licht openen onwillige deuren en zetten dichte denkramen open ze zijn hoeders hoeders van onze verbeelding…

(n.a.v. beroemd fresco van Giotto) De duivel danst, vliegt en trekt Op graven, voorbij en soms Vaker dan ooit vermoed lacht hij schizofreen En profil: morsdood vanuit alle posities donker Grijs zonder licht Gelaatstrek onaange- naam In wolk boven gepeu- pel Gebracht, de laatste groet Fresco vol van haat zijaanzicht niet…

vast aan het koord danst ze in tijd en ruimte het tanige, tengere lijf tot het uiterste gestrekt botst ze - net niet - tegen de raamloze wanden het weerbarstige koord remt haar, bijna behoedend, af het verliest enkel zijn weerstand als ze stilliggend zittend staand meer het midden kiest de zon zendt haar warme licht door de openstaande…

vast aan een koord danst ze in tijd en ruimte het tengere tedere lijf gestrekt tot het uiterste botst ze - net niet - tegen de raamloze wanden het weerbarstige koord remt haar behoedend bijna, af het verliest enkel zijn tegendraadsheid als ze stil liggend zittend of staand het midden kiest de zon zendt haar warme licht door de openstaande…

Een museum is doorgaans een oase, een bron van kennis. Inspiratie doe jij hier op voor eigen en andermaal beleven Kunst; nooit uit de gratie De verrassing schuilt in schoonheid die je niet direct ziet Surprise voor relatie 'At the French Windows' bijvoorbeeld eind negentiende eeuw Wel of niet? Indiceert het ontbreken van onderarm…

Onbewaakt ogenblik: dat is het kantelpunt val uit de tijd - ga niet gewillig heen druk de schelp aan je oor, ga tekeer tegen het doven van het licht, je eigen bloed Onbewaakt ogenblik waarin je opschrikt en de dichter in je hoort gonzen als een gulzige bij op zoek naar bloemen ieder woord zijn eigen kleur die hij opzuigt en thuis in zijn…

avec Claude Als we eenmaal buiten zijn legt Claude me uit hoe het is om haar te portretteren. Ze kan urenlang stilzitten. Claude heeft een hele reeks doeken geschilderd: zij in bed, naast het bed, ’s avonds, ’s morgens, etcetera. Zij denkt dat hij haar probeert te versieren, maar volgens Claude is ze eigenlijk nooit het onderwerp geweest…

Als de muziek alleen In de verte nog klagend Te horen is, en Het licht van de dag Vervaagt tot grauwsluier Die nauw'lijks nog te Doorbreken is, besef ik Met een schok dat het Weer maandag is, slechts In een kleur verkrijgbaar, Blauw zoals alléén Blauw zijn kan…

Tegen een roze lucht oefenen kale dansers hun stramme takkenarmen als een groep nordic walkers op fris kleurend groen. Rekkend, strekkend als geweien in de verte, kleurig groeit de lente boven doodgewaand roodbruin. Gapend van de winterslaap reiken ze naar het licht, buigend in tegenwicht roepen ze lokkend: Groei en zweef, stuif en geef…