Alle inzendingen over maatschappij

ik heb als kind met zuchtjes wind mijn leven al beschermd waaide mee in het driften van zand langs een herfstig strand verzamelde luwte voor een poos als vorst zijn snijden tot lijden koos toch moest ik later kleur bekennen om mijn bescherming daarop in te stellen ik harnaste een onuitgesproken jeugd waarin ik gezichtsloos loog…

De klompjes komen en gaan in Nederland zijn ze een bestaan. Ze geven kleur en fleur en hebben een meesterkeur. Uit hout gesneden geverfd en gemeten. Ze zijn ons etiket zelf als je ze voor de deur zet. We kunnen niet zonder ons Nederlands wonder.…

de poppenkast zit vast tussen heden en verleden nog spelen handen de personages en vertolken stemmen hun geluid maar het jeugdig tegenspel geeft veel te vaak niet thuis dan gaan de poppen in herstel met grote wasbeurt van de kleren schuren en plamuren een likje kleur past dan wonderwel het boek met teksten is altijd leeg…

Nu is ooit niet langer later en eens evenmin straks. Waar we zijn, zijn we, waar de bladzijde openvalt en alles telt en alles ziet elkaar en alles wordt meer dan er al was; nu dragen we de wereld in handen, lezen we geschiedenis, zo een- voudig is het. Hier wordt een huis bewaard, daar woedt een oorlog, de intocht van beelden stopt nooit…

Mager, handen ruwe huid een schorre groet met gaten tussen mijn zandknarsende tanden: iemand om van te schrikken Ik ben overal want nergens mag ik zijn, geef me schoenen: zolang ik loop leef ik Noem me Job, ik geloof niet dat God me zal redden uit de onderwereld waar het 's winters warm is tot midden in de nacht de deuren sluiten…

Privacy, wij zoeken iets van een unieke identiteit. Wij tonen ons gezicht in openbaarheid. Tussen de massa willen wij veel over onze wederwaardigheden kwijt. Wij voelen ons uniek in een wereld van verscheidenheid. Tegelijkertijd bestaat er het gevoel van een horen bij. Wij kiezen onze eigen kudde. Wij stemmen op onze eigen partij. Een leven is een…

wat zou ik graag veel groter zijn toch dan de mensen en de dingen in de wereld om mij heen wat zou ik graag de verbazende werkelijkheid van ons doen en laten dan veranderen kunnen wat zou ik graag voor mensen groot en klein overal ter wereld dan ruimte maken kunnen wat zou ik graag tussen rijk en armoe de bron voor haat en nijd…

Die lang verwachte brief waarin een antwoord werd verwacht. Het toch en niet zo gedacht. Het warmen van een hart aan het smeden van een betekenis aan lieve woorden. De verstoorde woordorde die niet spoorde met de ratio die iets anders verlangt. Wanneer de ontvanger blinde liefde niet aan de realiteit hangt.…

Waar geen geluid heerst koestert zich de stilte wij horen haar niet niet in hoofd in hart zij is het wisselgeld te betalen om onze huidige welvaart binnen te kunnen halen krassen kraken graaien schrapen jachten jagen wanhoopskreten slaken het kan niet zonder wat maakt het uit? stilte zullen we nooit weer horen daar waar we haar verloren…

Het is druk op de redactie de journalisten zitten aan hun bureau's met tikkend geluid opperste concentratie met een pen gestoken achter het oor koffie drinken De hele dag door Overleg Tussen redacties Over nieuwswaarden achtergronden Wat kan in de krant Er is altijd wat aan de hand Hoogtepunten Dieptepunten De redacteur Zet de lijn…

Kwam aanvliegen een schotel op zoek naar een kop. Een kop met inhoud; en een toefje slagroom er boven op. Die schotel kon landen en kon in vereniging bestaan; met die kop die zich laat vullen met de troost in ieders menselijk bestaan. Buitenaards eens verrezen kwam de schotel eens door de bocht; in contact met de kop voor het dagelijkse zwarte vocht…

De poetsvrouw poetst met smartlappen al het verdriet uit haar bestaan. Over het leven dat haar een poets heeft gebakken bezingt zij ontroerend over die glimlach met vaker nog die traan. Die glimlach door de tranen heen. Het verdriet rust niet onder de zwaarste steen. Drukkend op het hartgrondig gemoed dat de tranen bezingen moet. Van een poetsvrouw…

Regenmensen van de regen in de drup. het sijpelt stromen gebundeld in een waterig geluk. Een waterballet van neervallende doorzichtige elementen. Een parelende eenheid dat stof wegspoelt als in een aardse lente. Regenmensen willen vernieuwend zijn. Het sijpelt in bundels en maakt verdriet heel klein. Regenmensen maken massa's van waterig geluk.…

De dorpeling Is met zijn hart verpand Aan daar waar hij geboren is Hij kent De weilanden De vergezichten De boerderijen De kerk De oude school Hij is getrouwd Met zijn vroegere lief Dat is zijn hartendief Zijn maat Die dezelfde taal spreekt De kern van het dorp kent Niet gauw met Nieuwe ontwikkelingen meerent Ontzag Heeft Voor dat…

Mannen in een vrouwenberoep; brigadegeneraals in de keuken. Die met hun handen aan het bed in het ziekenhuis de verpleging mogen opleuken. Huismannen in de morgen die modern part-time hun gezin verzorgen. Die trots hun kinderen afhalen van de creche. Voor de klok van s'avonds half zes. Eigenzinnig moderne mannen die trots roeren in de vroeger zo…

Een restmens is een mens te veel. Een mens buiten het grote geheel. Die andere blikken steelt zinloos onnodig; zich een buitenbeentje voelt, zo onnodig. Een restmens trekt aan het spel buiten de grenzen. Apart in het zwart tussen de mensen. Een restmens huilt met de wolven in het stille bos. Niet welkom is hij de nummer vijftien buiten het gros…

Als je in bent vaar je wel je bent je bewust van het te spelen spel Je dirigeert aan een tafel het gesprek jouw woordenvloed heeft geen gebrek Snelle woorden duidelijke taal weinig haperingen je bent geniaal Je bent in je bent populair je hebt flair je staat aan de top jouw aanwezigheid is geen flop Je hebt je bewezen je…

Opnieuw laten we de weg bepalen door vreeskwezels en aartsverraders Het zijn de zotte botte bijltjesdagen waarvoor wij de straat opgaan om ons uit te leven in hoe stadgenoten onder onze neuzen doodgaan Als wij er aar voor mogen betalen Terreur door onze voorouders bedreven die iets schoons iets smerigs maakten, onderdanig zich an hol vertoon…

ook in de lente van de ouderdom, vol met babyboomers uit de vorige eeuw, rijpen nog zoete druiven al dragen ze gerimpeld vlies en lijken stram om nog tegen vele winden in te wuiven ze hebben vaak twinkelende ogen en worden harten goudgerand door zorg voor hun nageslacht; de kinderen van de kinderen, die nog niet in het moeten van…

Een nieuw soort democratie is geboren De democratie der blinden In een wereld waar eenoog koning is Het andere oog knijpen we dicht Als onrecht geschiedt Of in Brussel een bom ontploft De schaamte ver voorbij De graaicultuur Men weigert het boetekleed aan te trekken Terwijl de bedelaar buiten sterft van armoede Over alle partijgrenzen…

De deur van verandering Draait op schurende scharnieren. Het heden barst uit zijn voegen, De toekomst op losse schroeven Pijn in mijn krakende gewrichten: Touwtrekkerij tussen ledematen Die verschillende richtingen uitgaan. Marionetten zonder leidraad Geraken in de knoop, vroeg of laat ……

De zotte morgen is op gang getrokken Mensen spurten naar de laatste wagon In de hoop een zitje te bemachtigen Op hetzelfde moment sterft een kind van de honger De tijd gaat onverbiddelijk door In het verre land sneuvelt een soldaat Zijn laatste glimlach Hij hoefde nooit meer te doden De vreugde van de oorlog De vreugde van een rebel Het…

We proeven het leven Eten het brood En drinken de wijn Het is om het even Goud of lood Of hoe ‘t na ons zal zijn We vieren het feest ’t leven duurt kort Zijn niet bevreesd Hoe ’t morgen wordt…

Vluchtelingen worden bij voorkeur vertoond voor het prikkeldraad van een land in Europa dat zijn grens gesloten houdt vluchteling het is zo'n veilig woord je vergeet bijna dat het een mens is eens vol van het licht van zijn toekomst verknald door het streven van een machtsbeluste dictator mensen knippen gaten in prikkeldraad zwaarbewapenden…

Wij vragen om genezing en vertrouwen voor een van onze reisgenoten. Hij werd door de bliksem getroffen. Wij waren doofblind. De reisleidster was flitsmoe en had ook nooit van ehbo begrepen.…

de passen waren afgemeten alsof het gaan structureel verbonden was met ons bestaan voor zwierigheid kul en vreemde strapatzen bleek er geen ruimte te zijn hun vertoon schermde schimmig en incidenteel ontsproten aan losbandige geesten die keten belangrijker vonden dan orde en rust in ons al zo saaie burgermansleven het was niet…

Avondval.... Het is den Haag bij avondval... de kooplust niet te temmen Het gaat er goed niets nieuws in het westen Alleen fietsers hoor je remmen wandelaars vogelvrij Dolblij met verkeersarme wegen de Haagse trams ondergronds Licht is het daar snelheid paart ....met spoed Dit is ook den Haag de rails, de trams…

In de jeugd ontstaat al verloren strijd Als de daden van de jongen die wat anders wil indruisen tegen wat de ander belijdt De jongen houdt zijn wens stil De druk van de groep is groot Maar bijbehorende vernedering slaat de creativiteit werkelijk dood Het heeft dan geen enkele zin Waarom is de mens zo gebouwd? Of is mens zijn louter chaos?…

Of het God is of de mens die oorlog en geweld heeft uitgevonden laat ik in het midden van de twijfel overal ter wereld waar oorlog is vallen er onschuldige slachtoffers vrouwen en mannen, kinderen en ouderen dat kan nooit de bedoeling van een schepping zijn geweest dat moorden, verkrachten, vernietigen de laatste onschuld wordt vermoord…

ik open deuren maar wind breekt uit jaagt schaduwen na door het gebarsten licht wankelend scherft realiteit uit eigen spiegelbeeld het is weer mooi geweest in vervlakking eist de top beloning hun zwepen hebben lang genoeg geslagen striemen tekenen de huid als aanklacht in de kleine letters van het leven zij zijn volledig uitgebuit…