Alle inzendingen over natuur

Het is zo donker om mij heen. Ik keek naar de sneeuw die verdween in een grote plas water. Maar even later verandert het in kleine bolletjes. Venijnige hagel die striemt me in het vlees; Ik bedenk bedeesd Het is nu vast Pasen…

daken kleuren roodbruin in het land, bomen kijken er verliefd door vensters op zoek naar nog wat warmte binnen, ze vertakken zich als nesten of ze in de herfstzon kleintjes verwachten. de beige muren van Pontoise steken af bij de sapgroene, cadmiumgele velden boeren schuifelen niet in dit schilderij, Pissaro heeft ze allen in bed gestopt…

Op deze wintermorgen voelde ik me sterk, stapte uit bed en kleedde me aan, ging naar buiten, niet voor een of ander werk. Zomaar in de sneeuw een beetje gaan en staan. Zonder jas en zonder das alleen tegen de kou. Dapper en trots: ik tegen de elementen. Iedereen sliep nog, en ik was een rots onder de hemel grauw. Maar een wezen zo teer sloeg…

haar gouden kroon schijnt bij het licht der maan zacht omkranst tot bij het ontwaken als de frêle zonnestralen vallen heel beschut onder een blauwe hemel kou brengt je niet van de wijs in de vroege ochtend de schittering van het winterlandschap komt je tegemoet door de ramen als nooit tevoren……

Ik tekende op een bank Met potlood in de hand Kwam een hond voorbij Bleef staan bij mij De man en vrouw bleven maar gebaren De hond bleef echter naar me staren Ik gaf de troost die ik zocht terug Ik gaf een aai over zijn rug De man met sneeuwwitte haren onder zijn hoed - Zag ik dat goed - Had een bijzonder mooi gezicht Daarvoor was ik gezwicht…

langs ruige rietkragen die de oostenwind kraken glijden oranje voeten over de zwarte spiegel van stilzwijgend water klunend naar die plek onder de brug klinkt een lokroep van gevederde kwakers die de bijt ijs vrijwaren…

Zie ze ontredderd staan stedelingen gewend op de baan pootje over bochten te nemen om technisch vaart te maken het rechte stuk tempo te rijden nu in de problemen Op echt ijs van meren sloten kom je er niet met rondjes rijden je moet hard en stevig aanpoten recht tussen de punten a en b met zelden echt eens wind mee Doorgaan en voor…

Een deken van sneeuw Glinsterend als kristallen Gevangen Door zonnestralen Je blik oneindig ver De natuur Gevangen door sneeuw en ijs Genietend Van wat je ziet Een plaatje Een waar paradijs Spelende kinderen Wat een feest Ze kennen geen kou Lopende neusjes Maar niets zal hen hinderen Te genieten Van dit geweldige Winterfeest…

hun adem bewierookt de koude lucht de vriesganzen trekken gakkend over het glasheldere meer, de stilte zwijgt en luistert naar lege lucht, dode wind ik hoor een fluiten tussen de dennen kruisbekken verknagen zich aan lariks het voelt eigenlijk alsof wij overbodig zijn met ons lawaai, ook als we zwijgen als het graf, raven…

Daar in het dorp aan de Amstel lopen we door de straten van mijn jeugd snoepwinkel op de hoek, schepen op de trekvaart, kikkers in de sloot, schaatsende kinderen op de vijver, schaduwen van vroeger lopen met ons mee, in de rustige straten, nu - zonder winkels, touwtje springende kinderen, zigeuners op het parkeerplein. Mijn dromen en fantasieën…

Trapganzen bijeen op het dorre land schreeuwen een schril contrast. Jouw tonen behoren het stilleven, haar ijle wereld ontwaakt met een tanende zucht. Aangekleed met waardigheid uiteenwaaierend de laatste flarden in een beltende stem gevangen met beelden rond de windzuilen van jouw bestaan. R.J. van Tol…

Daar waar zij legenden lazen met een hartenklop van goud verscheen zij op haar langste dagen aan de luchten -stervenskoud Verkondig nooit van haar verhalen het is de nacht niet toevertrouwd Zij is al oud -zij danst voor dwazen die zich laven aan het mout en aan hun kinderen vertellen dat wie zwijgt zijn ziel behoudt Zij wacht op woorden…

Kolkende zee zich uitend in torenhoge golven het aantonen van mijn nietigheid overgeleverd aan schuimende razernij Schoonheid in al zijn woede opgezweept door de storm hoor mij schreeuwen van ontzag zie mij heen en weer geslingerd worden En toch houd ik van die blauwe reus mij steeds weer bedankend voor het volhouden met liefkozende mooie…

AMELAND de lucht vibreert van geur en kleur en ijs met boven zee een blauwe wolkenband daar aan de rand van prachtig Ameland dat eigenwijze duinenparadijs er staat één ster, gekleed in parelgrijs ik tel konijnenkeutels in het zand en leg een doornig takje aan de kant er klinken zachte klanken: kyriëleis bij vlagen is het net alsof ik…

Kamerbreed tapijt van zand en pierebadjes Daarachter prijkt een horizon van zee en lucht De honden zwaaien vrolijk met hun staart Ik zwaai terug…

Zonnestralen tergen de savanne gestreept zwart-wit begluurd door koningen in manenkleed Alarm stoft rood één stap, twee stappen geruisloos naar topsnelheid stroomlijn in lichamen achtervolging zet in op energieën in dampende vlucht Wolken stuiven op rond hongerige geuren fractie van een seconde leven of dood instinct viert hoogtij…

De zon zakt langzaam in een gouden vlucht weg achter gindse bomen; reeds heeft de koelte van de avondlucht haar rechten hernomen. De laatste stralen op het veld trachten te ontkomen, zij worden echter uitgeteld en hun krachten hun ontnomen. Aan de einder wordt het laatste vuur gedoofd door de avondkilte. Vredig is toch zo de natuur en betoverend…

De aarde, blauw aangezicht in het kosmisch kille licht, je wrijft je warm, op vlucht tussen planeten, waarvan we de namen zijn vergeten, ik dicht een arm om je middel heen. Je komt liefde te kort, een woord waarom gelachen wordt, het blauw wordt ijs, daarna grauw, niet in meer staat innerlijk te bloeien, in de kou wordt alles ontkent een…

luchten zo verschillend blauw en roze sprookje uit 1001 nacht onvergetelijk…

Wat te doen grijs landschap, grauwe luchten, de bomen met de kruinen bloot, door stilte en mist omgeven, ‘t doet mij vluchten, bij boek en haard, met warme drank en brood. Het doet mij vluchten bij boek en warme haard, de grijze sombere luchten, geen zonnestraal die zich openbaart. Een wens nog nu de dag is vergleden, dat het voorjaar,…

de geestigaard kijkt ietwat meewarig naar het vroege daglicht, zwermen met verse ganzen trekken het land op zijn witte baard droogt in de zilte wind het hol is verlaten, kop – over – kloten is moervos Snodaert gisteren vertrokken haar welpen verlieten reeds eerder de veste, alle speelgerei hangt in de bramen stilte, alleen aangesproken…

De winter is gekomen, de voederplank wat brede, ze komen, eerst met schromen, dan wordt deze zonder vrees betreden. Zij vliegen aan in rechte lijn, en komen steeds voorbij, momenten van gelukkig zijn, de Mussen en de Mezen, blij. De hoge hemel is hun tot kooi, zijn zij zo frank en vrij, komen als ik het voedsel gooi, elke dag opnieuw……

wezenloze gestrekte gestalten uitgeteld in omgevallen kracht stapel van stil wachtende stammen liggend in een houten gareel doorgesneden woudreuzen huilend in druipende hars houten wachters langs de bosrand gestapeld in lange rijen toekomstige planken of masten geschapen voor het scheppende takken ontbindend in de rottende aarde…

bij het ter perse gaan van de nachtvorst huilde de moervos de ochtend leeg haar vacht viel uiteen alle panorama's werden gewist, de strik zweeg…

mist boven het water de zon is een schijf een stern duikt naar vis tussen de rotsen klokkend vaart een boot naar huis hendrik…

Rotsvast gebeiteld de natuur als beeldhouwer steengoed…

Terwijl ik loop door zompig gras, witte vlokken zich hechten aan mijn jas, bomen mij bladerloos bekijken, wind méér doet dan haren strijken, wangen kleuren met een rode gloed merk ik hoeveel goed dit doet. Geest geeft zich over aan natuur, absorbeert uur na uur de schoonheid en de kracht, voelt de immens grotere macht terwijl de vlokken op…

in de delta valt onbarmhartig méer en meer het regenwater mens en dier verdrinken door een razend stijgende toevloed aan de rand van een woestijn staat smekend een sjamaan de regendruppels aan te roepen: kom, breng ons levensredding in een stadstuintje vullen kinderen hun gietertjes in de volle regenton ze bevloeien hun namen in sterrekers…

het donkere hout de dreigende lucht het vlammend rood van beuk het zilverwit van berk de oranjerode zon het winterharde groen het bleekroze van helleborus de paarse sierpeperkorrels het geel van winterjasmijn het geelbruin van zwammen de rode besjes van hulst het amandelroze van primus het winterkleurenpalet van moeder natuur ongeëvenaarde…

't Wad. Een water van weelderig baden Voor zeehond, vissen, krab en mossel Van aangename stilte 't Geluid van de natuur Meeuwen krijsen Voedsel van 't veer Op afgesproken tijden Dag op dag en Uur na uur Waal. Rivier van heerlijk stromend water Met schepen varend van west naar oost Vice versa. Uiteraard 't Geluid van de natuur…