Alle inzendingen over literatuur

Er zijn zoveel die inspireren waarvan velen kunnen leren Mulisch, Hermans, Reve schijnen de grote drie te wezen Marsman, Vondel, Nescio schijn je ooit te moeten lezen Maar toch komt de inspiratie vaak uit het gewone leven De eenvoud van Gijzemeijer laat me graag afkijken bij je De directheid van Oskam laat zien hoe het ook kan En ook…

Poëzie kan nooit over mij gaan, noch ik over poëzie. Ik ben alleen, het gedicht is alleen, en de rest is van wormen. Ik stond aan de straten waar de woorden wonen, boeken, brieven, berichten, en wachtte. Ik heb altijd gewacht. De woorden, in lichte of duistere vormen, veranderden mij in een duister of lichter iemand. Gedichten passeerden…

Het was alsof ik in een spiegel keek De allereerste keer dat ik je zag Het was een onvergetelijke dag Qua levenswijsheid was ik nog een leek Ik was verbijsterd en totaal van streek Ik voer nog lang niet onder eigen vlag De dichter die in mij te slapen lag Ontwaakte en waagde de oversteek Het is nu alweer dertig jaar geleden Dat ik verliefd…

Tussen de plooien van toneelgordijnen vouwt zich de ingehouden strijd. In rollen ingeleefd sluit je binnenste zich buiten tot je er niet meer aan ontkomt. Tussen de uitgevouwen bedgordijnen, herinnerend aan pijenstof ontpopt de ingehouden strijd tot het verstomt, het einde speel je niet, dat ben je.…

Een ziel moet zien te zeilen naar de wal Over een grote, zilte oceaan Dapper door Scylla en Charybdis gaan Een haven of een baai vinden vooral Soms vaart zij in een fuik, loopt in de val Dan heeft ze averij, scheurt haar bazaan Een ziel moet zien te zeilen naar de wal Over een grote, zilte oceaan Loopt averij op en gaat door een dal Ze dobbert…

Dat taal soms primitief is, primitiever dan mij lief is, is onoverkomelijk waar. De wereld wijst zich in woorden, eenmaal. Zoals de schilder in kleuren wijst, beeldhouwers in vormen. Maar het vormen is niet primitief. Hoe simpel, nietszeggend een cirkel is of blauw en groen. Juist de samenhang resoneert tot het woordje aarde. Het…

De boeken, die ik heb verzameld, zijn onsterfelijke schrijvers, die, hoewel ze zijn gestorven, nog in mijn kasten staan. De boeken, die ik innig liefheb, zijn vrije geesten, die, hoewel ze zijn vervlogen, mijn ziel blijven verrijken. Veel boeken, die me omringen, zijn heilig, als een heilig huis. Boeken, waarin ik vrij mag wonen. In hen…

Letterkundigen zijn muggenzifters. Fictieschrijvers zijn artiesten. Dichters zijn scheppers naast God.…

Gotallejezussen, wat een kolerezooi is het hier. Ouwe jongens zitten op hun krent, smoken stinkende walmsigaren, ouwehoeren over mooie wijven, en zuipen vals trappistenbier.…

Lucretia, onteerde vrouw. Lucretia, vrouw in het nauw. Niets kan een vrouw dieper raken; dan het prooidier dat haar eerbaarheid komt schaken. Het prooidier van de wellust komt onverwacht; overweldigt een kuise vrouw met al zijn kracht. Nachtelijke uren kunnen een vrouwelijke eer niet bewaken; laten haar niet ongemoeid tot aan het ontwaken…

Ik pieker soms nachtenlang over het feit, dat dé dichter van alle eeuwen zijn dichtwerk later benoemde als 'volksverlakkerij'. Was het misschien omdat hij ten tijde van zijn dichterij volop hasj en absint gebruikte en zijn zieleroerselen daardoor als onecht beschouwde?... Of doorzag hij zijn schrijfsels en die van zijn tijdgenoten als…

Het is half vijf en ik luister. Een vroege merel begint te zingen. Voor dichters is het nog te vroeg. Ik blijf zwijgen in het duister. Het wordt vijf uur en ik kan weer zien. In de kamer wordt het langzaam lichter. Een schilderij zwijgt nog aan de muur. Woorden komen spelen met de dichter. In mijn hoofd zie ik woorden samengaan. Wat nog…

Het wit tussen regels Ook het wit tussen woorden of ‘daar gebeurt niets’ Wit wordt gezien Dat is iets anders dan ‘daar staat niets’ omdat het op papier niet alleen is Vergezeld wit geeft richting aan ogen Richting lijkt er ook altijd te zijn als je gewoon om je heen kijkt: toch hoeft er niet speciaal iets te gebeuren…

De woorden der gemakkelijkheid, woorden van rose sluimer, kamer behangen met pastelkleurige dromen, dat is de poëzie die u lust. Volièrevogeltjes wapperen er in rond en de meisjes hebben er een zeer zoete hals en de dichter staat nimmer voor u dan gekleed in het bleekblauwe avond­costuum van de maan. Maar de poëzie die wil zeggen dat ons…

Zij zag de lelies bloeien met kromme handen maar met een geest zo scherp wist zij hen te beschrijven als Gods wonder zonder dat geloof was haar bestaan leeg zij hoorde zijn violen zijn engelen koren alles wat zij beschreef kwam uit haar hart tot zij haar pen niet meer kon houden toen verloor de lelie haar blad en alles wat voor…

Gewonnen roem bij 't zingen van een lied is maar een bloem die ge even ziet; is maar een pluim, een gouden schub die ge zo tussen duim en vinger drukt. Is maar een flits, is maar een knal. Daar is de sneeuw en dekt het al.…

Hoewel duivels denken voor zover zij bij machte zijn dit te doen de wereld hun wil op te leggen zijn hun fata morgana's echt niet van de lucht Luchtspiegelingen zijn geïnfiltreerd in hun branie-brein Wanen zij zich Zijn gelijke of kruipen zij liever als Zijn slaaf? Tijd zal het leren, zegt niets in dit duel, slechts Strijd der Illusies…

(Prikkeldraad II) Liet nauwelijks tijd onbenut Schreef prachtige zinnen in boeken, vol Vol met veel mysterie meestal wel en soms niet te doorgronden Raadsels vieren heel vaak hoogtij enigmata zijn hier niet van de lucht het summum van de werken 't toppunt van auteur…

men zegt wel dat je de eerste duizend pagina's van wat je schrijft beter weg kunt gooien 'it brings a tear to my eyes' en dat je dan overnieuw kunt beginnen eindelijk Kafka wilde dat alles van hem in de vuilnisbak zou verdwijnen Basho schreef alles in drie regels te weinig om weg te gooien eigenlijk terwijl hij door zijn landschap…

Dichten is, met steeds minder woorden, steeds méér zeggen. Totdat het hart, tussen de woorden in, gaat spreken.…

Wie zegt wat hij bedoelt, is geen dichter. Een dichter bedoelt, wat hij niet zegt.…

(voor Chirley Barker) Het is altijd weer die vervloekte eenzaamheid, die mensen tot zelfdoding drijft. Je kuchte tot bloedens aantoe door de koolmonoxide, die je in je auto liet gaan, als een groot verwijt tegen het wrede leven dat je niet echt luchtte. Ooit was je in New York een bibliothecaresse, die met zorg en liefde de boeken uitleende…

Ik las Odysseus' smartelijke tocht en spelde in de schemer de symbolen: de zeeën, de godinnen en de holen, waarin hij liefde en bescherming zocht. Toen ik het boek sloeg in zijn zeven sloten, was het of ik ontwaakte van een reis; ik had gezworven en had drank en spijs aan menig tafel met de held genoten. Waar mag Homeros met het blind gezicht…

23 april 1564. 1 Geen poëzie als die van 't moederharte, Wanneer ze bij de wieg haars eerstlings zit, Niet zalig door vergetelheid van smarte, Gelukkig wijl zij mijmrend dankt en bidt! Hoe was ze uw deel voor lange reeks van jaren, Aan Avon's boord, gij bleke jonge vrouw! Die 't venster uit het landschap in mocht staren, Die droomde…

loop je daar rond tussen al die boeken die zwijgen het is stil in de bibliotheek maar pak je een boek en sla het ergens open hoor je opeens een stem die tegelijk jouw stem is zeker maar ook van een ander "Het leven is wel mooi en ook wel leelijk. Men kan elkaar liefhebben en ook niet."…

Zocht ik mijzelf Tussen Man en Vrouw, Of het Nieuwe Land Achter 't verre lint? Ik zocht Jou En in mijn buik Draag ik Ons Kind…

advies voor de indeling van uw boekenkast bovenste plank: zet daar de kleine boeken plank daaronder: gelezen boeken afgelopen 2 jaar volgende plank: boeken die zijn uitgeleend plank verder: boeken die we klassiekers noemen nog een plank lager: boeken die daar toevallig staan onderste plank: dikke boeken die op elkaar liggen…

(Met dank aan Neeltje Maria Min) Net twintig. Ach, ik voelde me heel wat en las Voor wie ik liefheb wil ik heten, een bundel die ik nimmer ben vergeten; de eerste was het die ik zelf bezat. Mins verzen koesterde ik als een schat, ze klonken als geheime hartenkreten die magisch glansden van een dieper weten. Ik was nog haast een onbeschreven…

Dichter, van uw zachte woorden waar gij omgaat begeleid, aan de nooit betreden boorden zwervend uwer eenzaamheid, uit de weelderige wegen van het leven tot de rots van uw vast geluk gestegen langs de paden van uw trots, als de morgenzon gerezen boven damp en duisternis, Dichter, uit de streek der vrezen in het rijk, waar vrijheid…

(voor Geert van Oorschot) Hij stootte Wolkers, Mulisch en Van der Heijden van zich af, boorde in alle drie een kris, verguisde hen tot in het graf. Reve en Hermans wist hij wel met egards binnen te halen, hij gaf ze drank en lellebel, bewierookte hen in alle talen. Met zijn pseudoniem RJ Peskens schreef hij puntgave boeken, en met…