Alle inzendingen over filosofie

Ik weet niet wat ik vroeger was. Kleiner en dommer, maar vast niet zo lelijk Want hoe het vroeger was ondanks alle geslommer, dat lijkt toch altijd beter Ik denk dat er meer kleuren waren meer geur in alledag Bewegen ging met meer gebaren Ik keek beter naar de dingen die ik zag Rijmen ging ook vlotter "ik hou van jou, ik blijf je trouw"…

van Heilig Moeten en Groot Verlangen afdalen naar Wilskracht en Strijd maar nee ook die kosten teveel energie wat rest is echt alleen wat is en stroomt en poëzie (met dank aan Emily Dickinson, gedichten nr. 536 + 569)…

Je kunt niets meer verbloemen dan een wereld om je heen een verzonnen fantasie die je niet begrijpt die zelfs jij niet begrijpt je eigen verzinsels. Elke leugen die je voor waarheid nam zonder je te verdiepen zonder dat je wist wat er werkelijk was je bent een verloren ziel in een hel van feiten die je niet meer kan doorzien, je hebt…

Luister! luister naar de regen en zie de bloemen stralen de zon is even weg en je huid komt nu tot rust luister! luister naar je zelf naar je lichaam en je lief. Tijd voor besef is nu gekomen en luister luister naar de regen.…

Rust uitstralende mensen zittend op eindeloze heuvelachtige vlakten Er wordt globaal gecommuniceerd zonder te praten Er is veel gebeurd na het onderkennen van onze zwakten Industriele devolutie, het zijn alleen nog de schapen de blaten Het was niet de techniek, maar het fysiek waarin de antwoorden zaten Er is genoeg voedsel zonder alle handels…

Mijn oren verstaan slechts woorden Dus vertel me van wie je bent, en zeg me welk licht te fel straalt zonder sluier dat verhult, of van onwetendheid misschien onbeschermd voor de schuld zuiver in haar handelingen oordelend met zienend oog Vertel me toch, over de blinden gezien door de ogen, maar onbekend voor zichzelf schreeuwend van…

wat ik wel deed: duiven verjagen de knop van de wasmachine indrukken; terug naar bed verwerken, ophangen onder zomerbomen door naar de boodschappen een ijsje eten, kijken naar mensen met wie ik ook niet zou willen ruilen vlaggetjes kopen voor tegen de duiven en eindelijk Dickinson wie zegt dat het niet genoeg is? (zie ook: amor…

Het staat in de sterren geschreven als een engel vertrouwen op goed geluk glijden langs de maan naar beneden bang te verliezen verzwaren van zwaartekracht de hemel op aarde blijft slapen in je hart…

Ach! hoe snelt ons leven, Als een stroom gedreven, Die van rotsen schiet! Blijde en droeve jaren Vluchten met de baren, En zij keren niet! Kindsheid ijlt als 't krieken, Jonglingschap heeft wieken, Kommer zweept de man, Grijsheid maant tot scheiden - Zweeft er tussen beiden Wel een enkele span*? Onder min en kozen Welken aardse rozen…

Aanstormend door mij nimmer gehoord komen doden gedachten wreed vermoordt klinken hol en leeg mijn klanken van heden gekende terreinen op de tast betreden Glijden zinnen gespiegeld glad in alle vormen om warrig zoekende haar rode draad los te tornen Verwachtingen laat in tijd steeds voorbij te staren misgrijpend zoekende ondergane levens…

Ja, ’t Juiste Midden! Maar waar tussen? Tussen dwaling En dwaling ’t mag zo zijn; maar geldt dit voor bepaling Van ’t Juiste middelpunt der Waarheid? Die dit zeit, Geeft haar een lucht-bestaan van loutre onzekerheid, Van ’t aantal, van de maat der dwalingen afhanklijk, En niet bestaande, niet erkenbaar dan door haar, De Wijze vrage dan niet langer…

Ik zoek en wil zo graag toch weten hoe and'ren leven met gemis, hoe velen zeggen dat er verder geen God en geen geheim meer is, maar ik verdwaal in die geruchten en vind mijn weg niet meer terug; ik hoor en zie de vele kluchten die 't heimwee diep bedelven moet; maar willen wij nog wel écht leven of zijn we hiervoor heel erg bang en…

Men droeg de grijze plechtig naar het graf, En toen hij langzaam nederzonk in de aarde Brak uit het oog, van wie hij 't aanschijn gaf, Een vloed van tranen, dat naar 't zinken staarde; En allen wendden 't wenend aanschijn af, Gelovend dat hun God een weerzien spaarde, Omdat ze 't innig wensten, en zó straf Een God, die scheidt, zich hén…

als een zijde draad wentel ik mij om jou om te strelen in verlangen en te wurgen bij verraad…

In alles schuilt blinde ratio die de liefde vervuild door tekortkomingen verruild en in elk zieltje schuilt…

geef dagen een tijd mee die eeuwen kunnen zijn zelfs vogels leven langer en ontstaat een oudste eik dik en vet geworden zo jong en slank geboren het is ontstaan uit liefde waarmee ik nu leef en de dagen tijdloos maakt…

De nacht grenst aan de dag, en aarde aan de hemel. Er is geen scheidslijn tussen deze twee. Geen niemandsland bevindt zich tussen beide Waarin wij ons neutraal bezinnen kunnen En ons toekomstig woonoord vrij verkiezen. Hier zijn wij, en een eeuwige seconde Belet ons om de hier geheven voet Daar neer te zetten, ach, en ’t hier begonnen Glimlachen…

Op mijn pad ligt een bemoste steen Hij ligt daar vast, al duizend jaar, Met bos en bomen is hij één, Ik word hem nauwelijks gewaar, Maar kan er niet omheen.…

alles is projectie bij bundel tot projectiel doorgeschoten dan tot buiten het profiel dat gesteld wordt bij entree door bazen van grote organen ter preventie van een te veel aan ongeleid want dat stort terug op aarde vaak met fataal vervolg doorgeslagen bladzijdes rouw in advertenties tranen bij de nog bestaanden…

Wil je rennen zonder vallen Wil je winnen zonder strijd Wil je alleen zijn met z'n allen Wil je leven zonder spijt Er is geen liefde zonder zorgen Elke oorzaak heeft gevolg Na vandaag komt altijd morgen Elk verhaal heeft een vervolg De beste weg is vaak de langste Verstand wint meestal van gevoel Er is geen vreugde zonder angsten…

Overmorgen is vandaag eergisteren. Over een poosje is straks een tijdje geleden. Na lediging is wat vol was leeg en zo is een bovenetage soms ook beneden. Voor de één is zwart dat voor de ander wit is. Is de werkelijkheid een onomkeerbaar feit. Echter, de absolute werkelijkheid is: Er bestaat geen absolute werkelijkheid.…

het huis staat vol emmers vol halfvolle glazen stroomt over van de tuinman de pc-man de video- en de zwarte man de spiegelvrouwen verzorgen de diepte van de tekst kinders om te knuffelen en niet naar huis te nemen een volle buik die tintelstroomt borsten die begeren opwekken een leesbril die wel slim staat puzzels puzzels puzzels…

het verspillende van tijd is dat ze niet hergebruikt kan worden…

De zuivere gedachte, puur en klaar, is zelf een wereld van genot. Maar schandelijke overdaad is vaststelling van het vastgestelde: alleen een gek hecht boven op de paal een briefje: einde van de paal. En zondigt daarmee tegen de esthetica, tegen de schoonheid van de gedachte, tegen het wonder van de verrichting dat je vanuit materie…

Halgeopend zullen rood doorlopen ogen de stilte belichten, voor zij die eigenlijk niet mochten zien. Woorden zullen openen. Langzaam omsluiten zij schimmen in onze dromen. Hierbij onbreekt elk besef van realistisch perspectief. Leegte staart omlaag. Terwijl hij onduidelijke lettercombinaties stommelt verschuilt hij zich achter…

Hij verraadt zichzelf, zijn mooie woorden Licht en luchtig tegelijk, zijn duister Komen voort uit blind omrande twijfel Harde holheid heeft zijn woord verlaten Het ontstaat, hij tast in donker sferen Hoogst verloren bruist het op als water Uit een hete onbegrepen geiser Vol van druk en onderhoofdse krachten Later, als de luwte weer terug…

Wat is dat toch, die overmoedigheid, het menen dat je staat in eigen kracht; dat niets van wat je in de toekomst wacht je neer kan halen, dat je nooit nog schreit... Je denkt: ik kan de hemel wel bestormen en niemand die me tegenhoudt, geen lot dat me kan tarten, nergens ooit nog spot. Maar je vergeet dan dat je niets kan vormen uit niets…

Pijnlijk ingevreten graven Ongemotiveerd verlaat in Het thema zijnde onervaren In een blok van genegenheid Verstrengeld als eigen pijn Uiteen felle bewoordingen Stromen zij verder toekomst Steunend op wat eens mij was…

Houten pop neemt u plaats op het lege bureau in de kamer mag u best een tijdje staan. Ik kan u buigen in alle standen, commentaar geven zult u niet. Houten model: anatomisch correct Uw kennis blijft toch zeer beperkt, van inwendige zaken geen verstand. Waar mijn hart zich nu bevindt, zal ik van u niet kunnen leren. Blijf gerust staan…

leven is illusoir bij sommigen in één moeite door bij anderen lijkt het vaak achter midden en dan weer vóór van vér af gezien is het allemaal hetzelfde misschien…