Alle inzendingen over moederdag

Ik kan geen bloemen of bonbons meer aan haar geven simpelweg omdat ze geen deel uit maakt van mijn leven de dingen gaan zoals ze gaan en zo is ook zij gegaan ik wilde haar slechts zeggen dat ik haar mis en dat ze niet vergeten is.…

Ze is er nog Dat maakt me blij Heel lang al 70 jaar Stak liefde, tijd en kracht in mij Met rampspoed stond ze klaar Bleef positief Behield haar hoop Na weer een donkere dag Zag lichtpuntjes Hoe klein dan ook Zelfs als ik ze niet zag Ik geef toe Er was een tijd Dat niets was Wat zij wou Verblind, verdoofd Onredelijk ook Met…

Moederdag niet zoals gewoon, zonder jou, Moederdag ongewoon omdat de normale trip, die naar jou Moeder met Stip niet meer kan. Moederdag met dubbele bodem, maar wat gevoelig!…

Het rook er zo naar bloem en gras en nat en bloesem in de bomen een slingerpad van scherm in berm het koolzaad geel in 't groen als felle fijne franjes daarin het fluitenkruid als tere kant de kaarsen klaar van de kastanjes het water met bosschages aan de overkant. 'k Beklom de steile trap en zag uit raampjes van de vuurtoren de weiden…

In de ochtend van de bedaagde dag zie ik mijn oude moeder in mijn grijsheid ze heeft een glimlach met een waas van de dood op het kastje naast een vaas met gladiolen we zien dat we elkaar in de ogen kijken maar de gevoelens uit het verleden overtreffen de werkelijkheid van het heden alsof het stof van onze wonden herleeft in de hereniging…

je bent nu 87 en vol levenslust elke keer wil ik je vragen hoe denk je over dood gaan ik zie dat je oude foto's terughaalt ze liggen overal alles wordt steeds meer iets van vroeger, kijk hoe we ranja dronken toen maar het lijkt ook of het je niet kan schelen waarom ben je niet bang voor de dood, is dat de leeftijd? dat…

Het is Moederdag ieder jaar weer ik maak het zelf mee al zo vaak, 34 keer Het is niet nodig want moeder zijn is liefde geven en altijd er zijn, ieder dag weer dit is waar we naar streven Helaas is het niet altijd zo mijn moeder is al 20 jaar bij mij vandaan maar ze blijft voor altijd in mijn hart ik ben haar dankbaar voor mijn bestaan…

Kleine vissen groeien tot ze zelf kunnen springen. Kleine snavels groeien tot ze zelf vis kunnen vangen. Regendruppels vormen een meer. Rotsen vormen bergen Bergen om te beklimmen Bergen om van af te valllen, vleugels uit te slaan en de wereld te bekijken. Maar boven op die rots, midden in het meer, zal de basis zijn. De haven ver van gevaren…

Vandaag wens ik iedere vrouw, dat ze, zoals ik kreeg van jou door een zucht van hartstocht kusjes krijgt op heel haar rug als dwarlden bloesemblaadjes door een vlaag wind en bedekten haar hiermee en dat liefdevolle zaadjes bij haar binnenvloeien, wel of niet bemoederen zullen maar die wel blij ontvangen worden, als werd ze gezalfd op kwetsbare…

Moeder ben je, vanaf de geboorte van je kind, vanaf het adopteren van een kleintje, vanaf het aannemen van een spruit. Moeder ben je, Moederdag slechts een dag, moeder zijn, driehonderdvijfenzestig dagen van het jaar, ik bedoel maar, moeder ben je vanaf, maar blijf het: tot de dood ons scheidt!…

mijn moeder is niet meer al even ze heeft lang geleefd broos van geest dat is niet overdreven geaard in schraal zand en gelovige angst met strenge kapiteins mijn moeder is niet meer al even ze heeft mij gezoogd gedroogd wakker gelegen bang voor woorden van buiten en al lang voor het einde zich in eenzaamheid moeten bewegen ook nog van…

Een warme vrouw met grijze lokken Alleen zij weet wie jij werkelijk bent Die lieve vrouw knipoogt naar jou en beiden weten wat er wordt bedoeld Die zachte vrouw haar stem en sommige trekjes herken je nu in jezelf Die integere vrouw laat jou vrij in je keuzes en is jouw grootste fan Die wijze vrouw liet jou pas los als zij…

zij heeft binding met de herinnering daar zij als vrouw is geboren zij alleen draagt een kind naar het licht een mens die bij ons mag horen daardoor toont liefde een gezicht doorheen de stuipen vóór de eerste dag start er een verbond, toekomstgericht, opgesteld door een haast natuurlijk gezag geen ander geraakt zo gehecht een leven…

Mijn moeder werd wel vrolijk vroeger door in de rommel op te schrijven hoe de morgen liep: over kinderen die ze wakker riep, gezoek naar kleren, man die heen en weer op weg naar werk, struikelde over hond, een vloek, een piep, havermout gemorst, baby stilletjes aan borst, een verloren onderbroek op de grond, bij iemand hagelslag nog aan een…

Op het strand van Scheveningen, zit ik in de lentezon te soezen. De zee en de meeuwen zijn er weer. Zomaar ben ik hier zoek geraakt. In de nabije verte, hoor een jongetje snikken, Hij is zijn moeder even kwijt. Dat kleine mannetje, dat ben ik. Zestig jaren zijn nooit vergleden. Ik zoek in mijn herinneringen, en vind mijn moeder terug.…

soms zag ik de sneeuw op je smelten heb mijn zaadjes diep in je gelegd heb ook geschopt tegen jouw kluiten wat is goed en wat is slecht nu ik weet wat jij hebt te bieden kan ik niets anders voor je doen ik begrijp wat jij kunt verwerken lieve moeder, ik wil je groen…

koud en koel is Mei de appelboom laat bloesems vallen, wit als sneeuw…

Moeder, ik hoop, dat je me hoort ik mis je nu al heel veel jaren en heb naar de blauwe lucht staan staren ergens daar, daar moet je zijn, heel ongestoord hoe kwam het toch dat ik jong niet nadacht dat jij je taak zo goed volbracht er altijd zijn en mee te leven het was voor jou, alleen maar geven ik heb je vaak niet goed begrepen of wilde…

Het is een dag zoals geen ander een dag om even stil te staan bij jou en jou en jou en jou de vrouw die mij droeg de kinderen die ik mocht baren de dagen die voorbij gaan de vele vele jaren Het is een dag van dankbaar zijn en stilletjes herdenken de vreugde én de pijn en steeds weer liefde schenken…

je zit voorover in je stoel op wielen hangt zwaar naar voren in je slaap de nek valknakt haast los van boven de rug daaronder als van een bultenaar het grijze haar nog deftig in de krul de handen rustend de polsen zwaar zo zit je lijdzaam al de uren vol en telt heel stil de grijze dagen rond wacht dapper met geduld op ons en rijgen zich de…

De oma waar ik altijd langs kan. De oma die zo goed dichten kan. Mijn oma die altijd zo lekker eten maakt. Mijn oma die met haar gedichten altijd mensen raakt. De oma die mij heeft groot gebracht. Mijn oma die altijd met me lacht. Ik zou geen betere oma kunnen wensen onder al die miljarden mensen!…

Eindelijk is de regen gestopt. We hebben de tent uitgeveegd. Jij nu op weg naar broodjes. Neem de krant mee riep ik je na. Hoe lang gelee is het nu dat ik even alleen ben? Een natte eeuwigheid. Ik tel mijn knopen. Zoveel te doen. Ik trek al mijn kleren uit. Ik doe je kleinste slip aan en wring me in je zomerjurk. Hoe lang gelee dat ik jou…

Warmte die blijft. Ver weg en dichtbij waar geen stem weldadiger klinkt of waakt en wachten helende herinneringen belooft van weerzien en gebaren die troosten en dulden. Een dankbare glimlach volgt een blik die leidt naar het begin zonder woorden waar armen beschermen en verlossen wat je nog niet begrijpt maar wilt bewaren in haar…

haar zien, haar voelen, haar ruiken, haar proeven. Dol op haar.…

Te weten dat je veilig bent, dat ze je als geen ander kent, dat ze over je waakt en je als geen ander raakt.…

Als ik naar huis gerend was de achterdeur nog open om te vertellen wat ik had gescoord, zij was er, de handen in elkaar slaand tot in de nacht had ze me overhoord de kale plek voor ’t aanrecht woog de zorgen die onder afwas werden doorgepraat was ze alleen dan zong ze psalmen gaf ze zich over aan haar Toeverlaat ik rook haar…

mijn dank voor jouw duizend gezichten de tonen in je stem waarmee jij mij hebt opgevoed je ogen altijd in een warme groet de open blik op leven die jij hebt doorgegeven handen die beschermden zich over mij ontfermden jij mijn toeverlaat bij ziekte pijn of eenzaam zijn ik heb je losgelaten maar blijf met jou voor altijd lijfelijk…

Lieve mama, Jij bent de liefste ooit. Jij hebt mijn leven voltooid. Als ik verdrietig was, toverde jij mij weer blij. Als ik jou zag voelde ik me weer vrij. Ik zal je nooit vergeten. Dat moet je echt wel weten. Jij bent de liefste ooit. Jij hebt mijn leven voltooid. Geschreven door: Noortje Loman Ik ben: 8 jaar…

(voor mijn moeder) Als kind schrok je van die Duitse soldaten, die zomaar rond de boerderij marcheerden, terwijl je vader een schuuruil opzette en jij naast Hans Werkman in de schoolbanken zat. Verliefd? Je wilde nooit trouwen met een boer, liever met een meester of een dominee. Het werd dat laatste. Ooit liep je met zelfmoordgedachten…

Ik had je heel erg graag gezien, of éven je stem gehoord. Een lieve sms gekregen of een krabbel "gescoord". Ik hoef écht geen cadeaus, geen boeket met rode rozen, een minuutje van jouw tijd had mij al laten blozen. Het feit dat je aan me dacht, me écht niet bent vergeten… dat wil een moeder soms zó graag weer even zeker weten.…