Alle inzendingen over reizen

hier moet het ergens zijn klepperende lepelaars onderbraken even de hebzuchtige koortsige verlangens hier moet het ergens liggen hier zouden ze op dat machtige Zuidland botsen zo zuidelijk had nog nooit iemand gevaren de kaartenmakers lieten hun verbeelding spreken het Zuidland werd een getekende werkelijkheid hebzucht voedt…

We dachten, dat was niet goed te horen dat de authenticiteit van ons denken ons voor dwaal-angst kon behoeden. Maar het kompas van onze harten had zich slechts duister toebedeeld waar licht ons meer dan welkom was. We waren onderweg, steeds verder op zoek naar nieuwe horizonnen in de zoete duisternis van de nacht.…

als ik naar de koude trek duizenden, ja duizend kilometers in een bijna eeuwige tijd haast tot slapends toe in de verveling en ik alsmaar, onophoudelijk, verder doorrijd zonder maar iemand te zien, geen enkeling langs het groen, van zwarte geasfalteerde wegen met die eeuwige witte lijn in het midden wat zeg ik.....een lange slang die mij sprakeloos…

op het strand breekt hij als hij overrompeld wordt door een verlangen naar zijn Ithaka verlangen naar het goede mooie het ware a paradise lost overvallen door pothos smachtende tranen een hevig heimwee sluwe arme Odysseus de beproefde reis de dag is helder het licht is van porselein de queeste voorbij…

de trein als mijn moederschoot de reis naar de bron waar adem begon verloren geboortegrond uit de donkere tunnel altijd weer terug naar het moederland nog vóór het schelle licht de zinderende halmen en de kersenboom de verlorenheid die door de ziel kruipt de trein als een moederschoot de reis naar vroeger terug naar de bron nog…

Vandaag zit ik goed in mijn vel mijn huis staat in bloei ik geloof in appels en peren er is genoeg dat mij boeit Ik heb niet veel nodig water, brood, kaas en wijn een rugzak vol dromen daarmee kom ik een heel eind Mijn benen gaan westwaarts ik weet dat de zee daar moet zijn en puffend over het laatste duin zie ik de zee schitteren in…

De slaapwagen was de einder. Een gunst van de nacht. Tot en met de tekening in het fluweel had Gropius bedacht. Leder, geslepen spiegels en de luxe hierin een zinsnede te verbeelden. Hij hoort zich nog zeggen: Daarna reizen wij af naar Virginia of Californië. Tijd genoeg. Zolang straten en pleinen de namen van schilders en schrijvers dragen.…

1. Mijn geliefde chauffeerde mij onz' woonplaats - station Daarna afscheid op het perron Simpelweg daar het niet anders kon Verstreek de tijd als voorheen Liet ik haar alleen 2. Via ULTRAVOX' Vienna Vervolgens Podgorica Met eindbestemming Cetinje Aankomst weliswaar na middernacht Dus inmiddels reuzeblij Reizen voelt als vrij 3.…

Een hondje rent over de kade. Het moet een Portugees hondje zijn, Dat daar over de kade rent, Heen en terug en onzichtbaar, terwijl het kwispelt Met zijn kleine bruine staart. Onzichtbaar rent het hondje, Onzichtbaar schiet het onder kranen door. Dan springt het mee met een vorkheftruck, Dan trippelt het langs containers die wachten In het…

Hij had het land waarvoor hij scheep ging lief, Lief, als een vrouw 't verborgen komende. Er diep aan denkend stond hij dromende Voor op de plecht en als de boeg zich hief Was 't hem te moede of 't zich reeds bewoog Onder de verten, waarin 't sluimerde, Terwijl 't schip, door de waterscheiding schuimende, Op de aanbrekende geboort' toevloog…

aan de oude dorpsstraat staat het raadhuis stil te dromen het raadhuis dat Slauerhoff nog langs zag komen hangend aan zijn sigaret.…

Gelezen worden ze ontelbre malen, Al was de inhoud haast vooruit geweten, Van 't zelfde levensstof in alle talen En op den duur tot op het woord versleten. Toch weer ontvouwd, na 't eenzaam avondeten, Des nachts op wacht, te kooi en na 't verhalen; Voor hen die zoveel eenzaamheid verbeten Is uit die letters leeftocht nog te halen. Tussen…

Op het bed een koffer met open mond, vol verlangen naar de reis en angst voor de bestemming. Alles wat ik erin stop met er straks weer uit, alsof wat nu nog komt nooit zal zijn geweest. Hij ziet het zinloze en smeekt me om het half gelezen boek, de tandenborstel nog in zijn verpakking, een laatste maal ruiken aan die opgevouwen trui in een…

Harde storm op zee schept benauwende vaart, wil zeemanskunst en veiligheid sterken, brengt klemmende drukte bij het werken. Alles klaar? Nieuwe spanning wordt gebaard. Mensen liggen duizelig en verzwaard, kunnen niets meer van reisvertier merken, zien rondom hun rustplaats zwarte zwerken. Is deze ellende spoedig bedaard? Gezonde dichters…

Ik ben bang voor wat ik zal tegenkomen in dat verre groene land Misschien vind ik het er zo erg dat ik meteen terug wil Misschien vind ik het er zo mooi dat ik nooit meer terug wil En misschien ben ik voor dat laatste het meeste bang...…

Ik houd van asfalt het beperkt de opties en verschaft duidelijkheid hier gaat niets groeien - wel het aantal gebruikers ze glijden over jouw rug in elke denkbare toestand als uitgerolde veterdrop zijn hier geëffende paden ik houd van het contrast tussen het zwart, wit en groen waar langs jouw flanken onkruid groeit en waar een roofvogel…

Zal ik zijn als gij mij wenst, Varend tussen weerzijds banken, Als een schok de schuit doet wanken En het schuim de plecht beplenst, Leer mij dan altijd uw oog Boven mij te zien en onder, Als een weerzijds lokkend wonder, Afgronddiep en hemelhoog. Want de dreiging om en om Kan ik dan getroost verduren, Als door rechts of links te sturen…

we voeren van Calais naar Dover zeilden zeeziek met flinke tegenwind later het vertrek per postkoets naar Londen: de hemel beware me de postiljon rekende woekerprijzen 16 pond sterling en vergeet de toltarieven niet het was een fraaie route door een aangenaam landschap dankzij het groene weideland Rochester en Canterburry…

Weet gij de reis nog door de regen, de thuisreis nog, de regenreis? hoe diep was ons de nacht genegen, hoe dicht-nabij het paradijs. Toen vielen wij als snelle vissen bij waterval en draaikolk neer, en gleden tot waar gele lissen zich bogen tot een windstil meer. En wij die als het water blonken en geurden als het kruizemunt, wij dreven…

De dag overweldigt de wijd-open ramen met het morgenlichten der zee; berglanden, vloten, eilanden zonder namen, de kersentuinen van Jokohama stromen en sneeuwen voorbij ... ik voel mij gesterkt en tot reizen gereed; vermoeidheid en slaap zijn verwaaid als mist in de wind ... — waar gaat gij heen ? — naar het land dat mijn hart heeft bemind…

Onervaren reizigers verdwalen zo gauw in onbekende streken Ze laten zich verleiden door stegen en seinen en gaan trappen af naar de binnenkant onwetend waar ze zijn, ergens echt of maar wat rondtollen in hun hoofd, dol doller dolst gedraaid door hun zintuigen die hen omringen met muren die ze willen aanraken om te weten of ze hard zijn…

In zijn gescheurde spijkerbroek twee munten klein geld een mondkapje en een zakdoek in een boodschappentas het half uitgelezen boek twee krentenbollen en een zak chips onderweg naar Amsturia de twijfel uit het verleden voor het avondlicht in stille regen in gedachten haar schoonheid gelegen aan het open dromengraf in zijn gewassen…

[Aan mijn vriend Mr. E. H. S’Jacob Naar Batavia vertrekkende] ’k Zal niet schreien en niet klagen, Stille smart is – diepe smart; ’k Wil de last des afscheids dragen, Moedig als uw manlijk hart. Maar een korte, vrome bede, Maar een handdruk zij mijn groet: Lieve zwerver, ga in vrede, Met uw God en met uw moed! Lievling van uw…

De zee is Grieks en blauw, de passagiers turen zwijgend in drie talen: geen dolfijn te zien. Hagedis, kleine sauriër, met jou is het hollen of stilstaan als een dode tak. Beweegt je oog? Inslag! Daar spat de cipres omhoog. De olijfboom schiet vol uitroeptekens. Alles…

De trotse stad met de Erasmusbrug Kijkt uit over de Wilhelminahaven Waar zij haar oude moeder aan de Maas Verwelkomt met de torens in haar rug De skyline aan de oude wereldhaven Mag van de MS Rotterdam aan boord Al is het decadent en ongehoord Zo'n luxe hotel waar luiaards zich aan laven "Kom skyline, neem een helikopterview En wees…

Koffer in mijn hand, Rennend naar de band, Mensen hand in hand Opschieten mijn vliegtuig gaat weg Andere mensen op naar hun vertrek, Oh en ik die maar tijd rek Bijna vallend op de vloer, Mensen die verschelen het geen moer En ik die naar gate eleven loer Daar ja eindelijk, Mensen kijken pijnlijk, Mijn vliegtuig is weg waarschijnlijk…

Alles wat je loslaat, of fijn achterlaten kan, is heel mooi meegenomen. Liefde. Geluk. Moed. Durf. Zin.…

ik rolde mijn rots een ontheemd leven lang vergeefs de berg op de weg terug naar huis duurt een benard leven lang woorden raken zoek rituelen wiegen noch sussen me herhalen niet wie ik ben ik werd een kind van zeven ik weet wie ik ben opnieuw geborgen het duurt een leven…

Wilde bloesem – binding van kleur aan geur, mij aan de wind, voor de wind, want ik reis mee op de wilde wind, aan de hand van de zon, ik heb het land onder mijn voeten, mijn ogen dansen met de wolken en ik, ik reis mee……

De vrouw in mijn oor geeft mij info Zij weet wat ik nodig heb Vrouwen in mijn oren Wil ik pas horen Als zij slechts zeggen waar het op staat Zonder leugens Probleemloos verder in tijd In het verleden waren vrouwen in mijn oren dus Deels onbetrouwbaar of mijn geheugen bedroog mij weer opnieuw Hopeloos, maar vol moed leef ik met fier mijn…