Alle inzendingen over psychologie

ken ik u, dichter daar waar u huist wat hebben wij gemeen welk emotie maakt u zwaarder of lichter zeggen wij iets tegen elkaar of spreek ik met gesloten mond over u heen zijn uw ogen en oren wel gezond? leest u mij wel echt, immers veel prikkels leiden toch af? verbinding maken door middel van zwart op wit, vergaat vaak slecht zo is mijn…

Als een opgejaagd hert rende ik door de eindeloze bossen, terwijl men dreigend een hoorn blies en de bloedhonden mij op de hielen zaten. Door mijn snelheid en mijn wendbaarheid wist ik steeds aan hen te ontkomen, maar de paardehoeven omsingelden mij, terwijl mijn rechterpoot in een klem trapte. Al mijn kennis zonk weg, als schatkisten die…

Tijden sluipen onverwerkt door het donkere bos gemerkt de toverstaf van het seizoen wat niet toevallig voorbij kwam takken hebben hun bladeren vrijwillig afgestaan, troost als groeisel op de kale stammen rijpt het mos non-perfectie van ieder gevoelsmoment, onmogelijk uit te drukken in een expressie van de taal naar ieders dialect…

lief klein lichtpuntje in een hoopvolle wereld wens ik je vrede verschijn als nooit tevoren als het leven donker lijkt…

ik buig mijn hoofd voor jou, mijn donkere nacht het is niet vreemd of ver ik had je verwacht je schuilt her en der in de gleuven van de oude boom; het is des winters vracht waarachter het licht, onnavolgbaar leeft en de dood, op sterven na stokkende zuchten weeft terwijl jij en ik uitzien naar de ochtenstond waar 't zachte in de warme…

Ik ben toch niet mislukt omdat ik Vondel niet overtref of omdat ik in de boombasten mijn roemloze klachten kras? Mijn verpauperde dromen kermen van de pijn. Het geharrewar en de huichelarij gaan door, mijn dichtersziel schreeuwt uit alle gaten, een gierzwaluw die door miljoenen gifpijlen wordt belaagd. Zo ga ik door, met misschien nog…

Onvergeeflijk, die ene 'e', de 'e' van, en daar is eerst een graad spellingskunde voor behaald, de 'e' van 'ezel'. Ga maar in de hoek staan met een punthoed en rode kaken. Droom maar van de borsten van Artemis, terwijl de waanzin met zijn vlammende drietand door jouw ziel steekt. Zak maar weg in de eindeloze doolspelonken van de meest zwartgallige…

de stad ruikt vreemd een beetje eenzaam zelfs ontheemd misschien er hangt een geur van– bijna fris alsof tijd maar net begonnen is het leven aan te maken van daar uit loopt haar rode draad tot aan de eerste ademteug die gaat vol levendig verkeer dan weer een fiets, de bus, een auto alles glijdt voorbij en op de stoep de vaste troep…

een druppel aan de dakgoot groeit nog verwachtingsvol in de eerste paar seconden met uiterste spanning op de uiterwaarden en in de tegenspraak de tensie de enige reden van bestaan op het randje van barsten niet om zeggen ei zo na dood de doem komt met het avondrood in de hitte na de regenval komt het afronden het gewicht van water al…

zo zou alles moeten zijn een rivier zonder begin zonder eind daar waar je waadt en baadt enkel daar de massa van het water begin en eind op de einder van het zicht alles voorhanden, een oever, het strand struikgewas en links en rechts eindeloze toevoer van geestdrift wat snedige vrienden om het aangevoerde wat te snipperen en een glas wijn…

De zelf-beloofde wonderen van uw jeugd zijn weggedoezeld tot een schamelheid; en weggedwerreld is in daaglijksheid, de tuin vol wilde geur, die niet meer heugt. Uw jaren vonden banen vast omlijnd. Het liep als ’t lopen moest en zelden spaak. Iets anders deed gij dan uw diepste taak – en nu ontwaakt gij even voor het eind. Het binnenspel…

bezit is bagage een rugzak vol pijn en waar je ook heen gaat het zal er steeds zijn…

Gapend met de hand voor de mond barricaderen ze het beest waaruit de mens ontsprong uit het dromen van een krater op de maan de dieren bergen ze in de slaap er valt een trilling een kleurige deining valt in de lucht de vlakte vouwt open de horizon schuift uit elkaar met wiggen van ochtendlicht een dauwdruppel valt op de neus van de bloem,…

ik heb al veel te lang geleden tussen de afgesneden takken met doornen onder het hemeldak die in de zomer pas gaan bloeien hun wortel diep in de vruchtbare aarde waar nu een dwarse wind waait evenzo als in de afwijkende wegen in de nacht het stroomafwaarts geklots stom en stil kunt horen overdag gedrild als een kazerne waar…

Zij kiezen voor de makkelijkste weg, Gaan uitsluitend voor grote hotels aan zee, Ze gaan voor de sterren van het hotel, Maar de sterren boven zee zien ze niet, Want daar hebben ze niets mee. Wij kiezen liever voor het achterland, Weg van de sterren van een zouteloos hotel Met uitzicht op het zoute water van de zee - Wij zien de boer, zijn…

De woorden worden woest teruggeslagen; gewond, monddood blijven ze liggen weggemoffeld als de natte bladeren tegen het troittoirband De tong beweegt om een enkele naar ademsnakkende buiten te brengen Raakt dan verstrikt in het net van de innerlijke criticus…

Ik zwoer dat ik je niet zou schrijven. Toen ik aan een brief begon, een zware, zwarte brief om 's nachts te posten in een regenbui, liep alles uit tot inktpatronen. Lange zinnen dreven samen tot een donkerblauwe brij. Woorden vielen uit elkaar. Letters gingen kopje-onder en verdronken in de kantlijn. Vlekken stolden tot jouw ogen. Later…

ik dicht al lang niet meer geen deuren geen monden ik heb oog voor kleuren soms door het grijs heen en beluister de klank van jou, de ander is die nog immer zo koud als steen of meer te zacht als een veer neen, ik dicht niet, doch open als jij mij laat ruiken aan geuren van jouw ziel en ontwaar dan soms het vocht, keer op keer, van het…

Thuis? Het huis noemde ik thuis niet de eerste dag waarop ik de woning betrok Verhuizen blijft 'n gok onbekend? nog onbemind ook door vrouw en kind Het huis noem ik nu thuis buren, de hand geschud emotie, als een brok in ieders keel.…

Verbaasd knipper je met je ogen, Met een verdwaasde blik sta je In de opening van de baanderdeur Van het boerderijtje van mijn jeugd. Je bent uit je stal gehaald, zo maar Zie je het nieuwe ochtendlicht. Verbaasd knipper je met je ogen En zie je het kind naast zijn vader staan, Terwijl een andere vader Iets donkers op je richt - Ik ben…

Reizen je thuis en tuin verlaten vrienden, 'maten' Door steden, langs dorpjes en via onbekende gaten waar je niet... dood wil worden gevonden Reizen... en onderweg je tenten opslaan op 'n paradijselijke plek goed bevonden voor 'n verblijf van een of meer nachten door 'n zakkende zon beschenen.…

Het feit dat vele mensen niet meer ontroerd raken door kleine, gele eendjes of kleine, gele kuikentjes baart mij veel zorgen. De tederheid van het meest kwetsbare wordt niet meer herkend en ruw uitgebannen. De nerveuze flitsbeelden op de supersonische beeldschermen worden verafgood en daarnaast is niets meer heilig of gelijkwaardig…

Streep de dagen door, de maanden, de betekenisloze nummers van dag en week, Vergeet elke datum die niet méér is dan een Nietszeggend getal in het brandpunt van de tijd - Streep de dagen door, verbrand elke datum en Laat in deze seconde alles los dat samenbalt In het brandende heelal van de tijd.…

bij het ouder worden rijst in mij de vraag wat doe ik met de eeuwigheid, valt er in het hier en nu dienaangaande nog iets te kiezen of zal ik slechts gaan vertragen en het stoffelijke, al dan niet vergezeld van de geest, verliezen ik heb besef van mijn beperking en weet niet of ik er in slaag of ik daarmee het inzicht vergroot dan wel…

Er raast een woede in mijn ziel, ik raak haast buiten zinnen, vol bitterheid klaag ik mijn nood, maar hou m'n woorden binnen: een schim ben ik, ontstaan uit stof, wat valt er nog te winnen? Een willoos blad, niet meer dan dat, een speelbal van de winden. Is het niet juist typerend voor een wijs, verstandig man, dat hij zich vaste grond…

De mensen doen, maar weten niet waaróm Zij doen, en zitte' in hun eentjes te wegen, Hoe zij het meeste van het leven kregen, 't Leven dat langs hen gaat en ziet niet om, — Hopen en haken of er niet wat kom, Voelen hun hartjes van blijdschap bewegen, Stil in hun lekkere bedjes gelegen.. . Maar áls 't wat geeft, dan houden zij zich dom:…

Je hoeft je niet te verontschuldigen, je hoeft niet te zeggen dat het je spijt, Dat je onze vriendschap verraden hebt, dat je het zo niet had bedoeld, Dat immers niets is wat het lijkt - Sputter niet langer dat slappe half onverstaanbare woordje sorry, Ik ga uit van de waarheid die mij nog nooit heeft bedrogen, Want alles is wat het…

0 durige eredienst van kleine plichten Gepleegd naar 't levend voorschrift van de drang Van mijn verlangend hart, waar dag niet lang Nacht veel te kort voor valt, kon 'k in 't verrichten Op dat denkbeeldig altaar, waar als lichten Uwe ogen zijn, mijn zielsnood stijgt als zang Van al onzichtbre koren en uw wang En heilge slaap veel…

Later, zeg je, later kan ik het nog wel gebruiken, Later, als ik het wie weet nog eens nodig heb. Maar - Later komt niet, later komt nooit, Later is nu, Later is de taal die de tijd aan stukken scheurt, Later is nu.…

Geen enkele dag kan ik m'n hobby missen: ..........vissen Op deze paal zit ik stille uren in deze plas te turen nooit knijp ik m'n ogen toe... ik word 'het hengelen' nimmer beu of moe de plas.... een rustiek tafereel en ik, hoofdrolspeler.…