Netgedichten

netgedicht (nr. 48.625):

Eeuwigheid

Met een gespleten geest, probeerde
'k destijds de draad weer op te
pakken
Koesterde het leven, maar
't leven was niet weg van mij. 'k Stond
op, om niet voorgoed te verdwijnen

Vervolgens groet' ik jou in stilte
nauwelijks hoorbaar reso-
nerend
Fietste ik de lange dijk
dan was de wind tegen mij. Steeds
trap ik door om niet weg te kwijnen

Het Moors paleis met eindeloze
herhaling en regelmaat
Vlakken
Met gedreven liefde voor
topstuk islamitische kunst
wekte Escher wrevel; de Dolfijnen

In een glorieuze harmonie
met oceaan, het gewelf
zee-rots
Zeer zichtbaar en verborgen
hebben zij toen Escher geleid
tot werk, houdbaar tot in infiniteit