Alle inzendingen over Met een half oog.

het laatste beetje is nu op veel had ik te verduren het kaarsje is nu opgebrand gedoofd zijn alle vuren voor mij, die het aangaat, is het niet erg ik heb genoeg geleden voor hen die ik achterlaat vaarwel en wees tevreden…

Ik zit te mokken mieren melken, altijd weer dat rot humeur Steeds maar zeveren zeiken zaniken zwetsen ziemelen en gezeur Ik heb koppijn ben chagrijnig heb een kater ben niet fit Kan wel janken huilen schreeuwen, ben zo triest ik heb geen pit Ben uitgekookt geirriteerd gevoelloos en zo treurig En als ik niet verzieken kan dan ben ik sikkeneurig…

Nauwlettend houd ik je in het oog je steeds tot praten proberen te bewegen, met moeite je die ruimte gevend waar je om vraagt, want… waar eindigt die? Moeizame jaren van omhoog krabbelen uit een zwart gat.…

Een teletekstbericht vol slordigheid, Men moet daar wel voor meer precisie zorgen, Want Eva Jinek – Met het oog op morgen – Stopt daarmee wegens onvoldoende tijd. Dat krijg je met dat dagelijks gejaag: Zij stopt, maar met het oog ook op vandaag.…

waar is de waarheid nog wel sneller dan de leugen als dronkenen en kinderen hem ook niet meer spreken en daar het oog van de naald verstopt in de hooiberg de weg niet meer ziet zoek ik vruchteloos in het doolhof naar de vuren die de rook veroorzaken en stel ik me tevreden met een half ei terwijl ik in troebel water naar de nagels…

De pijn, die bij een blaasontsteking hoort Is met geen andere te vergelijken. Als ik mijn pijn-top-tien eens ga bekijken, Is dat de pijn, die echt het hoogste scoort. En heus, ik stel me absoluut niet aan, Bevallingen heb ik pijnloos doorstaan.…

Op een dag vond ik hem weer mijn ouwe, lieve knuffelbeer hij keek zo zielig met zijn snuit zijn ene oog die hing half uit zijn pluchen vachtje was versleten door mijn eerste tanden stuk gebeten ik had hem geknuffeld en gekoosd en vond hem van alle knuffels 't mooist mijn lieve, ouwe knuffelbeer ooit wieg ik je in mijn armen weer als ik heel…

Jij kon wat veel artsen niet kunnen. Kijken door de ogen van patiënten. Jij kon kruipen in hun huid. Denken wat zij dachten. Zien wat zij zagen. Negen jaren lang was je rechteroog blind, maar je wist dat we met onze ogen kijken, maar met onze hersenen kunnen zien. Je beschreef wat je zag. Je deelde wat je voelde. In de harten van patiënten…

Het is nog steeds, oog om oog en tand om tand, onschuldige komen om door zinloze wraak, een land staat opnieuw in brand, is er dan geen wijze die hier een einde aan maakt.…

Half op weg besef ik waar ik sta half op weg zie ik mijn grenzen half op weg voel ik waar 't om draait half op weg weet ik haarscherp wie ik ben half op weg kijk ik om en ga dan fier vooruit…

en dan is het tijd om te gaan de antwoorden in te pakken op de nooit gestelde vragen die ooit zo belangrijk waren een laatste innerlijke zwaai naar alle uiterlijke gebaren die in de lucht blijven hangen waar ze meewaaien met de wind het regende al veel langer maar droge neerslag valt niet op…

Hij was haar uit het oog verloren, tot het moment, dat zijn oog weer op haar terugviel, zoveel jaren later. Zijn oogappel, zijn liefde vergeten is de tijd, ze zijn weer bij elkaar voor eens en altijd! De liefde trekt, de liefde loutert De liefde koestert en is zout in de pap De liefde wint en overwint in ogen die verliezen.…

hoe groot is het verschil tussen twijfels en keuzes… stappen ik heb ze ooit gemaakt betamelijk en voldaan tussen de tweestrijd dikwijls weer mezelf betrappen op matte vlakken tussen het groen glanzend tapijt maar nu… meer dan ooit schuilt het verlangen in mijn hart op verhaal te komen de weldaad te voelen ontwaken…

open ogen verdragen weing licht in een wankel jaargetijde versleten levens uit de lijst gehaald verblind ten val gebracht ijskoude handen op het hart gedrukt is het ooit zomer geweest?…

maar o u, men gebruike het gewicht van uitgerafeld en opnieuw gesponnen verlangen naar het verlangen naar de onnaspeurbare schim van de Schone van Li om de luchten te wegen vooraleer men er u in aanbrengen wil (zo wuift althans de levende les van uw blanke lendenen het toe op dit vuile blik, in het afwezige oog dat het op uw verwijlen gevestigd…

Ons land bevindt zich in een koudeput En overal worden records gebroken Er wordt over niks anders meer gesproken We roepen allemaal; 'Het weer is..slecht' Wie kun je nog vertrouwen, niets is veilig Zelfs ijs-hei-li-gen blijken knap schijnheilig.…

De zware paarden bij het bruine hek met hoofden half geheven naar elkaar likken in een zacht en teer gebaar de stugge haren in hun beider nek. Soms gaat een hoofd wat meer omhoog alsof het wacht op een vertrouwd geluid dat op zal klinken uit het fluitekruid zonnig weerspiegelt in een glanzend oog.…

Wees eens een vent, want met je Half affe frazen raas je Als een klein muizig dwaasje Met voor zijn oog een waasje Je brein draait dol, dan daas je Maar verder alles goed, Ra? Vergeef me dat ik opsta Ik kan niet tegen rasta Van jouw spaghettipasta…

Het zit niet mee: nog steeds geen kabinet De Hamerdame informeert en oppert Door fractieleiders wordt geboomd, gemopperd Beoogde snelheid blijkt een treuzeltred Ze zijn niet exclusief aan het formeren Maar ook elkaar aan ‘t sensibiliseren…

Een half jaar zal ik jou intens beminnen Een half jaar wil ik zonder jullie niets beginnen Een half jaar zal ik jullie vriend en maatje zijn Een half jaar gedeelde vreugd en geen pijn Een half jaar is een heel leven te kort.…

Zo... half onwillig, half tevreen rust ge in mijn arm, met glinsterend ooge, en fleemt en streelt, tot ik betoge: 'k zeg nimmer ofte nooit meer : neen! 'k Zeg nimmer neen meer, engel mijn, Op geen van uw duizend grillen: En deed ik 't al, het zou ter wille, mijn plaaggeest, der verzoening zijn…

Waarheid is vluchtig, je ziet haar half verschijnen – en half verdwijnen.…

beelden van hoe het ooit was verschijnen bij het zien van kinderen spelend in het gras vader en moeder dichtbij zo was dat ook voor mij maar nu nu het niet meer zo is ervaar ik steeds sterker het gemis van jou om mij heen want zonder vader of moeder ben je zo maar ineens half minder kind en een beetje meer alleen…

Denkend aan m’n jaren in Blooker’s dorp aan de Amstel bij het Amstelstation - ruik ik de geur van chocola hoor de treinen en zie de glinstering van de Amstel Bezoek ik weemoedig de plek blijkt het een kantorenpark ik vermijd voortaan de plaats - bewaar zo de oude beelden worden niet verdrongen door 'Manhattan aan de Amstel…

De patjepejers van het grove geld De gluiperige bovenwereldmacht Heeft lang op het moment suprême gewacht Te kunnen meebesturen - geen geweld Het Brabants landschap is door hen verpest Zij hebben niks aan sloebers, enkel maling Die doen het vuile werk, tegen betaling In Amsterdam-Zuidoost en in Nieuw-West Zij eten graag, doch zelden onverwacht…

’t Is wederzijds gelijk gebrek, Half wijs te wezen of half gek.…

Omdat ieder mens Zo zijn eigen Waarheid heeft, Hoeft hij niet Zo nodig te weten Wat dé waarheid is Hij heeft daar Geen enkel belang Bij, het enige dat Voor hem telt is De overwinning…

Intussen oefent zij zwaard- en vechttechnieken, en rent door het woud van oog om oog, waar zij haar messen slijpt met tegenspraak en heerst met brute kracht.…

Een wakend oog, mijn opstaan er zijn geen grenzen aan de dagen heldere nachten bij volle maan vetverchroomde volle magen Een starend oog, mijn leven er hinkelt een treurwilg door het beeld vage zaagsporen, achtergebleven onze huid als behang verspeeld Een slapend oog, mijn dood er roest een spijker in mijn hart verzwolgen in de moederschoot…

de loep vergroot naast het beeld m'n oog ook.…