Alle inzendingen over woonoord

Gegroet, schrijvers van Nederland, uitgevers in je grachtenpand. Dag dichter in je koninkrijk. Dag gek mens in je vinexwijk.…

Kijk uit het raam, terwijl de radio ´Georgia on my mind´ afspeelt, Tranen vallen één voor één, en ik denk aan een hele mooie stad, Waar ik toch zo een gelukkige tijd meemaakte en had geleefd, Buiten valt de regen en weemoedig ben ik, en ben het opeens zat, Ik ga naar buiten en loop naar Historisch Delfshaven, overal bootjes, Zie´t kanaal dat…

Het wringt zich tussen firmament en het bonte van de vroege akkers overdrijvende dreiging deert niet Het water is hier nooit ver weg het verleden sijpelt over nooit bestane dijken De wind wordt oud weet geen richting meer te vinden zwenkt tussen west en kracht acht De zeilen zoeken waterwegen laveren door winderige gewesten van dwaallicht…

waar vroege zon de daken kust vol warmte kleuren leven laat –vergaat weerom de lust in huis te blijven buiten lacht een vergezicht ik sta op en voel het meer de ritmes in mijn zucht bepalen immer schoon verlaat haar dwaallicht rond de Koepelkerk de straat watergeuren beuren goed er zitten meeuwen overdwars het Houten Hoofd bespeelt…

In de lichtblauwe lentedag met gouden sprenkeling (hamerslag van spattend zonneaambeeld) in de lege opening van de nog blinde lucht, die zich te bezinnen lag, lopen nu zuchten, een verzachting al van strengere wezens, tesamenval van wat strak uitstond en mindering van bangheid en overwintering. Onder de huizen donker en vocht, de woningen…

Vlecht Oranje om de hoed! Holland rijst met nieuwe moed Uit de schoot der waat'ren! Huppel vrolijk in het rond! Daver Hollands vruchtbre grond! Laat de vreugde schaat'ren! Holland grijpt de wapens aan, Om de vijand af te slaan; Plant de leger vanen, En het uitgetogen zwaard Zal de fiere Leeuwstandaard 't Spoor der zege banen. Holland…

ik rompel, ik strompel in rafelige lompen, ik stoot tegen stenen, muren, stenen, ik adem alcohol en bitterheid, ik schuiver en scheld, en ik roep, roep ik, ik scheld, ik schuiver, want ik ben nu al dronken, dit is mijn mijn bankje, dit mijn park, de bomen, de duiven, de parkieten, de zwervers, dit alles hier is van mij, godverdomme! natuurlijk…

Op of af in en uit het wordt hoppen of soppen. Ik ben geen landbewoner heel wat ongewoner. Ik ben min of meer een zeemeermin.…

NEDERLAND April, mei 2011 heel veel zon heel erg droog af en toe 'n druppeltje regen ROTTERDAM Geel gekleurd gras op d' Maasboulevard uitgedroogde boompjes op 't Willemsplein "De Groene Kamer" nu een bruine schuur Rotterdam aan de rivier Rotterdams vlaktes aan zee Rotterdam waterstad? Wedden dat de privé-tuinen en…

de aardappelen gepoot en sjalotten geplant rechtte de moede man zijn rug wees omhoog naar een vlucht vogels boven zijn heilig land kijk, alles vliegt en vreet de tijd aan flarden leven noch dood of iets van waarde zal beklijven en toch sprak de man met vuile vingers zou ik hier graag nog wat blijven…

Werkten we vroeger voor de kerken Nu is de ruimte om ons heen, de gebouwen, de lanen, de stranden, de bossen, die er allemaal al zijn of nooit geweest. Een zandvlakte bezaaid met olifanten. Een sneltrein spoor van Lelystad naar Amsterdam de duizenden huizen, de bossen, de standen de sportvelden Dat wat nog niet geweest is. Een eekhoorn knaagt…

Open de vensters wijd op de dag, het leven trilt het leven gilt en 't zonlicht lilt waar schietende schaduw stuk slaat! De straat is wild van rumoer en van haat, haat die als liefde groot is, zij stroomt en snelt vol donker geweld, ieder mens wordt een held die strijdt om 't doel dat brood is! Open de vensters en luiken, ik wil de lucht…

stilte wat geluid geroezemoes van stemmen gesis, gestoom, gekletter, gestapel kakafonie…

er is iets dat me duint naar het Wad, de tocht door het vlakke land pluimt nog na, na deze langgerekte dag toch telkens als ik staar over het water valt het me op dat het me eigenlijk niet meer boeit, alleen de emotie spreekt nog uit een andere tijd maar steeds is er die drang om weer die kraag te beklimmen en de witte punten in de…

De maan scheen over de bogen. De treinen reden over de dijk en het gebouw van machinefabriek Jonker, stak hoog en donker boven mij uit. Voor mij op de cafétafel stond een kopstoot en ik proostte op mijn oma. De stem van mijn opa dacht ik te horen, Ik rook nog steeds de geur van teer en olie. Een auto reed de Bickerstraat in. Ik voelde…

Er is een stad onder de stad. Ik en mijn schaduw. Eens voer ik op een lek geslagen boot, dook onder, vond een poort. Daar zat een nimf met rode haren. Ze zei: Waar bleef je toch? Ik heb zo lang op je gewacht. We ijlden koortsige nachten weg, dronken de roes tot braaksel, dobberden in het neon van de stad. Dagen helder als vloeibaar ijs…

Ver van de bewoonde wereld. Wij hebben een klein zwembad Zij hebben een beek met kristal helder water, waarin je de vissen ziet zwemmen Wij hebben elektrisch licht in onze tuin Zij hebben de sterren en de maan Onze tuin loopt tot de heg van de buurman Hun tuin loopt tot de horizon Wij kopen het eten, zij koken het Wij gebruiken de…

een bankje op een lommerrijke laan als rustplaats bij het zomerse flaneren bevolkt door oude dames, dito heren die 's avonds stemmig naar de schouwburg gaan vergeten is hun jachtig bestaan de drang naar altijd meer en het presteren het spreekwoord klopt: de tijd zal het ons leren de rust staat bij de grijsaard bovenaan Den Haag hoeft…

Kijk eens met andere ogen naar een zwerver. Het kan jou ook overkomen. Mij is het overkomen. Hard gewerkt in een vreemd land. Maar de crisis zette me aan de kant. Teruggekeerd naar me vaderland Slepend met een zware koffer in m'n hand. Alles wat ik verdiend heb is weg. Maar nu begrijp ik het zwerversbestaan. Kijk er toch eens met andere…

Zie hoe die parel daar zo glansrijk spiegelt in de Nieuwe Maas Zo'n klassieke fraaie stadswijk met een boeiend oud relaas Over rederij en kantoren cargadoors en kapiteins havenkroegen, Hoge Heren de aken en de accijns Refrein: Waar het Werk nog altijd Nieuw is alleen dat doet al plezier Waar nog zeekastelen afmeren zoals ooit de Batavier…

ik versta de gulle lach van haar uitgestrektheid dat zonder hiaten de boezem vormt van het grille besef dat al wat is bezijden de waarheid niets meer is dan een angel zonder gif de kwelder haakt haar knopen in een ritme dat ze weerlegt in de nagels waarmee de dijk geklonken is aan het meervoudig land waarvan wij denken dat het ons toebehoort…

Vogel wipt. Tak kraakt. Lucht betrekt. Bijna niets om naar te kijken en juist dat bekijk ik. ------------------------------------- uit: 'Het museum van de zomer', 1974.…

Hoogeveen is een groot dorp. Veel mensen hebben er compassie. Het Bethesaziekenhuis is er zo groot. En wijd de hoofdstraat met daar tussendoor een bad met alen. Hoogeveen is de grote moederstad van de moederbeddenwinkel, van de moederstofzuigerwinkel. Van vergeten flats grauw in het verre oosten. De kinderen zijn daar gelukkig nog klein en zielig…

De nieuwe stad werd verbonden met de naakte brug. Van de kale oever tot de stadspoort. Oost en west,noord en zuid moest daarmee verbonden worden. Maar het lukte de naakte brug niet. De stad was er alleen maar gebouwd voor de huisvesting. Haar stadswallen bestonden uit kantoren van ingezeept glaswerk. Niemand hield van deze stad. Ook niet haar…

Verdwaalde moegereisde zuchtjes uit het verre heideland zweven loom boven de stad verliezen zich langzaam in de ruwe fabrieksdampen die elke geur willen overheersen of verdrijven maar sterke zilte luchtstromen van de Waddenzee winnen de jacht hun zuiverheid doordringt het mensengewoel.…

Eindloos lange dagen rekken zich uit als onze poes. Vandaag staat de buurman onder de douche. Hopenlijk is het morgen anders. Verlangen naar over 30 jaar. Niet meer te denken of zelf te doen. Zuster geef me eens een zoen. Nee, ik breng u naar de bingo toe. Koffiedrinken met de club. In bed gestopt. Het licht gaat uit. Wachtend tot…

We staan in Lauwersoog de motor uit en luisteren naar de stilte. Links ligt de boot die straks naar Schier zal gaan, rechts de verlichte havenpanden, achter het glas twee visetende mannen. Wind buldert vlaggen strak, het wijde water golft. Achter beslagen ramen ademt serene rust die langzaam wordt gewekt als links van ons de boot vertrekt…

Het zigeunergezin arbeidt vlijtig naast de woonwagen bereidt lustig de avondmaaltijd daarbij springt de hamer druk op en neer gaat een oude gebroken stoel te lijf geeft haar verjongde kracht en nieuw bestaan de hoge verlaten molen ziet gelaten op die mensen neer zijn gebroken wieken verlangen vergeefs naar ronddraaiend werk toch is hij blij…

Den Haag. Ik voel me er zo ver van huis, dat ik me wel een brief zou willen schrijven. Hoe gaat het met me, daar? Eerlijk gezegd niet goed. Het blijft voor mij een soort van België - snel wil je er weer uit op weg naar waar het echt gebeuren moet. Tussen de spoordijken volkstuintjes in de regen. Uit het asiel waait altijd akelig geblaf…

soms draait er in mijn hoofd een film, dan zie ik me weer als een zondagskind huppelend, zonder zorgen dansend door de tuin van mijn vaderhuis waar ik toen veilig was geborgen mijn lange blonde haren wuivend in de wind. 'k hoor mijn moeder weer piano spelen en vader verzen voordragen met een sonore stem met kerstmis klonk uit onze zilveren…