Netgedichten

netgedicht (nr. 54.287):

Kruisbeeld

misschien heeft hij ook nog wel
minuscule tranen geweend die
niet zijn gezien en dus ook nooit
zijn neergeschreven, onbekend
gebleven woorden gefluisterd die
teruggaan naar de aller diepste tijd

waarin schaduw en licht nog niet
van elkaar te onderscheiden waren

ik denk dit starend naar zijn beeltenis
terwijl zijn gezucht mij beroert en het
lijkt alsof ik hamerslagen hoor galmen
de lucht hier voel trillen van woede

hij houdt zijn armen wijd gespreid
bijna als een vogel, maar hij verkiest
het luchtruim niet, niet bereid om net
als ieder ander op de vlucht te slaan

kan alle overtollige zwaarte uiteindelijk
uit je lijf en hoofd verdwijnen, geruisloos?

en kan dat dan zonder tranen te wenen
zo minuscuul dat de dood ze niet ziet?

Schrijver: Huibert van der Meer, 26 januari 2015

huibertvandermeer

kpnmail.nl

Biografie van deze schrijver

Geplaatst in de categorie: literatuur

kruisbeeld

kruisiging

tranen

3.0 met 5 stemmen

Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:: Inte feelders
Datum:: 27 januari 2015; Misschien, ja misschien ... wie zal het zeggen. Wat heb je dit beeldend verwoord. Prachtig gedicht, Huibert!

Naam:: Bert Weggemans
Datum:: 27 januari 2015; 'kan alle overtollige zwaarte uiteindelijk/uit je lijf en hoofd verdwijnen, geruisloos' - je schrijft hier in maar twee regels de kwintessens op van de lijdende mens, immers, zoals de diep-lijdende depressieve mens heeft ook Hij geleden, in lichaam en geest. Heel erg mooi dichterlijk verwerkt.

Geef je reactie op deze inzending: