inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 68.938):

het permanente verblijf van angst

muren spuwen 't vocht uit
dat zich schuilhield achter schilderijen
en honderdjarige spiegels

zij is zich bewust van het vreemde geluid
het kan niet voorkomen worden
dat weet ze, ze woont hier al zo lang

in deze kamer waar alles sterft
woorden die op haar gekromde rug
wachtlopen

verdrinken in schimmel en schilfers
met nagels bekrast

zij ziet nog veel meer
de ramen die door de koude samentrekken
vlekken de vloer

waarover zij telkens
met een vochtig lijf struikelt

Schrijver: kerima ellouise, 2 november 2019


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 240

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:
Ralameimaar
Datum:
5 november 2019
Wat angst en verdriet doen !
Naam:
Jonhy Donovan
Datum:
5 november 2019
prachtige woorden in een beresterk gedicht, ik werd er zo stil van....
Naam:
geeraardt
Datum:
4 november 2019
Struikelend over de rillingen,
verdrinkend in al het vocht.
Naam:
Guy Aarts
Datum:
3 november 2019
Een in deze Halloween-tijd passend gedicht. Laat het voor niemand permanent zijn. Mag ik hopen...
Naam:
Hilly Nicolay
Datum:
3 november 2019
Het raakt me Kerima. Bijzonder goed geschreven!
Naam:
Guido De Pelsmaeker
Datum:
3 november 2019
Email:
godassergmail.com
Beste Kerima

Luisterrijke dichtkunst!

klevende mopjes
scheur ik elke dag hoopvol af -
ze zijn doorweekt
Naam:
corrie van engelen-kock
Datum:
2 november 2019
erg verdrietig, het raakt!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)