Alle inzendingen over natuur

onder donkere wolken ga ik slagregens liggen achter mij zonlicht straalt mij tegemoet van noord tot zuid spant zich een majestueuze hemelboog…

Mijn bron ligt in tweestromenland dat hier en nu te vinden is. Ik zwengel mijn pomp met eigen hand en laaf mijn barre wildernis. Ik guts en giet het roestig water over mijn stekjes en mijn weideland vang regen op in een ton voor later en meng mijn klei met schelpenzand. Boven de voordeur lost de scheve goot tiktakdruppels die mijn voorhoofd…

De weergoden mennen zwarte paarden door ‘t uitspansel, schrikbarend als de hel Hun sporen glinsteren fel en in de lucht kletteren hier en daar de karwatsen De wind giert en toont als een bondgenoot zijn kracht. Gebald in herhaalde stoten hijgt hij huiverig door het gebladerte dat in alle stamsoorten nederig buigt Dan kraakt het samengetrokken…

Uit het kerkje klinkt een graduale ver gedragen over het veld. Zie daar toch die geploegde akker, glinsterend de vette klei, in elke voor nu wakker, wachtend op het volgend jaargetij. In het hoek - ineengedoken - drukt een patrijs zich bangelijk neer. Daarnaast een trotse reiger poserend als 'n rijzig heer. En aan de rand van zijn land…

Elke dag zijn er weer wonderen die wij als mensen mogen aanschouwen bloemen die weer knopjes laten zien en straks de vogels die nestjes bouwen Elke dag zo'n wonder te mogen beleven wat je als mens bijna niet kunt vatten die hele kleine dagelijkse dingetjes het zijn voor ieder mens toch ware schatten We zien de lente zachtjes nader komen…

gouden toverfee in de laagstaande zon vliegende danseres aan de waterkant sprookjes insect uit een plaatjesboek je beweeglijke kop met grote facet ogen prachtig kleurend lijfje met je glazen vleugels paring in tandemvlucht in de hese ochtendlucht trillende vleugels van koude snakkend naar zonneschijn door jou is mijn liefde…

goden vlam op mijn balkon in jouw bloem zingt de zon in jouw hart weent de nacht velden vol met gele pracht stengel als een wachter met kostbaar bloemenschild reuzen hoog van den akker in de hemel opgetild daar de zon nog was verbleekt bent gij in een kas gekweekt kijk naar mij en ik naar jou als je einde komen zou bewaar ik je…

de sleedoorn bloesemt bruidskleed voor de lieve lente Japanse kers bloost roze in haar roze maagschap leven lacht vol schatering…

Springspelend water over oude steen Zilverspattend tussen groene moskussens Vloeit de stroom, zoekend naar de snelste weg Ergens en nergens, kabbelend gaat het heen Het water is de baas, alles wijkt, berustend De brutale IJsvogel duikt op van een visgevecht Zijn blauwe verenpak een flitsende droom Wortels van de oude wilg, staand aan de rand,…

Natuur beleven te voet of te paard ’t woud in terug naar de bron…

Water, nu ik naast je woon... ...hoe zal ik 't zeggen? Rivier die je bent, stroom op, stroom af, kolk, vloed, eb en weer vloed, wat 't met me doet, zien alleen de vissen. Zilveren deken, zo achteloos, zo zuiver, (al ben je vervuild) vervuld ben ik, van de emoties die je toont. Kalm kabbelend of schuimend waarschuwend…

over het slingerpad dalen we naar het strand ver benee het regenwoud omhult ons met haar geheimvol groen door de zee gevormde grotten vallen altijd bij eb droog op blote voeten betreed ik eerbiedig deze kathedraal eeuwen zijn hier voelbaar van bruisend, beukend water .…

er heeft een storm gewoed zonder dat ik iets kon doen op de weg ligt een els uitgestrekt mannen als wandelende takken zwoegen hun vermoeide lijven naar open haarden, vastberaden knettert het vuur vrouwen staan voor open deuren vegen bladeren aan de kant naar waar de wind gegaan is kinderen smijten stekelbollen in vijvers - die…

zoals het oude land hier nog dommelt langs een verzonken waterloop door noeste handen ooit gegraven waar akkers en bossen louter stilte baren vroege vogels het zonlicht uitbundig begroeten en bezingen terwijl de bonte specht met veel tamtam de beuken kastijdt, zo vurig gemutst langs stammen en kruinen scheert zoals ik hier gedurig…

randloos maagdelijk het wit in ogenpijn en weer een toegenegen zijn, veel meer dan eerdere klacht rijpen de bomenkronen eerst als een winterzwart bezweert de hemel zinkend vallend voor middernacht de leeggemaakte sterren langademige wind eenzame vogel zingt liederen van sneeuw.…

Buigen in de wind als riet, dat in aldoor ruisend zingen ons vertelt van vele dingen, wie niet luistert, hoort het niet. Tot op 't water buigt het neer als de stormwind komt met vlagen. maar opnieuw na stil verdragen, wuift het zachtjes heen en weer. Wat vertelt ons nu het riet, heeft het ons misschien te zeggen, het bijltje erbij neer…

wanneer ik nu het land bekijk dan vliegen de raven niet meer op alsof ze thuis gekomen zijn verstommen de dagen vertraagt het denken in ijs de herinnering blijft boven een dun sneeuwtapijt verdwalen prille lentekleuren in een verwaterd grijs trekken daar jaargetijden tot een puntig gemis…

zomeravonden met rijen korenschoven eind'loos vliegeren…

mijn kamer kent twee ramen zover ik nu kan overzien ik kijk thans van voren naar buiten en zie de staart van een gier nog hangend in de lucht een aanvalsplan beramend op het stervend lijf van een te vroege mier gister zag ik door de ruit aan achterkant het uitzicht op schitterende gele narcissen zij hadden al vroeg mijn achtertuin…

Als in een droom loop ik op wolkjes voel ik het leven als nooit tevoren een hart van liefde dat dromerig weg zweeft de wind fluistert door de bomen ik staar naar de lucht waar wolken voorbij zweven zo wonderlijk mooi het voelt alsof een veertje mijn gezicht beroerd en verder gaat op haar weg heel stil glijdt moeder natuur aan mij…

Ach, oude rups Spin je draden Tot een sprankelend Zijden kledingstuk Jij, vermoeide spin Weef je web Van dunne draden Schitterend in het ochtendlicht Afgescheiden substantie Stolt in de open lucht Wij vinden er voor ons De mooiste doeleinden in terug…

’t grootste plezier dat er is is de groei van een amaryllis in die kleine bol zit zoveel kracht die uitgroeit tot ware bloemenpracht waar je weken van kunt genieten voordat de kleuren gaan verschieten daarna verlept het blad ach ja, dat was dan dat rest de herinnering aan ’t wonderlijke ding het gaat werkelijk je pet te boven dat al…

ragfijne schoonheid in ochtenddauw gevangen spin in winterweb…

hier zijn we, samen en alleen het blauw op de voeten schaduwen vervelen een jonge wind streelt zijn haren kopstukken van golven vreten het veen daarboven gaat door strepen getekend een koppige vlinder in de hemel, de zevende? transparant hangt moordend aan klauwen cirkels klimmen omhoog beneden nerveuze ogen…

kukelekuuuu 4X oh neen hè, moet dat nu drie keer is meer dan genoeg het is toch nog veel te vroeg de hennies zaten nog op stok tegen elkaar aan in het kippenhok en schrokken zich een kakelhoen waarom zou een haan zoiets doen zijn lellen en zijn hanenkam lilden toen hij een kippetje nam hij pikte haar enige veren uit de nek tokje…

`ik ben de vos’ zegt hij en gij slechts een onnozel wezen, de wereld verdampt met de adem van zoveel verschroeid vlees zie mijn woning, een vesting tussen de braamstruiken met maar liefst vijf voordeuren en een woonkamer waar de zintuigen tussen het bloed en botten slapen Ik verstar, de aaibaarheid van zijn onbereikbare binnenste wend…

langzaam dooft het licht duister komt door de ramen twee lijsters juichen…

u bent niet mijn meerdere minder kan ook doch blauw is ook een kleur anders dan rood wit is gezang naar onkreukbaarheid een staartmees zingt vol overgave de lente tegemoet triedelediedie de zon zuigt honing…

Nog gehuld in ijzig zwijgen, zie ik de vorst zijn witte rijp over dak en tak verspreiden. Maar spoedig kom ik en ga zwaaien met mijn gouden toverstaf, ik zal de vorst zijn kracht ontnemen, tegen mij legt hij het af. Ik doe opnieuw de knoppen zwellen totdat elk zich mooi ontvouwt; zij zijn de boden die vertellen dat niets mijn komst nog tegenhoudt…

Hij - hij zal zijn klus klaren want hij is de doffer en pronker op pracht. Niet desnoods maar zeker zal hij met haar paren. Zij - zij beroert hem met een pik tegen zijn snavel - teder. En haar bek in zijn bek in houding - in dekking. Ze rillen van de kick.…