inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 68.953):

het permanente verblijf van angst

muren spuwen 't vocht uit
dat zich schuilhield achter schilderijen
en honderdjarige spiegels

zij is zich bewust van het vreemde geluid
het kan niet voorkomen worden
dat weet ze, ze woont hier al zo lang

in deze kamer waar alles sterft
woorden die op haar gekromde rug
wachtlopen

verdrinken in schimmel en schilfers
met nagels bekrast

zij ziet nog veel meer
de ramen die door de koude samentrekken
vlekken de vloer

waarover zij telkens
met een vochtig lijf struikelt

Schrijver: kerima ellouise, 2 november 2019


Geplaatst in de categorie: psychologie

4.7 met 9 stemmen aantal keer bekeken 351

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Ralameimaar , 5 jaar geleden
Wat angst en verdriet doen !
Jonhy Donovan, 5 jaar geleden
prachtige woorden in een beresterk gedicht, ik werd er zo stil van....
geeraardt, 5 jaar geleden
Struikelend over de rillingen,
verdrinkend in al het vocht.
Guy Aarts, 5 jaar geleden
Een in deze Halloween-tijd passend gedicht. Laat het voor niemand permanent zijn. Mag ik hopen...
Hilly Nicolay, 5 jaar geleden
Het raakt me Kerima. Bijzonder goed geschreven!
Guido De Pelsmaeker, 5 jaar geleden
Beste Kerima

Luisterrijke dichtkunst!

klevende mopjes
scheur ik elke dag hoopvol af -
ze zijn doorweekt
corrie van engelen-kock, 5 jaar geleden
erg verdrietig, het raakt!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)