510 resultaten.
Sonnet niet
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen
236 De dunne lijnen van dit kladpapier
verdronken met de tranen van het afscheid.
Vaarwel mijn liefste.
En als er na dit leven, dit oneerlijke leven,
nog een eerlijker of ander leven op ons wacht:
Tot daar. Tot dan.…
Zangeres
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
94 Het plafond bij eb
en het wasgoed
van een onbekende
achter het zwarte raam
brengen haar terug
naar het schimmenrijk
melig meisje in de duinen
hoor je haar dunne stem
trillend in die windgebaren
klank van kinderavonturen
kopstem, buikstem, muziek.…
Zonder huid
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
394 En het is wat het is:
verbonden tot een geheel
torst de dunne huid
teveel in toe komende tijd.
Verdwalend in onherkende woorden
omhul ik mij gekleed in eenzaamheid.…
Breiwerk
netgedicht
2.0 met 13 stemmen
577 Eerst is het wit
dan worden handen
en voeten gemaakt
een liedje gezongen
Woorden worden gewogen
opgeblazen en vastgezet
met dunne draadjes
aan elkaar geregen
Een gedicht is een vis
die zwemt in het blanke
gezicht van de maan
Luister: de vis zingt…
Breiwerk
netgedicht
3.0 met 10 stemmen
322 Eerst is het wit
dan worden handen
en voeten gemaakt
een liedje gezongen
Woorden worden gewogen
opgeblazen en vastgezet
met dunne draadjes
aan elkaar geregen
Een gedicht is een voorn
die zwemt in het blanke
gezicht van de maan
luister: de vis zingt…
Koning Winter
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
160 Glinsterend in het dunne zonlicht
als zilveren kristallen
spelend op de donkere diepte
golvend naar de overkant.
bijtend, ijl, knisperen
in regenboogstralen, Winter.…
In-zicht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
129 Leven dat gedragen wordt
Door draden gesponnen in
Het spanningsveld van
Licht en donker,
Van aantrekken en afstoten,
Van er totaal door omgeven zijn,
Van opgaan in het licht,
Of onder te gaan in het donker,
Dunne grens van waarheid
Die schuurt, een beetje wrang is,
Maar wel raakt aan de werkelijkheid…
O aarde
snelsonnet
3.0 met 6 stemmen
212 Met jouw dunne buitenschaal
verschaf je een verblijfplaats aan ons allen.
Jij laat je recht en onrecht welgevallen
en biedt een plaats voor eender welk verhaal.
En na het oorlog-, sport- en zanggedoe
bak ik een biefstuk op de barbecue.…
Racekak
snelsonnet
3.0 met 3 stemmen
301 Hem zouden wij het allemaal wel gunnen,
Als leider naar de eindstreep in Milaan,
Maar deze keer, hij reed nog goed vooraan,
Ging Dumoulin geweldig aan de dunne.
Zo kreeg zijn roze trui voor ieders oog,
De zeven kleuren van de regenboog.…
dichten
hartenkreet
2.0 met 4 stemmen
488 gedachten zoeken vorm
ik vang ze in beelden
zoek daarbij de woorden
onzeker staan ze daar
op lange dunne lijnen
wiebelende koorddansers
zinnen ontrollen zich
als stevige touwen
geven houvast aan
gedachten en beelden
gevangen in woorden…
Piekervaring
netgedicht
3.0 met 7 stemmen
439 Langzaam schuiven
doorzichtige wolken
langs het dunne licht
van ’n sikkelvormige maan,
die mijn door ranken
omzoomde raam
als kader koos voor
een toverachtige prent
Voorbij gedachten
vang ik de stilte
in dit levende moment
het is te kort, te kort…
Idylle
netgedicht
2.0 met 5 stemmen
676 Ze streek hem door z'n dunne haar
en zat bij hem op schoot.
Het was een liefderijk gebaar,
waarvan hij zeer genoot.
Ze pronkte in d'r nachtkledij,
die hij d'r had gegeven.
Nauwelijks in bed, vroeg zij:
'Zeg Paps, vertel je even?'…
ijle zielen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen
251 Steeds minder
word ik
langs buiten
het dunne
een muur
waar ik langs leef
steeds meer kantlijnen
het werkvlak het zwijgen
alsof er een oude stiel is
bewaker van een leeg bed
op de rand met het sprekende
hoeven geen lakens meer uitgedeeld…
Oplijnen
netgedicht
4.0 met 1 stemmen
69 ik flankeer mezelf
treed uit gedachten
aanschouw, divergeer wijdlopig
reik tot lijfelijk afscheid
ik land mijn walvislichaam
op zwaartekrachtig zand
tegenover dunne kustlijnen
breek ik mijn laatste glazuur,
kristallijn, bij rechtlijnig ontwaken
is alles beter dan schijn…
Op een recht, zwart kousenbeen
gedicht
4.0 met 32 stemmen
9.472 Op een recht, zwart kousenbeen
dunne rokjes opgeheven,
dansend in de vroege regen
en de tuin voor zich alleen,
staan twee jonge appelbomen,
't witte bloed omhoog gestegen,
vlinder-hoofden wijd omgeven
door hun allereerste dromen.…
Of hoe dat spul heet.
netgedicht
4.0 met 9 stemmen
149 Je houdt je ogen gesloten,
de resten van mascara,
of hoe dat spul heet
glanzen zacht
in het dunne ochtendlicht
wat door een kier in het gordijn
binnenvalt.
Ach die glimlach,
mijn eigenste Mona Lisa!
Ik kom nog even
tussen je benen liggen,
dan slapen we nog wat.…
Buitenissig
netgedicht
2.0 met 2 stemmen
153 gebukt onder gewichtig
blazoen, kortgewiekt
laagdrempelig, hoogdravend
zijn schaduw verdampt
tot rookslierten en
grauwig, vermetel schuilen
diens stappen volgen
conventie, vallen in
geblakerde avondstilte
danwel ranke schoven
ontstoppeld, geschoren
als dunne maaivelden…
Stevelend
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
50 De aflandige koers is een verschil
in hoogte, een smalle watergang
stromend over hellend vlak,
merkbaar als een dunne lijn van
verhang, als nevelbalsem voor
een schrale zon. Het debiet van
pijnwater is kracht zonder zwaarte,
is hemel tussen aarde en oevers,
is dimensieloos als drijven.…
hemellichaam
netgedicht
3.0 met 4 stemmen
155 o, dunne ster
lig tegen mij aan
beschijn reeds van ver
huid bij onsterfelijke maan
hier naakt licht tussen bladeren
ochtendzweem ijlt aan lucht voorbij
verlegen ademvocht doorstroomt aderen
hemels lichaam, blijf nog even dichter bij mij…
Schelpen zoeken.
netgedicht
3.0 met 5 stemmen
770 Hier mijn lief, ik geef je mijn hart in een schelp,
in deze witte met dunne streepjes!
Ik geef je mijn hart duizend keer.…
dicht
netgedicht
3.0 met 3 stemmen
470 schrijf je gedichten
op de blinde muren
van mijn bebloede hart
zie de gezichten
uit verloren uren
van mijn verdrongen smart
hoor de verwijten
in stiekem gefluister
achter vele handen
voel het verslijten
van mijn ziel in 't duister
dicht de dunne wanden…
Dierbare ding (tautogram)
netgedicht
2.0 met 5 stemmen
1.024 Donzige dunne diertjes dwalen drastisch –
Degene die durven doch denken –
Dreiging der demonische drempels doordringend –
Doortasten dove duiven.…
Zijde
netgedicht
4.0 met 5 stemmen
618 Ach, oude rups
Spin je draden
Tot een sprankelend
Zijden kledingstuk
Jij, vermoeide spin
Weef je web
Van dunne draden
Schitterend in het ochtendlicht
Afgescheiden substantie
Stolt in de open lucht
Wij vinden er voor ons
De mooiste doeleinden in terug…
Zijde
netgedicht
3.0 met 7 stemmen
456 Ach, oude rups
Spin je draden
Tot een sprankelend
Zijden kledingstuk
Jij, vermoeide spin
Weef je web
Van dunne draden
Schitterend in het ochtendlicht
Afgescheiden substantie
Stolt in de open lucht
Wij vinden er voor ons
De mooiste doeleinden in terug…
Waarom niet ?
hartenkreet
5.0 met 1 stemmen
621 Rode en blauwe
vis
maar dan
alleen maar dunne?
Of kanker
in je lijf;
het zal je maar gebeuren..
het moet toch
moog'lijk zijn
die pijn
heel zacht te kleuren?
De adem
van de wind
verstrooit snel
mijn gedachten,
maar ik blijf ze
koesteren hoor,
totdat ze mij toelachen.…
Penseel
netgedicht
3.0 met 9 stemmen
55 het penseel ontmoet
een nieuw palet
van blauwe lichte kleuren
in iedere druppel hemelwater
waar warme liefde
haar heldere
momentum heeft
het lichaam schuilend
in vertrouwde emoties
het dunne schilderspenseel
streelt zacht papier
ze schildert regen
omdat het regent…
Ik
gedicht
3.0 met 43 stemmen
8.177 Ik
schrijf gedichten
als dunne bomen.
Wie
kan zo mager
praten
met de taal
als ik?
Misschien
is mijn vader
gierig geweest
met het zaad.
Ik heb
hem nooit
gekend
die man.
Ik heb
nooit
een echt woord gehoord
of het deed pijn.…
Houtskool en gruis
netgedicht
4.0 met 4 stemmen
119 Grauwsluier over
De geblakerde resten
Van dit zielloze
Bestaan - houtskool
En gruis ligt in
Dunne restjes te
Wachten, terwijl het
Mijn leven toedekt,
Wachtend op het klapraam
Dat open gezet wordt,
Schone levenslucht
Die naar binnen stroomt,
Om nieuw, vers leven
Binnen te laten…
laagjes sneeuw
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
66 wat je niet zegt
blijft verborgen
in vele dunne
laagjes sneeuw
samengeperst
tot een dik pak ijs
het ijs trekt
zich terug op
het land waar jij
zwijgend gaatjes
vult met lucht om
weer te bevriezen
wat je zegt
zit opgesloten
in luchtbellen…
getekend
netgedicht
3.0 met 7 stemmen
152 iemand trekt met kalk
een lijn op de muur
rond jouw lijf
jij bent getekend
verdwijning in
het donker zonder
schaduw een lege
koffer in je hand
bevend
stapt je rechterbeen
in de stroming
van de ongewisse tijd
iemand
herkent je
aan verstrooide kalkresten
door je dunne witte haar…