Alle inzendingen over landschap

Een Nederlander op de fiets. Dat is me zoiets. Rijdend op banden van rubber. Over de Nederlandse blubber. Niet omkijkend. Steeds maar rechtdoor. Dat is me zoiets. Een Nederlander op de fiets. Als kleine kruideniers. Of handelaren in oud ijzer. Op twee hoge wielen. Met hulp van de pedalen. Over grijze velden zonder lichtjes. Door een…

(Een innerlijk landschap) De verkaveling strekt zich waterpas tussen zon en aarde Warme stralen doorklieven de atmosfeer tussen Heer en gade boven de breuklijn in een zee van gras Hier ligt het land begraven achtergelaten in een geeuw voorbij eeltige handen Hier hongert de dageraad De tijd spiegelt zijn wezen in al het levende…

Hoe dromerig denk ik de wei zo'n eerste zomer zonder mij. Het huis is leeg, de tuin in vol. De paardenbloemen pluizen bol. De vogels maken geen geluid. Het gras groeit boven de rozen uit. Heel voorzichtig gaan de bomen liggen om in slaap te komen. Uit hun rompen rijst een woud. En het huis wordt niet herbouwd. MORAAL Ach wat…

Gebed Heer, ik ben als dit neerslachtig land waar mist een onweer kan verslaan. Kleurloos als het zwartbont vee dat graast in vlakke bekrompen rechtlijnige weiden. Hartstochtelijk als motregen. Maar soms kijk ik omhoog en zie de roekeloosheid van Uw vluchtige wolken, gestegen uit de wijde zee waaruit men dit maatwerklandje maakte.…

De koeien staan er nog maar half want lage mist verbergt hun poten, ontneemt ‘t zicht op land en sloten en kleedt in dons het liggend kalf. De dieren zweven op het witte deken alsof ze zitten in een nachtelijke trein waarvan alleen de ramen zichtbaar zijn op ‘t moment dat die het duister breken. De adempluimen van ‘t grazend vee versmelten…

lenteochtend, zo sluimerig mooi toon je het stille weidelandschap enkel een kievit is mijn metgezel het verenkuifje maakt een dribbelpas rond een kuiltje in het akkergras roept zijn eigen naam kiewiet, kiewiet, kiewiet mijn mond blaast kringelwolkjes door het zuivere koude ademen ik droom de dag alvast naar mij toe er ligt een…

de standaardmolen in Sellingen daar staat hij al jaren te wachten op wind tussen de boeren hun huizen en koeien in de wei staat hij recht zijn wieken stijf en zwart als hijzelf de molen wachtend op wind op een heuveltje (wij noemen hem standaardmolen op zijn driepoot heel alleen wachtend op wind) -----------…

De rivier laat zich zien. Het licht weerkaatst van het spiegelend oppervlak een ijsvogel maakt kringen in het water forellen knabbelen aan onze tenen tot jij iets zegt over de vraatzucht van piranha's. Zou dit beeld ons kunnen vervangen zich afvragen wie wij zijn en kloppen op de deur van ons bestaan, van hemel en hel?…

Onder elke steen ligt een verhaal Achter elke berg een onbekende schat In elke glimlach een verborgen verdriet Door je eindeloze landschappen De wielen over het grind Indígenas in en uit Kinderen in doeken op ruggen Eten wordt verkocht in zakjes Vieze nagels en lijnen in het gezicht Vlaktes gevuld met leegte Zover als je kan zien Ergens…

de hunebedbouwers van weleer dekten zich met zware stenen toe ze leviteerden in deze dat het een ware aard had en lieten de wetten der zwaartekracht in de ruime mate links liggen het resultaat hiervan treft men vandaag de dag nog af en toe aan in verschraalde landschappen te Drenthe achteloos achtergelaten als in een uitverkoop: late…

Korenbloemen suikerbieten Karresporen in het zand Leeuwebekjes langs de rand Violen en vergeetmijnieten Akkerwindes wilde rozen Zwaluwen in snelle vlucht Leeuweriken in de lucht Boterbloemen en frambozen Er resten nog vage contouren van een haast verdwenen land in de nevels van mijn geest die mij stil langs paden voeren aan een oud…

Achter in de es verscholen tussen het kreupelhout van God sta ik bij het Jodenkerkhof. Roestig draad, het hek op slot. De zerken groeien, huid van mos, moeizaam boven ’t hoge gras. Ze proberen zonder namen te verhalen wat eens was. Klandizie is reeds lang verdwenen, weggevoerd en uitgemoord en wat overbleef vertrokken naar een ander…

Het stamt uit de hoeve; van rendierhoeders, ergens waar de weg ophoudt en elektriciteit eindigt; uit een noordelijk land. De luxe specialiteit van die herberg is kluizenarij. Er werden stroppen verkocht, te nauw voor de hals. Maar als Noorderlicht straalde daar het wandbord, bol als een drinkend oog, blauwe en rode bloemen op zwart hout.…

Aan het eind van sloot en ven waar het land raakt aan de lucht daar ligt een stil en klein gehucht dat is waar ik geboren ben daar weet ik elke weg en steg haast elke struik en boom dat is waar ik mijn dromen droom daar is het goed en wel vertrouwd daar is mijn huis ben ik getrouwd daar in dat stil en klein gehucht ken…

de zon draait haar ellips in een transpirerende ruimte en het veld golft in vermoeide cadans vee herkauwt schaamteloos de dag voorbij een horizon verjaagt een anonieme hond het geluidloos uur en schaduwen strekken zich lui van boom naar boom waar vogels schuilen die zien hoe de avond het vuur vergeet dan sluit ik de vensters ga…

De dotterbloemen vallen droog in de spiralen van het slib eens stond het water huizenhoog tot aan de rand van ieders lip baggerschuiten zijn vertrokken door verse geul in de rivier de natuur zit met de brokken en zucht onder een kwaaie pier de rechte weg leidt naar het geld en verdraagt geen puur gekronkel spaarbekkens worden niet…

Samen en geheel centraal. Harmonieus en onderhevig aan de kleurschakering als 'n warm onthaal. Eendrachtig,broos of stevig. Roerloos of in beweging. Naadloos in elkaar overgaan. Gangbaar in'n rood paarse omgeving. Eerbaar in 'n samenspel is noemenswaardig en nimmer ontdaan.…

Droevig en alleen uit de wereld; is het landschap heel gedwee, stil vredig en zacht. Teder welt de bries en raakt het goudkleurig tapijt. Roekeloos zoals d'aanraking van een veer; neerdalend als duisternis'ommekeer. Is er niets meer te verwachten, stil sereen de morgen afwachten.…

Tussen de stilte lispelen golfjes onder welluidend vogelgezang fluisteren rietkragen wind over land grazen koelbloedige Belgische paarden in kwelders achter de wakerdijk waden kinderen door het slijk wandelaars kijken hun ogen uit, vormen een kleurige sliert door de polder lucht ademt nodigend Rottumeroog, de waker geleidt je indachtig…

De zachte regendauw ligt aan de voet van de dijk het gras ontwaakt aarzelend in zonnestralen het pad is volmaakt alleen mensenvoeten kunnen verdwalen vruchtbaar land, het rust in de vroege ochtend de zon schijnt niets anders verlangend zichzelf te zijn de dag schrijft een gedicht in een blauwe lucht waar beelden zweven, wolkenwit…

De schapen het blaten de populieren het ruisen de sloten het gras de wind het riet de wolken vervoeren de dijken bewaken de dammen dichten de hekken plaatsen de polders inrichten het poldermodel van ons maakbare nederland…

LANGS HET ZANDPAD Langs het zandpad door de duinen waait het helm gedwee met de streek zuid zuid west het zand spoelt door mijn tenen kleeft een beetje als hoort het daar elke stap - ingezakt mijn voeten schuiven weerloos het zand - brengt mij dichter naar het midden de zilte zwoele adem van de zee…

Pasgewassen stevenen de wolken door het kraakheldere blauw. Wind morrelt zachtjes aan de hemelrand, waar kerktorentjes hun piek boven de bomen uitsteken, gezien zullen ze worden. Men zou zijn God vergeten als er niet voortdurend aan werd herinnerd. In Zeeland is het overduidelijk dat alleen het water bepaalt wat waar overeind blijft, eeuwenlang…

Het licht dat die ochtend de wierde besluipt, uiteindelijk zichzelf verblindt, opnieuw opstaat en uit wandelen gaat. Begin van geur als iemand onverwacht voorbijkomt, een afdruk in het voorjaarsgras, vleugje tijd dat aan de aarde ontspringt. Totdat 's avonds alles achter een zwarte wolk verdwijnt, wegdommelt met de doden mee. Dat boven…

Ik was moe en liep naar de zee toe, vermoeid sloffend door de duinen waar de wind het zand deed opstuiven en het helmgras waaide onrustig, hard heen en weer, de hemel en de zee waren een verbond aangegaan en straks zal de maan mij doen huiveren wanneer ik aan de rand van het water zal uitkijken en wachten op de sloep die me mee zal ne-…

Naamloos voegen wij ons in de stromen, eendrachtig in ‘t gezinsverband, elkeen in zijn glanzend onderkomen, schuifelen we tevreden door dit rijke land. Waar elke vluchtweg wordt ontnomen, zet ik de stomende auto aan de kant; naast ons zie ik nog een rookpluim komen, zoveel ellende, …dat schept een band. Eindelijk het bordje - strand -…

Een e-mail kreeg Sammie uit Heeten: 'Van jou ben ik stapelbezeten! Een pakkerd van Saar.' Hij verlangde naar haar: hij was dertig en kaal als de neten.…

We liepen door een landschap met heide en jeneverbessen een landschap zo oud als de wereld zelf zo moest het ooit begonnen zijn zo moest het gebleven zijn zo moest het zijn zo als nu we keken naar de jeneverbessen ze stonden daar duister en zwijgend zwijgend over het verdwijnen…

er zijn natuurlijk ook nog de bloemetjes die bloeien het lam dat op de knietjes drinkt bij de ooi het hooi dat geurt en noodt maar dan heb je het wel gehad…

De rivier, teruggetrokken uit de waard, vleit zich neer in de bedding en vindt rust nu het woelen is bedaard. Het water glijdt geruisloos en gedwee, toegedekt door een kalme waas, naar een horizon van eeuwige zee. Het water is weg uit de uiterwaard. Zolang het duurt, uiteraard.…