Alle inzendingen over OR druk OR haast

Heb haast, te druk, te veel, veel werk en o zo weinig uren Moet door en weer en meer en nog en steeds kan ik niet rusten Wil wel, mag niet, kan niet, zal niet want werk dat moet gebeuren Ren door, 't gaat voor, ga onverstoord, voorbij aan al het andere Stilstaand om mij heen te kijken Dat is veel te eng Stel dat ik iets lelijks zie Stel…

Avast budankt or, sintuklaas! Petrik O ja, geev ju paart ma un klondje fan mei! Avast, dus. O ja, en netuurluk de groetu an pied!…

dat wil je niet weten wereldstad, Amsterdam een dorp vergeleken bij Mexico rode lap voor een stier maakt hem gek, dol hier of daar to be or not to be? keuzes en nog eens keuzes in een ultra-moderne tijd ook zijn er nog het berbers dorp met berggeit hondenpoep, kattepis dat is geen... geheit!…

sjansend door het grote appartement Maar het echte geluk zit hem in kleine dingen Onze lach welke elke dag op onze lippen ligt Ja, ja en dan de spullen, de bullen, de troep ‘Je kan maar op 1 stoel tegelijk zitten’ En ook maar aan 1 tafel en op 1 bed liggen En met ‘lepeltje lepeltje’ kan je dat nog delen ook En drinken uit 1 kopje, beker ‘to go or…

De klokken klinken luider ’t is druk in de nachtelijke mis haast voelbaar, onwerkelijk dichtbij terwijl het onbereikbaar lang geleden is…

mijn pen drupt inkt laat zinnebeelden vloeien op papier soms ontaardt een vlek in een sierlijke illustratie een prettig perspectief met een voelbaar reliëf soms is de inspiratie net abstracte kunst blijft de vlek te vaag hangen in mijn hoofd geef ik slechts een vlaag van wat ik werkelijk zie ze zeggen wel eens je bent zo goed als…

mijn pen begeeft zich op een hellend vlak als ik begin te schrijven ze schreeuwt om lijfelijk contact alsof ze met het maagdelijk papier de liefde wil bedrijven het schrift kent echter regels en ik ga regelmatig vreemd met de pc daarmee bezegel ik het noodlot ik begeef mij op een hellend vlak als ik begin te schrijven ik schreeuw…

gourmet-groenten een kilo voor ruim 27 guldentjes sla rucola, ijsberggekoeld slechts 17 gulden de kilo tussen alle rijkgevulde super marktkarren sta ik, verdwaasd door de hoeveelheid hazenpepers, kalkoenen, ganzenlevers, tournedos, liflaf-filet varkenslapjes al dan niet dradend in een rollade ik wacht gewoon nog even tot dit jaar vergaan is de druk…

ik voel een druk het is heel zwaar het voelt heel naar maar het is het waard…

Misschien morgen of overmorgen, vandaag hebben we 't veel te druk.…

Je hebt soms van die overspannen weken Met dagen ingevuld van a tot z En dan is er ook nog dat snelsonnet Waarvoor de deadline bijna is verstreken Mijn dichtader behoeft een dotterbeurt Voordat ik als poëet wordt afgekeurd…

Mijn veilige plek verlaten Drie dikke muren van steen Ik probeer de weg terug te vinden Maar kan er niet meer heen Teveel prikkels, teveel drukte Teveel druk kan ik niet aan Was ik maar nooit, nee was ik maar nooit Van mijn veilige plek gegaan Ik zoek een veilige haven Ik moet naar een veilige plek Breng me waar ik in mezelf kan kruipen…

wat is druk het is geen ruk naar links het is geen ruk naar rechts ook niet naar het midden ook niet naar boven of onderen het is een ruk naar het ongrijpbare! druk!…

Zorgvuldig wordt papier verplaatst, van stoel naar tafel naar bank. Planten krijgen soep en rijst, nog warm, vuile lakens terug op bed. Eerst Maastricht, dan Middelburg, of andersom, toen ik uit huis ging, de oorlog, Delft, waar ik later, nee, dat was Bussum of Zutphen, of? Uren gevuld met reconstructie, ieder antwoord direct verloren.…

De laatste week had ik te veel te doen Een versje over écht nieuws wou niet lukken Ik wou me ook niet voor die dichtplicht drukken Vandaar dat ik me hiermee maar verzoen Wel vreemd, het maakt me toch een beetje blij: Het vers gaat nu eens enkel over mij!…

veel mensen razen scheuren en vliegen zichzelf voorbij als een kip zonder kop die in de rondte rent is het gek dat ze zichzelf ooit weer eens tegenkomen?…

Maar ik heb de tijd niet nu duurt al een eeuwigheid zal mij moeten schikken raak daarom mijn haast niet kwijt…

je kus is een zon een zonnebloem in het licht ontluikend middaguur een beetje afscheid van je blik, verrassend weer ik zing het gedicht dat je streelde mijn borsten iets mooier lieflijk langzaam van vinger tot duim…

Mensen hebben haast Een goedendag, en men kijkt enkel verbaasd Mensen hebben haast Alleen hun naasten hebben ze lief Hoor je daar niet bij Dan word je nog slechter behandeld als een dief Mensen hebben haast Ligt men rottend op straat Dan is er het excuus Ik heb haast…

Mag ik even voor dat is waar ik mij aan stoor misschien vind u dat raar maar ik maak bezwaar heb gewoon een beetje geduld ieder zijn tijd is zo gevuld men heeft tegenwoordig alleen maar haast dat is iets wat mij niet verbaasd nog even dit en nog even dat hollen en draven het is niet goed voor je hart nee, bij mij krijgt u geen gehoor dus…

Niet op de voorpagina er zit een brok in mjn keel de herfst haast voorbij…

De tijd raast wij hebben haast nee, nu even niet en dan heb je verdriet want het is te laat als de klok voor eeuwig stil staat.…

Hoor de kreet die niet wou huilen zie de tijd dan ook vóór want achter is sowie- so echt minder mooi Haast, ingehaald door passie hoe snel ook ingepland rust nu weergekeerd…

Wat zou het mooi zijn, iets minder uit de hoogte doen, vaker een zoen Druk, druk, druk; een goed excuus om belangrijk te doen. In deze wereld van ' ieder voor zich ' loop ik echt verloren Ikzucht wordt een pest en kan me echt niet bekoren.…

tering, er zit weer een slavink in de tuin hang de lijmstok buiten en vang die vink met het blote oog zie ik staartmezen het hazenpad kiezen we moeten ons haasten voordat mussen een zinken dak ontvluchten simon zegt maak je niet druk als je hersens uitpuilen is alles stuk…

Blijkbaar van levensbelang: hunkerend naar een boterham van druk-druk-pluk-de-dag-gehalte waarna het hevig naar huis verlangt. Uw plicht lijkt nu gedaan. Helaas - de avond roept. U haast zich naar een koorrepetitie. We moeten beter leren ademen. Morgen staat de dag weer klaar.…

wordt het te druk om ook nog te ontspannen…

Waarom maakt een mens zich druk, soms om minder nog dan niets kom, ontdoe je van dat juk en denk: het is warempel niets!…

'We gaan allemaal dood, maar die oen had weer haast.'…

De morgenvogel opent mijn gemoed met een zwierige zwaai fluit het gazon zich ontvankelijk naar de vroege ochtendmens. De tranen rollen van het raam het glas half doorzichtig als benevelde gedachten zich trachten te schikken voor het ontbijt. De wekker hoeft niet meer te gaan maar de ogen zijn uitgerust klaar om wakker een nieuw hoofdstuk…