Alle inzendingen over Alleen OR Angst

heeft me pijn gedaan dat wil ik niet meer zijn maar wit is angst en angst is gek ik wil niet wit worden van angst ik ben niet gek…

heeft me pijn gedaan dat wil ik niet meer zijn maar wit is angst en angst is gek ik wil niet wit worden van angst ik ben niet gek…

De mens is groepsdier langdurig alleen ontmoet hij z'n oer-angsten; zonder soortgenoot verteert door z'n aldoor malend brein…

Ik wil niet dat je gaat, laat me niet alleen. Het maakt me bang telkens als ik aan die momenten denk. Aan het vreselijke moment van afscheid, aan de momenten van eenzaamheid. De woorden "voor altijd" verliezen hun betekenis aan de angsten diep in mij. Bang dat je me alleen laat; voor altijd en nooit meer terug komt.…

Angst...Wat doe je me soms aan Jij bent soms zo groot, dat kan ik niet aan Ik wil jou niet om me heen Laat me met rust en laat me alleen Angst...waarom kom je steeds bij mij?…

Zij beschermt mijn hele zijn: als niemand ben ik afgesloten van de angst. Wil het uitschreeuwen, niemand hoort mij. Veilig achter het glas, men hoort mij niet. Alleen versteend verdriet en stille angst. De stolp gaat weg en maakt plaats voor levend verdriet en herkenbare angst. Er is geen keuze meer.…

In mijn poging de herkomst van dit licht te bevatten word ik tegengewerkt door een angst voor het duister de kracht van die angst onderschattend wordt het alleen maar donkerder.…

Het huis is leeg, Iedereen is weg, Alleen mijn lege ik Woont hier nog, De storm woedt Om het huis En in mijn hoofd, En de angst kruipt In vlammetjes Langs mijn benen omhoog, Dan hoor ik in de gang Een zacht goedaardig gebrom En ik realiseer me - De hond is er ook De rust keert terug in mij En de angst slaat dood…

Elke bom is een bewijs van angst en macht die valt en elke leugen laat winnen omdat de dood alleen met onverdragelijke stiltes terugvecht…

een droom die ik niet ken is een wereld vol met angst je kan me veel wijsmaken maar ik beweeg om je heen wil liefde met je delen maar je gelooft er niet in en enkel en alleen is dat omdat je me geen vrijheid geeft…

IN THERAPIE Geregeerd wordt m'n leven, Lijkt het wel, Door angst, woede en verdriet 't Vreemde is alleen - Ze zijn er wel, maar je ziet ze niet…

Niet alleen de mensen waar ik om geef Maar ook mezelf, kwijt. Misbruik. Wie ben ik nou nog? Geen eigen wil. Angst, Overal waar ik kom, angst! Angst om alles nogmaals te beleven. Angst voor de droom, De droom dat het voorbij is, Een droom?…

Ik kende ze de blinde vertrekken als kind had ik angst ik kende ze niet verborgen inzichten de voorraden van mijn ziel ik ging tree na tree de balken van mijn gedachten na en ontsluierde het raadsel van mijn bestaan als kabbelend geheel ik werd blij niet meer alleen te hoeven zijn en begreep de angst van mijn verlangen de pijn om…

Ik kan geen postzegels verzamelen ik kan geen vrouwenfoto's verzamelen ik kan geen amourettes kollektioneren en geen wijsheid ik kan niets meer ik kan niets meer Waarom doof ik de lamp niet en ga ik niet te bed Ik wil beproeven naakt te zijn bloot wie weet wel gevroren purper…

Het vagevuur, waarin wij groeien moeten, is ons aardse paradijs. Ons lieve leven. De hel, daar branden verdoemden. Verdoemd is geen mens. Verdom ons niet. Het hemels paradijs, daar schijnen heiligen te wonen. Wij zijn daarvoor veel te goed. Ons vagevuur is middelmatigheid. Is waar we leren moeten, wat liefde is. Wat kwaad. Wat goed…

ook ik heb mijn keel schor geschreeuwd om een reactie te krijgen want eentje is al voldoende om niet gek te worden tot nu toe is het beangstigend stil gebleven want angst geeft mij geen recht op zelfstandig leven dat alleen een ander mij zal kunnen geven…

voorwendselen Doen alsof je om me geeft, het beste met me voor hebt Je verleid me met de charme van een zachte heelmeester Het voelt zo vertrouwd Het voelt zo geborgen om me te nestelen in jou schaduw Indien nodig was jij daar, mijn veilige haven Mij zekerheid en houvast verschaffend ….en God bovenal weet dat dat is waar ik naar verlang Alleen…

nee bang ben ik niet niet voor schimmige honden of de eindeloze gang naar ziekenboeg ik ken geen angst voor golven over de dijk of dood nee die vrees ken ik niet wel als vroeg in de nacht met een lichaam rusteloos en mijlenver van slaap ik uitkijk over landerijen en naast de jeneverbes jij daar weer staat schreeuwend zonder…

Waarom omdat ik van je hou loop ik je achterna waar je ook gaat ik kom er aan juist nu de angst regeert lijkt alles verkeerd te gaan en kunnen wij elkaar niet meer verstaan woorden, tranen, kussen en gebaren het lijken loze kreten ze komen niet aan…

mijn angst is om te gaan slapen en niet meer wakker te worden niemand begrijpt mijn pijn en wat ik voel..ik heb toch alles ik was als kind al onzeker dat is nooit veranderd ik kan het allemaal niet aan de kracht ontbreekt me nog steeds ik wil morgen alles begrijpen hoe het leven bedoeld is wat er nog van me verwacht wordt en hoop dan…

Pijlsnel rent de haas door hardbevroren weiland voor zijn doodsangst uit.…

Jouw lichaam een zee vol verrukking soms rustig vaak wild en onstuimig Onstuimigheid van de jeugd onverzadigbaar eerlijk, oprecht jouw liefde voor mij Onzekerheid angst verlies ik verdwaald in jouw hart Vragen vertwijfeling hoop wanhoop mijn liefde voor jou...…

Daar Bush de onvoorstelbare terreur Die zijn land heeft getroffen hard wil wreken Dreigt overal de pleuris uit te breken En staat een wereldoorlog voor de deur. Zo luidt althans de zwartste profetie, Maar niemand weet precies wie tegen wie.…

Reist de 'vergeten' tas als gevonden voorwerp mee? Of als bewust bezit van een locale terrorist die in opdracht van een dwaze baas de bus opblaast? Niet langer gevangen stap ik bij de volgende stop in de open lucht en haal adem, opgelucht.…

Heel argeloos begin je een gedicht. Een aantal letters, aangenaam van vorm. Het gaat vanzelf. Er slibben regels dicht. Ze zwijgen nog. Ze wachten op de storm. Uit dode krullen, schreven, lijnen, halen Ontstaan - geen mens die weet waaraan het ligt - Schermutselingen tussen de vocalen. De consonanten brommen mee, ontsticht. Pas dan ontpopt…

Toen was daar de angst en de opkomende razernij. Door de kogels die daarbuiten mensen raakten rij voor rij. En straks zou het allemaal voorbij zijn als zij naar buiten werd geleid. Dan zag ze nog de levenloze lichamen en die man die voor hun zielen pleit. Nog even en zij zou daar liggen in het gat waar zij hoort.…

En de angst doet mij ontwaken Zelfs het vuur voelt niet meer warm Ik voel het verkrampen van mijn kaken Ik voel het afgaan van het alarm En de angst doet mij ontvluchten Van het vuur, de boze gloed Zal ik ooit kunnen verzuchten Vind ik ooit weer eens de moed En de angst doet mij verslappen Dooft het vuur tot enkel rook Ik ben bang, kan…

Woorden dringen zachtjes mijn gedachten binnen en wat als ze onverhoopt toch iets zouden vinden? Ik ben best erg jong nog.. en heb een kindje om voor te zorgen ..toch? Ach... het zal allemaal wel loslopen vast.. omdat een andere uitkomst gewoon niet in mijn leventje past. Tuurlijk denk ik er wel over na, maar pas als ik zou weten dat het niet…

donker smaakt een beetje koud - fris – maar aangenaam donker smaakt een beetje wanhoop - pijn – maar vol gevoel donker is alleen een gedachte…

Laat me los Houd me niet langer tegen Laat me vrij Geef me de ruimte Ruimte om te leven Om te vertrouwen op mijzelf Om te ontdekken wie ik ben en wat ik wil zijn…