Alle inzendingen over familie

Mijn broer kwam langs en vlak voor hij zou gaan, gaf hij me een envelop. Ik zei nog: niet jarig en tòch een enveloppe met inhoud. Waarop mijn broer beweerde 'èn onbetaalbaar'! Maak maar open als ik weg ben …..En zo gebeurde. Tranen rolden over mijn wangen toen ik in het gezicht van een vierjarig kind keek…een meisje met donkere krullen…

Thuis is een kruis. Thuis is geen leven. Thuis kan ik niet leven. Waar moet ik heen om van thuis weg te zijn. Het is gemeen, ik voel me alleen Duizend en één gedachten. Om wat ik zal doen. Kon ik mijn leven maar overdoen. Ik wil naar een pleegezin Of naar een goede vriendin. Maar dan voel ik me nooit meer 100 procent op m'n gemak…

Grijze hersencellen van oud bloed maken uit ervaring van eenzaamheid een feest. Opeens zitten er dagenlang anderen mensen op de bank liggen in het bed en drinken koffie van de "zaak". Het keurig voorstellen aan de meisjes op mijn bank het is bijna vertederend om het aan te zien. De glimlach die ik even krijg is hetzelfde…

je bent zo cru zo ongedisciplineerd de vraag is nu van wie heb je dat geleerd je houdt geen maat denkt dat alles kan je doet geen goed maar kwaad wat vinden je ouders ervan je rookt als een ketter kijkt de meisjes na hé, kijk die eens dat is een spetter groetjes, pa…

moedeloos word ik ervan zòveel verdriet om die ène man zal ik hem enorm missen langzaam aan maar met het gaan wissen blijven denken aan weer een verzoening wetend dat ook die mis loopt niet zal gaan zoals je hoopt soms is °houden van° niet genoeg de taal en andere cultuur werkt slopend op den duur dan is het kiezen tussen hart en verstand…

vandaag was het een mooie dag de zon scheen hevig de vrouwen in het park logen er evenmin om bovenal vroeg men mijn mening ik had geen antwoord maar dat viel niemand op ik ben slechts verstrekker van kost inwoning en nazaten…

Toelichting: Op 31 mei 2009 werd mijn moeder 96 jaar. Haar roepnaam is Fien en ze wordt uitstekend professioneel verzorgd met geweldige aanvullende inzet van 2 van mijn zussen, 2 van haar 5 dochters. Mijn moeder is nu 25 jaar weduwe, heeft in totaal 8 kinderen, 13 kleinkinderen en 8 achterkleinkinderen. Het volgende gedicht is in en met respect…

dacht ik dat het simpel was zit ik toch wel in zak en as is het mij nu toch wat te veel en glij ik toch een beetje af maar wil ik omhoog en wel in draf herstel mijn blik en recht mijn rug richt op de toekomst kijk niet meer terug gedane zaken nemen geen keer denk aan mijzelf nu en relatieveer ga ik vanaf nu met frisse moed door het leven…

optimisme lieve kind is waar je kracht en steun in vindt bij alles wat soms tegen zit heb je dat dan even niet stuur je je zelf met een kluitje in het riet hoop ik voor jou dat je dan heel snel merkt dat optimisme echt werkt wil ik je dit mee geven sta positief in het leven zonder stress angst en beven pas dàn kun je je grenzen verleggen…

Ik neem je bij de hand En laat je naast mij lopen Je beentjes zijn nog kort We gaan samen ijsjes kopen Ineens ben je een stuk groter Naar school gaan doe je al alleen je kijkt dan ferm de wereld in Een wijsneusje van kop tot teen Je bent inmiddels net zo lang als ik Je stappen zijn ook even groot Je hebt een eigen kijk op alles Waarbij…

Wanneer een man zijn spullen pakt, vlucht hij weg voor de tijd die er ooit was, Laat hij alles los wat er ooit was, en is zijn toekomstplan ineens verdwenen. Wanneer een vrouw haar spullen pakt, voelt zij zich eenzaam en verloren, Wilt zij even vast gehouden worden, maar de man wilt dit maar niet begrijpen. Wanneer het tussen ouders niet…

Eerlijk duurt het langst, zei zijn grootje al Men ziet inderdaad overal dat de wet de slechten straft en de goeden beloont De cavalerie kwam altijd op tijd en de nazi’s verloren van de geallieerden Wie goed doet, goed ontmoet.Toch? Maar de topcrimineel gaat in alle weelde door het leven, de kampbeul pas op zijn twee en negentigste…

Er is moed voor nodig om door te gaan Om niet bij het verleden stil te blijven staan Er is moed voor nodig om aan je zelf te denken Er is moed voor nodig om te voelen ook al is het allemaal pijn Er is kracht voor nodig om te blijven geloven in je zelf En te geloven dat alle ellende een keer weg zal gaan Er is moed voor nodig om door…

Lieve, Voor als je mij wat later ziet Stuur mij brieven vol vertier Vertel mij van de reizen die je maakte Breng wat kleuren voor me mee Laat me toch jouw wereld zien Deel met mij dat wat je zag Vul mijn hoofd met zachte klanken Beschrijf de kunsten die ze toonden Zet je kwasten op mijn doek Zet je tonen kleur na kleur Stijg zo maar naar…

waarom vandaag waarom niet morgen hij was een oom zonder zorgen ik kende hem sinds mijn geboorte tot mijn twaalfde toen is hij gestorven ik wou dat hij nog bij mij was en ik hem nog een knuffel kon geven ik hield zielsveel van die man en nu nog steeds…

vreugde blijdschap liefde geluk dit gevoel gaat nooit meer stuk als ik naar jouw gezichtje kijk zo vredig puur lief en sereen gaat er een warme golf van liefde door mij heen te zijn jouw oma voelt heel rijk in een oogwenk deed jij mij stralen je was geboren ik zag en overwon al mijn verdriet dat verdween als in het niet. laat…

ik zie hem zitten hij mij niet ik vraag hem dingen hij hoort mij niet ik loop naar hem toe ik raak hem aan hij voelt het niet hij blijft staan ik loop weg ik kijk niet om hij bestaat niet voor mij en ik niet voor hem…

veel te laat nog ben ik op maar m'n verjaardag was helemaal top was ik uit met mijn vriendin ook zij had het naar haar zin zoveel lieve complimenten vielen mij ten deel had ik soms een paar momenten dat ik dacht dit is teveel doch dat bleek overbodig het was oprecht en stiekum had ik dit nodig het deed me goed gaf me kracht zo`n mooie…

pril broos teer fragiel geraakt was ik tot in mijn ziel een wonder voltrok zich onder mijn ogen was het of hemel en aarde bewogen een geboorte zo stijlvol mooi en pracht zag ik hoe jouw mama jou ter wereld bracht het moment dat jij het levenslicht zag verscheen er bij mij een intens warme lach gevolgd door een flinke huilbui toen…

Wat jammer dat het zo gelopen is en dat het tussen ons niet klikt zomaar even een keer langskomen dat is iets wat jij vertikt. Ik dacht dat het wel goed zou komen als we elkaar beter leerden kennen want jij en ik, eerst nog vreemden moesten aan elkaar toch even wennen. "k Heb altijd de deur voor je open gedaan heb nooit "niet thuis…

heel mooi lief rustig en echt betrouwbaar begaan naar niemand slecht mijn jongste dochter en zonneschijn zal deze maand nog zelf moeder zijn van haar zoontje broos en klein besef ik dat mijn kleine meisje opbloeide tot een mooie vrouw waar ik o zo trots op ben en met heel mijn hart zielsveel van hou weet ik, wederzijds is dit en zullen…

zware verwijten grof en brutaal minachtend ging jij met mij aan de haal meedogenloos hard en verbeten laat jij mij bijna vergeten dat je een dochter bent van mij met lief karakter vrolijk en blij helaas dat beeld heb jij doen vervagen zie ik nu als ik denk aan jou een qua uiterlijk prachtige vrouw zo hopeloos verstrikt in haar zelf…

haast een geval apart zo voel ik mij zo hèèl veel heb ik meegemaakt ik ging door menig dal van pech en verdriet zo uitzichtloos niets in het verschiet moeizaam en heel alleen worstelde ik overal doorheen ik zie het als een leerproces een jarenlange levensles die mij gevormd heeft tot wie ik ben en ervoor zorgt dat ik mijzelf…

de kamer van mijn tante staat vol bloemen op behang er staan cactussen voor het raam die staan daar al zolang de gehaakte sprei op bed is door tante zelf gemaakt de kleedjes in de kamer zijn door tante zelf gehaakt mijn koffer in de gang en mijn pyjama over de stoel vertellen zonder heimwee over mijn reizigersgevoel ik logeer bij tante en neem…

nooit heb ik haar echt leren kennen bij ieder bezoek was het weer wennen veel te jong ging zij heen was het pas tòen dat mijn wrok verdween daarvan heb ik oprecht berouw nooit zei ik haar ik hou van jou sloeg ik mij huilend in de tehuizen kranig overal door heen heb jij me veel te vroeg verlaten maar nu voor goed ben ik alleen.…

na zo lang wachten op dit moment van het weer samen zijn met mijn vent zeg ik nu eerlijk het valt mij tegen te ver verwijderd zijn onze wegen voor `n gezamelijk leven besef ik pijnlijk maar heel oprecht dat het beter is voor beiden als hier nu onze wegen scheiden na zoveel pogingen ten spijt verloor ik met deze strijd kostbaar bezit…

Hier had hij aangelegd aangelegd had hij hier Zijn scheepje had 'm hier met haar gebracht zeilklaar van de werf Stroomopwaarts was hij gegaan oploeven & afvallen minder Het bracht hen hier in de vestingstad Grave Hij mijmert al bijna veertig jaar aan de rivier Het scheepje... schip nu met vijfkoppige bemanning vraagt…

zo heel verdrietig nu dank zij jou mijn dochter waar ik zo van hou gaf jij te kennen dat je me haat en nooit meer wil zien zelfs niet op straat moe gestreden als ik ben is er niets meer wat ik herken aan mijn kind mijn vlees en bloed en kwijn ik weg door hoe jij doet slaap ik pas na uren huilen kan dan even in mijn dromen schuilen…

denk je vaak ik heb het gehad komt er plots iemand op je pad waar je nooit van zou denken dat diegene zoveel vreugde kan schenken met een warmte speciaal voor jou wat weg doet smelten de ijzige kou waarmee je jezelf had omhuld die maakt nu plaats voor een warme gloed die al het ijzige smelten doet... mijn neef kwam op tijd op…

ging ik vroeger met gemak vol overgave uit mijn dak in hartje binnenstad altijd was het ultra bijna lustrum ben ik nu dan dat gevoel kwijt niets is er aan verloren en heb ik geen spijt maar die tijd is nu verleden bijna nu al drie jaar bereikte ik onomstreden de mooie leeftijd van onze saar wil dat niet zeggen het is voorbij…