28178 resultaten.
Dierbare stilte
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 112 In de stilte van de avond
voor het afscheid van het licht
zie ik nog langs lange lanen
jouw silhouet stil verdwijnen uit zicht
je schouders wat gebogen
je blik op de horizon gericht
zacht hoor ik schuifelende voeten
door het mulle stoffige zand
denk aan handen alsof ze zoekend
vragen naar een vriendschapsband
een stem die vraagt om waarheid…
Stilte die spreekt
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 669 Waar pracht en praal
Daag'lijks hoogtij vieren
En zelfs het duurste
Horloge met Kerst geen
Voldoening meer geeft
Daar is het heldere
Kaarslicht vanavond
Stille getuige in de tijd -
De stille nacht
Die warmte geeft
In kille eenzaamheid…
De stilte van vroeger
netgedicht
4.8 met 24 stemmen 68 ik voel weer
de stilte van
vroeger toen
alle ogen zich
vragend op
mij richten
ik in paniek
zoekend naar
antwoorden
om aandacht
in de kiem
al te smoren
even terug
in de tijd van
onderwerp
en vraag want
de uitkomsten
blijven vaag
het voelt als
gebrek aan
vertrouwen
dat niet met
woorden weer
op is te bouwen
ik hoor…
Home Sweet Home
netgedicht
4.2 met 8 stemmen 1.215 Thuis ligt niet in mijn nietig huis
niet in deze stenen stulp
waar het tikken van de klok
de stilte uitschreeuwt
Thuis ligt in jouw ziel
bij de open haard van je hart
turend naar de golven
in jouw ogen
zoekende vingertoppen
strelen er zacht als sneeuwvlokken
een tapijt tederheid
over jouw huid
hier strooi ik mij uit
over het glooiende…
Die ene man...
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 228 Die ene man in mijn leven
deed en doet zoveel veranderen.
Die eenvoudige priester sprak
met simpel handgebaar, maar voor mij
in mijn geloof in en bij hem
was en is er veel meer te leren.
Die strenge, doch uiterst goede man
met zijn stijl en integere sfeer,
kon en kan mij leren dichten en meer:
geloven in mijn wensen en dromen!
Zijn voortdurende…
Stilte
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 139 Luister, dit is
stilte.…
De daad
poëzie
3.8 met 27 stemmen 3.034 Wie is het die de zwarte voren
In golvend goud verandren doet,
Wie mesten en wie maaien 't koren,
Wie is het die de wereld voedt -?
Dat zijn de paarden en de ploegers,
Dat zijn de zweters en de zwoegers,
Dat zijn de zaaiers van het zaad -
Dat is de daad!
Wie graaft de glinsterende kolen,
Wie schept het schitterende zout,
Wie haalt uit diepe…
Beschouwingen over de natuur en de mens
poëzie
3.0 met 19 stemmen 3.369 Curieus is 't toch dat de natuur
Al wat de mensen hier bederven
Met hare vriendelijke verven
Wel weer terecht brengt - op den duur!
Een paviljoentje, of andre taart
- Een klerenmagazijn bijvoorbeeld -
Is nog maar niet voorgoed veroordeeld,
Maar wordt juist mettertijd wat waard.
Ja zelfs een standbeeld in ons land
- Iets op zichzelf betreurenswaardigs…
Weemoed
poëzie
3.4 met 18 stemmen 4.854 Wat is 't nog dat mijn hart behoeft?
Wat is dit wonderlijk verdriet -
Ik voel mij doof en diep bedroefd,
En zit en zie - en weet het niet.
Wat is het dat mij zwijgen doet,
Hoe is mijn ganse lichaam stom -
Is 't leven slecht - is 't leven goed -
Of niet - of wel - waarom - waarom?
Wat is 't dat 'k weet - en wat of wie
Dat ik verloor of dat…
Wij zoeken 't ver
poëzie
3.4 met 5 stemmen 1.438 Wij zoeken 't ver:-
Ik zoek het zuiver schone beeld,
Dat kan verzoenen met dit leven:
De vreemde vlinder die daar speelt
Draagt 't op haar vleugelen geschreven -
Doch als 'k mijn handen om haar sluit
Wis ik die tere tekens uit!
"Gij volgt vergeefs wat immer vliedt
En houdt de schone schijn voor 't wezen,
Door eigen onrust…
Antwoord
poëzie
3.9 met 7 stemmen 897 Ach kind: waarheid en leugen
Zijn altijd wat verward,
Want geen van beide deugen
Ze alleen voor 'n mensenhart.
Weef tusse' uw hart en 't leven
Het kleed van schone schijn -
De bloemen daar geweven
Zullen de ware zijn.
Als andren ze anders noemen
Hebben zij ook gelijk -
Het zijn nu eenmaal bloemen
En leugens tegelijk.
Wat deert…
Een zoeker in de stilte
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 174 Wijl het ochtendgrijs nog aan de daken kleeft
hult hij zich in de wollen stilte van de nacht.
't Is vreedzamer toeven in de sterren.
Die momenten voor ‘t getier en geraas herleeft,
en de stad weer op z'n grondvesten beeft,
Speurend naar de geheimen van het universum,
zoekend naar dat illusoire equilibrium.…
Een wegwuivende lach
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 131 weer lopen vingers
over levenslijnen
zoekend naar begin en einde
ogen vragen om
bevestiging met een diepe zucht
wel heen maar nog niet terug
het pad van rozen
was voor jou nooit weggelegd
jij hebt er mij niets van gezegd
dan viel er stilte
overgaand naar orde van de dag
ontwijking door een wegwuivende lach
lijnen breken waar zij…
am Bach
netgedicht
4.3 met 9 stemmen 556 Brekend met de wetten
in muziek, zoekend
naar nieuwe balans
tussen klank en stilte
Vechtend met de liefde,
wijkend zodra jij haar zag
Maar zij gaf jou de noten in,
de maten en de ritmen
Dromend met de stemmen
fluisterend in de stroom
Je ‘Szene am Bach’
werd er geboren
Worstelend met je gehoor –
hoe kon je zonder?…
stilte breekt open
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 45 in de eeuwige galm van stilte
waar woorden verloren raken
vind ik ruimte om te luisteren
wat ik eerder niet horen wilde
voorbij de grens van het geluid
vormen mijn gedachten beelden
die mij zo weer inzicht geven
in het verhaal van mijn leven
het schijnbaar onveranderlijke
danst zich in nieuw perspectief
dat de essentie van gisteren…
waar stilte fluistert
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 42 in de eeuwige galm van stilte
waar woorden verloren raken
vind ik ruimte om te luisteren
naar het onvergetelijke leven
voorbij de grens van het geluid
vormen gedachten de beelden
van de mensen en de emoties
die mij de dagen kleur geven
zo bront in mij de herinnering
een brug naar de eeuwigheid
die wat mij gisteren betekende
aan de…
Antwoord
poëzie
2.9 met 15 stemmen 3.686 Ach kind: waarheid en leugen
Zijn altijd wat verward,
Want geen van beide deugen
Ze alleen voor 'n mensenhart.
Weef tusse' uw hart en 't leven
Het kleed van schone schijn -
De bloemen daar geweven
Zullen de ware zijn.
Als andren ze anders noemen
Hebben zij ook gelijk -
Het zijn nu eenmaal bloemen
En leugens tegelijk.
Wat deert…
De avondwolken
poëzie
3.9 met 15 stemmen 3.152 Toen zag ik uit in de avond
En keek in de wuivende hemel,
Zoals een plant in de avond
Alleen op een zonnige heuvel,
Zoals een zwijgende vogel,
Die rust op een eenzame heuvel,
Onder de varende wolken
Van de eindeloos drijvende hemel
Van blauw en van goud; - en de wolken
Dreven als zachte gestalten,
Als tedere vreemde gestalten -
Zoals de zoete…
Het kwartier
poëzie
3.8 met 14 stemmen 1.843 Toen viel een gat in mijn droom
En een koele klok sloeg het kwartier
Door de zwijgende nakende nacht,
En ik voelde mijn ogen wijd open -
Die zagen stil
In de nacht.
Maar ik lag in een doodstille kuil
En ik keek in het donker heelal,
Verwonderd en wakker, naar het geluid
Van het eenzame koele kwartier -
Dat al zweeg
In de nacht.
En…
Inkeer
poëzie
3.3 met 14 stemmen 1.862 Wat lelijk heel die heide,
Wat lelijk doet dat veld,
Wat triest dat geen van beide
Mij meer iets moois vertelt!
Elk bloempje aan de wegen
Leek eens een mooi verhaal -
Nu drupt het in de regen
En zwijgt het allemaal.
‘k Loop in herinneringen
als een wanhopig kind,
Dat ziet de oude dingen
En de' oude weg niet vindt.
Maar hebben…
De stilte
poëzie
4.1 met 8 stemmen 2.624 Min de stilte in uw wezen,
Zoek de stilte die bezielt,
Zij die alle stilte vrezen
Hebben nooit hun hart gelezen,
Hebben nooit geknield.
Draag uw kleine levenszegen
Naar het dromenloze land,
Lijk de golve' haar oogst bewegen -
Tot zij zachtjes breken tegen
Het doodstille strand.…
Lichtspel
hartenkreet
2.5 met 2 stemmen 146 Tijdens de ochtendwandeling
staat de groep plotseling stil.
Ik vind mij voor een hoopje takken,
en staar ernaar.
Dan breekt de zon door
en voltrekt zich een schouwspel van licht.
Over de talloze kriskras gesponnen draden,
dansen ontelbare lichtjes.
Het nauwelijks voelbare ochtendbriesje,
zet de maat voor dit glinsterend festijn.
Het hoopje…
Openstaan voor jezelf.
hartenkreet
2.5 met 2 stemmen 232 Wanneer men luistert
naar zijn ziel dan begint taal
zowaar te leven...…
Mijmering
poëzie
4.0 met 1 stemmen 518 't Wordt stil - en als een stille droom
Komt de avond om mij heen, -
En zachtjes ga ik dromend aan
De weefstoel van 't verleên.
En zachtjes tel 'k de dagen weer,
Die door mijn vingers gleên -
En dromend zie 'k het dampend dal
Door de' avondschemering heen: -
Daar is dezelfde heuvel waar
De zon vroeger verdween -
Daar zijn dezelfde…
Woorden
netgedicht
2.5 met 4 stemmen 172 Laat woorden
Nooit een stilte kraken
die de liefde breken…
De vuurtoren
poëzie
4.8 met 4 stemmen 709 schets van ontwaken
Ik ben wakker aan 't worden als een toren aan zee -
De lieflijke lamp van mijn dromen
Verbleekt in de weifelende dag.
Vannacht hebben beelden van licht
Gedraaid door een duistere wereld
Over de grillige zee;
Nu sta ik pal in de lucht
Met rode en witte strepen
Als een vissersjong in een trui.
En de wind…
Stervend meisje
poëzie
4.2 met 4 stemmen 340 Kind van wonden,
Dat één stonde
Nog als bleke sterre beeft,
Voor wier luister
's Werelds duister
Gene nacht meer olie heeft;
Kind van vrezen,
Teder wezen,
Kind van louter liefde en leed,
Wier geflonker
Uit het donker
In dit droeve dagen gleed;
Kind van zorgen,
Met de morgen
Van uw leven 't leven moe,
Gaan…
De sprakeloze rust
poëzie
4.0 met 4 stemmen 498 Gelukkig, die de stilte kent,
Die, als de avond zinkt,
De beker van vergeten drinkt
En zich van 't leven wendt;
Die mede met het licht bezwijkt
In 't kleureloos verschiet,
En kleureloze dingen ziet
Waarin de wereld wijkt.…
De dralers
poëzie
4.3 met 3 stemmen 264 Het welig licht was afgekomen
En lei zich aan de kim te rust,
De grote zee begon te dromen
En spoelde haar rozerode zomen
Over de stil vergulde kust.
Wij vulden met ons beider leven
De dommelige avondlucht,
Tot wij verwonderd staren bleven: -
Een stip kwam naar ons heen gedreven -
Een nevelige vogelvlucht.
De lucht hing vol van purpren…
Stilte en rust.
hartenkreet
4.0 met 1 stemmen 65 Stilte op het strand.
En dit bij zonsondergang.
Wij bleven nog lang.…