Alle inzendingen over emoties

mijn bloed vloeit kloppend in de ongestelde vragen ik laat de wilde vogel van mijn onbezonnen zinnen los tussen de vluchtlijnen van gebaren en gedachten een onzichtbaar raadsel op een onverwachte weg de oplossing verdringt zich naar later zelfs zij volgt haar eigen weg…

een enkele traan drupt bezeerde de ziel handen gebonden waar woorden sluimeren zonder toekomst…

Ik beweeg, het ritme van het leven, ik grijp, ik verlang, ik volg instinct. Hij zegt, is dat goed, kun je dat wel zeggen, kun je dat wel doen. Ik gil , ik wil, ik schreeeuw het uit. Ik wil, ik ben, Ik geef. Kijk mij. Ik rust, ik ben, kweet nie, hoeft nie, ik rust, in zijn, van mijn bestaan. Ik geloof, in mensen, in…

Ja ja zo’n ezeltje de wind zal het verder fluisteren die pakt echt niet iedere nieuwe morgen de zware ballast op die die een daglang heeft meegesjouwd nee die laat het achter daar waar het moede kopje ten rusten werd gelegd fris en fruitig in de pootjes dorst gelest honger gestild genietend van het leven op een zorgboerderij stapt kleine…

gevlogen door de tijd op vleugels van spijt verwaait het leven en lijdt voor wat niet is en nooit zal zijn oneindig het geluk waarheen deze reis leidt op slechte paden verkeerde wegen de ongelijke strijd van het leven tussen de doelloze pijn en het voorbije zijn verwijdert ons van ons gevoel kom, kom dan terug en laat me voelen…

Ze leeft in lichte herinnering als prijs en met dankende verheerlijking want in het beeld "mem" zag ik mezelf of waren het de sproeten of kin van een der elf. Het zachtere kleed of de hardere grond de kraaienpootjes rond haar mond. Was het de lucht boven een jonge dag haar weelderige haardos die ik zo mag. De torenklok of wat ze graag zong…

Voor mij ben je het blad van mijn boom ritselend,als er eens een windje was een onderwerp voor een mooie droom zacht geurend, als het jonge gras. Een boom, met bladeren voel ik me sterk met de krachtige wind zo om me heen ieder blad, zo met z'n eigen kenmerk voel ik me niet meer zo vaak alleen. Bladeren, lichtgroen tot roodgeel van kleur…

Vergif als herinnering, koortsdromen tot gevolg, een zeer vertroebeld zicht, de eigen realiteit. Plots die ene zonnestraal, aanvankelijk nog zwak, groeiend in kracht, nieuwe plantjes bloeien, tot een bloemenpracht. Die bloemen, dat ben jij !…

hij ziet me staan kijkt me aan kijkt weer weg hij loopt voorbij kijkt naar mij kijkt weer weg hij lacht naar mij ik wordt blij lach weer weg hij loopt door de gang dat maakt me bang hij is weg ik zal hem missen nooit vergissen in hoe hij was hij ziet me staan kijkt me aan kijkt weer weg hij loopt voorbij kijkt naar…

Geef me vertrouwen Oh, geef me vertrouwen in het leven en zorg toch goed voor mij. Laat het licht van vertrouwen schijnen op mijn twijfels en vragen. Laat me vertrouwen hebben in mezelf, de wereld familie en de intelligentie die alles heeft geschapen. Oh, laat me ontspanning, kalmte en liefde voelen in de stilte van mijn hart.…

binnen vier muren kaatsen woorden koud schieten blikken dwars door en langs niets hecht meer het behang laat los…

Mijn nachtje gaat echt niet goed , ik verkreumel alleen het beddegoed. Blijf wakker met jou in gedachten, hoe ik bij jou wil overnachten. Je zet m'n wereld echt op zijn kop. en kan er niet tegenop. Wil je enkel nog dichterbij, Voel me gewoon beter met jou bij mij.…

de glimlach in haar donkere kijkers vertelt van vier kleine lieverds ze wonen in haar hart…

Ik leg een steen op de weg waarop ik loop. Ben je de weg kwijt zoek dan naar de steen. Zorg dat je hem vindt het is de steen van hoop. Hij geeft je kracht laat de schaduwen verdwijnen. Loop je op de goede weg zal de steen je beschermen. Hij zal je gaan vergezellen op je verdere levenspad.…

in de kamer vol rook hoor je wel stemmen maar ziet geen een gezicht later,veel later herken ik mezelf terug in een spiegelbeeld of een raam later,veel later trekt de rook langzaam weg maar het is stil veel en veel te stil…

leef in het heden en vergeet het verleden.…

Veel woorden weinig zeggen is illusie vermoorden & kromme omwegen aanleggen…

Zelfs met hen die mij verstaan kan ik dit geluid niet delen alleen, volkomen aangedaan roep ik mijzelf tot helen doof voor het kwade schikken van jouw stoffelijke resten blijf ik tot mijn laatste snikken hardhorend buiten westen.…

En door 't gaatje van een naald gekropen zijn, daar schreven we over aan onze dierbaren meer malen per dag - en zo gingen de dagen om. Klagend bonsden klokken, heen en weer, als de bommen, obussen en shrapnells vielen dan wilde je wel buigend nadenkend knielen. Want alles kwam, en alles moest verdwijnen. Nooit voel jij je instinct beter…

Weemoedig klinkt geruis mijn bloedbaan zingt een verlangend lied op 't ritme van de wind door samenzang met regen wordt melancholie ritmisch weergegeven in gedempte melodie…

Er is een schip Hij is diep geladen. Het meer is breed, ik kan er niet overheen. Ik heb hulp nodig, vleugels te vliegen. Is er iemand thuis, alleen een gek, heeft een hart als dit. bevroren of open, verwarring, tegenstelling. ego..of toch meer. Ik wil de deur openen, de sleutel weggooien. Weinig tijd, en veel gevoel. Het meer is…

De donkere nacht is gekomen.... Het is stil in de straat. Niemand die er meer door gaat. De dag is voorbij..... De lantaarns branden in een lange rij. De schaduw van de bomen glijdt door de wind, over de straatstenen. Ik sluit het raam en ga me te ruste begeven. De dag is weer voorbij.....…

Hoe kwijnt in 't ronde 't vogelengerucht, Nu de avond komt op vleuglen luw en loom - Daar zinkt de zon in de vergulde zoom Van 't verre ruim der ongerepte lucht. Breed vloeit, - zoals dit leven in een droom, - Het klare beeld van 't vredige gehucht, In de' effen spiegel van de stille stroom, Waarop geen enkel vluchtig golfje vlucht...…

Feest een stad vol feest en ik voel me zo triest Alsof de zon bevriest er geen warmte is geweest Losmaken doet me pijn ik zie je steeds gaan en komen 's nachts in mijn dromen in een schijnsamenzijn Verslagenheid alles kwijt stil verlangen naar jou Man waar ik mee leven wou maar leegte is de realiteit In mijn buik huist de pijn mijn…

mijn woorden dragen geen troost aan laat staan liefde alleen de nabijheid het samen slapen doet verdriet verglijden als zucht voor de nacht gelukkig de gast die slechts op doorreis nietszeggende woorden met het badwater wegspoelt als zondagskind gekust ontwaakt…

Meetkundige precies spreekt het hart van het oog de boekdelen van een leven zonder dialoog Het kijkt en spreekt van non-verbaal de taal van tijd als een innerlijk signaal En soms fonkelt onder een warme zon de parel van toen zoals het begon.…

Ongeluk. Zwart, de hoeken. Versteend geluk. Bevroren ijs. Niet gezegde woorden. Verwarring en toch niet. Het geluk is slechts een besluit. Maar hoe wordt het genomen. Emotie is zoals hij is, laat hem maar komen. Niet gezegde woorden, de stroom van ons verdriet. Hoezo, waartoe, Laat het zijn en denk maar niet. Laat het zijn, laat…

al die tijd schreef ze diep in vleesgeworden papier mengt het rood zich met kleurloos zwarte tranen van letters bleef niets meer over enkel de vage indruk van een verleden dat elk moment dreigt heden te zijn en heden te blijven ofschoon de indruk vervaagt na al die tijd…

de maan schijnt boven de rand van een zwart bomenlandschap aan het einde van de tuin een ring van schijnbare nevel draagt het weerkaatsend licht tot aan flarden van pluizige wolken de slaap wil niet vlotten en zie in het hoge gewelf een engel van vreugde dansen ik lijk de vrijheid te vieren aan geketende gedachten en in mijn rieten…

Ik zing van leven, van vlinders in de lucht, van groen gevulde velden. Van dartelen de mensen, die lief zijn voor elkaar. Ik drink de tranen, van gevoelens, van vreugde en verdriet. Ik leef, gedachten, die verwarren, die tegenspreken, maar ook mee. Een ongelofelijke passie, ingehouden gevoel, voor leven en genieten. Van open,…