Alle inzendingen over algemeen

Ik volg niet mijn hart Maar het hart volgt mij Mijn hart is volgzaam Als ik ben opgestart Volgt het mijn lichaam Het kan er niet voorbij Luisteren naar mijn hart Daar ben ik mee gestopt Mijn hart zegt niet zoveel Behalve dat het klopt…

Er zijn elke dag wel ergernissen, hoe vaak is iets weer leeg of is net op. En moet je steeds wat openen of vullen, bijvoorbeeld zout, suiker, koek of drop. En dan de telefoon, die gaat vaak over, net als je heel druk bezig bent. Je hebt eigenlijk geen tijd om te praten. Is dit misschien iets wat u herkent? En het internet ligt er ook weer…

Jeetje wat gaat de tijd toch snel Een moment uit het verleden Herinner ik me nog wel De moord op Pim Fortuyn Is hier een voorbeeld van Dat is wat ik nog goed herinneren kan Ook al is het dit jaar (2022) Twintig jaar geleden Dit is een moment Die blijft mij altijd bij Zal voor altijd in mijn Geheugen gegrift blijven staan Mijn God, alweer…

het was tijdens het Gouden Uur aan wolkenrand en verte brandend met geest en ziel van vuur en de tijd stond erbij net zo achteloos als dat toevallig paard in de wei hier werd nog een laatste woord gezegd ligt waarheid aan de zijkant van het midden is het hoofd te rusten gelegd hoeveel stemmen zijn er te gaan om stilte te breken voor…

REGELS regels in het verkeer regels op het werk regels van fatsoen zoveel waar je iedere keer weer aan moet voldoen regels in de kerk opgezegd namens onze Lieve Heer regels als moraal geschreven hoe als vrouw of man te leven er wordt ons zo veel opgelegd regels volgeschreven fijntjes tussen de lijntjes met wat er al wel niet moet…

Wachten op het ochtendlicht wachten op wat komen gaat wachten op een ingeving wachten totdat het er staat Wachten op een nieuw seizoen de lente staat aan de poort wachten op het onverwachte wachten op een antwoord Wachten bij een spoorwegovergang wachten op een teken of sein wachten tot het licht dooft er kan nog een trein komen Boeren…

Een koolmees scheert langs schrijvers’ klein’ balkon. Zijn aandacht gaat daarna naar luid gekerm. Tezelfdertijd doorklieft een kauwtjeszwerm, als bliksem, snel een wolk; ineens de zon. Een vrouw, verwonderd, lacht de kijker toe en denkt: wat zegt die dichter nou? Houdoe?…

de tikkende regen verstoorde de nacht mijn wangen betraand mijn hart bebloed stervend van je woorden tot in mijn ziel gestoken de brokken die ik maakten hebben je me laten kraken…

ik ben een lepel in het rek hang maar wat en wacht tot ik roeren mag te bedenken (en dat is gek) dat men dag en nacht op mij rekenen kan, elke dag het is een hele eer -zonder op te scheppen hoor dat ik telkens weer kopjes krijg, daar leef ik voor…

huidoppervlak ter vervoeging van lippen om opstandig dwars te liggen diagonaal, om altijd te blijven nadenken langs raakvlakken het lege gangpad, een mond vol tanden verleden, zonder actieve herinnering dit lijkt op gefantaseer maar dat geldt voor de meeste gedichten…

de krokus lonkte naar de prille zon en gaf zich vliegensvlug verhit gewonnen het ging dus over, spel te snel begonnen de bloem wou enkel weten wat er kon het voorjaar brengt ons vreugde dichterbij de mens is zonder winterkleding vrij…

wandelend langs woorden is ontdekken van plekken of doorleefde oorden die ik probeer te wekken in kruiken van mijn gedachten door straten waarin men statig woont vaak met een rijk verleden waar herinneringen op huizen plakken naargelang gecultiveerde historie wordt beleden in die sfeer kijk ik rond teken ik dromen, opgeroepen door…

zilver na zilver vindt het pad hellen zeilen liggen vast op zonlicht van de dag vlak op vlak water lucht rusten op een klein gerucht een golf spoelt aan de kust vlag na vlag zeilen aan de mast bewegen stil naar de einder groot gestaag één volmaakt.…

de mens is toch wel raar meent zowat alles te kunnen ze schieten elkaar zonder moeite naar de maan maar het onszelf gunnen om elkaar niet meer naar het leven te staan – ho maar –…

Voorzichtig komen de sporen van het voorjaar door de donkere dagen heen Het is nog fris, maar de zon laat zich zien Mensen komen in beweging als krokussen uit de grond De ster brengt het leven weer op de been Even het warme stralen waar ik mij mee bedien De herinnering voelt herkenbaar gezond Het ontspant na al die nattigheid die even verdween…

Mijn neef Roland werd zo verliefd op Latifa dat hij zich bekeerde. Hij bad de sunnah, werkte in ooms slachterij en droomde van kinderen. Eergister werd hij in de koelcel gevonden (en dat is echt waar). Latifa ontroostbaar en vol ongeloof: waarom Heer, waarom heeft u de deur van zijn leven dichtgedaan? Hij was pas twee- en dertig…

Nu is het wel duidelijk, nooit ben je bereikbaar, zit je gesloten in je Ospedale della Pietà en je kijkt over het wisselende water van de lagune, in de ruimte van de Riva degli Schiavoni je hoort de klanken van de viola d’amore en de stemmen van de meisjes die je laat zingen over de vruchten van hun schoot: nooit jouw zonen die je niet…

Je kunt zonen hebben of niet luisteren naar muziek of Kreon: ‘Want daarom toch wenst een man zonen te telen in zijn huis’. Je psalm spreekt over vruchten van de schoot die een oud man beschermen in zijn huis, het huis dat je niet, nooit eeuwig houdt. Driftig, astmatisch, onsterfelijk door de muziek die je neerschrijft om de zonen die je…

Tot waar mijn blik reikt, ligt voor mij een horizon. Loop ik er naartoe, dan schuift deze steeds vooruit. Wat ook wel kan, is te spreken van einder. Er gebeurt hetzelfde. Maar anders is mijn beleving, meer als een absolute grens.…

diffuus word ik belicht deze morgen de zon wil mij verrijken vraagt mij naar buiten te kijken stof en vette vingers hinderen het zicht het is goed zo! om alles zuiver te zien kan men beter naar binnen zijn gericht…

Hij legt de toppen van zijn vingers midden op zijn borst en werpt dan zijn handen naar voren, schenkt Venetië, de wereld, zijn muziek. O, een dochter te hebben als Elektra die hem trouw blijft, voor hem danst bij zijn graf gaat zitten, de onverschillige wereld laat zien wat een zoon betekent. Hij slaat de maat met zijn strijkstok oefent…

zeg het lucht je hart met liefde gevend zonder haat meelevend ook als het afwijkend is voor mijn part maar zeg het blijf daarbij aardig dan pas is het het beluisteren waardig wees eerlijk en onderbouw dan ben je geloofwaardig echt het steekt heel nauw zing het desnoods in een melodieus lied maar hoe je het ook zeggen wil wees…

Laten we verdwalen in het Snipperbos waar de lianen even lang zijn als je haren Laten we een lans breken, zoden steken en rozen kweken elkaar verhalen vertellen tot het ochtend licht Zullen we muziek maken? woorden uit stilte halen en blauwe noten kraken tot een hemelse melodie Laten we dansen op het geluid van de branding en vuur…

door het kanaal vaart een naamloos schip het draagt een vreemde vlag in de nevel is de schim van de schipper zwart waar de schroef maalt wordt het weerloze water wit het zoete gebrom verdwijnt in de stilte er is niets meer te zien er kwam een naamloos schip voorbij onder een vreemde vlag en ik blijf achter het jaagpad leeg…

Het is beter dat het onzegbare zwijgt het is beter dat de mens niet alles begrijpt het is beter dat een vrucht langzaam rijpt Het is beter dat je rustig blijft het is beter dat je niet naar een ander wijst het is beter dat je naar je eigen boezem grijpt Het is beter dat je voor een ander geen kuil graaft het is beter als de ander jou geen stuipen…

Wees ontsmettend lief Waar verdraagzaam en saamhorigheid huist, is niemand van eigen en andermans gezondheid een dief Daar wij allen zeker buiten onze eigen voordeur gelijkwaardig behoren te zijn, doch nimmer een hypocriet nog de opperpief…

In de schaduw van je hart kan elk afscheid veilig schuilen, niet geraakt door het licht, niet gegrepen door sentiment, alsof het niet hoeft te bestaan. Toch ben je wel dat pad gegaan, waarbij zoveel momenten jouw ware kern hebben ontmoet en de oorsprong van jouw wezen steeds weer wisten te beroeren. Iedere ervaring in de herinnering opgezogen…

we zijn wie we altijd al waren oud geworden kinderen al zolang geen vijftien meer maar keer de vingers op één hand bewegend levend in herinnering bladdert het huis heel langzaam af binnen brandt het vuur verwarmt zoekend de gedachten woorden in vage trage bochten namen worden aarzelend genoemd geliefden die het brein verlaten maar de…

het onvoltrokkene wacht op uitvoering ruikt naar onaangebroken brood een staande gebeurtenis nog niet achter ons liggend voorlopig beloftevol groener dan onbetreden gras tot nu toe verloopt alles voortvarend de dag, een herhaling van zetten maak van een hart geen moordkuil geen hoofdpijndossier, beweeg zonder spijt achteraf met…

Hoe zij verstilt tot glanzend water tussen randen groen na de reis onder de bomen. Dood als persoonlijke vijand, vrouw als rivaal. Wat gaat hem de lente aan bij het lied van de aarde? Hij gaat neer in de ring nadat hij voor haar zong. Nu klinkt de stilte. Spiegel omfloerste trom.…