Alle inzendingen over Misplaatste

Als 'k aan een brief van wie ik liefheb, smul, Verleng door kleine hapjes ik 't onthaal: Mijn ogen likken zuinig ied're haal, Ied're misplaatste punt op, ied're krul; Met een gedachte aan mij, een glimlach, vul Ik 't wit tusschen twee letters, en 'k vertaal Een inktkladje als een half beschaamd signaal, Dat - als de pen - het hart…

dat is geen plek waar je wil zijn maar als de nacht valt en de witte engelen zweven door verstilde gangen en dansen op onthutste bedden je bezorgd belichten en zich liefdevol onfermen dan pas daal je in het kussen neer en geeft je over aan hernieuwde dromen in de vroege ochtend hoopvol wetend dat het leven er nog is en de dood misplaatste…

komt of gaat wie tuurt, gluurt, kruipt en sluipt daarbuiten klinken daar soms paardenhoeven rappe stappen over daken buigt er een traptree onder kraken de zoete spanning is te proeven och kijk nou, het is Sinterklaas met twee rood gestifte Pieten die giechelend staan te genieten van ons verstomde wild geraas toch is dat meesmuilen misplaatst…

Elke vorm van kritiek of gedrag lijkt misplaatst. Je zal toch maar zo’n grijs bestaan moeten leven.…

twee bevers de snorren gestrekt over de revers de krul er in zoals in een kindervers ze lepelden door het grote water keuvelend over de grote meersen waar je vroeger over kon heersen maar ze waren nu drooggeperst met gigantische dieselpompen het ligt er nu vol consumptie-ijs en bijbehorend kindergekrijs het heeft te lijden onder de misplaatste…

Nee ik ken de echte liefde niet geen adembenemende pieken geen bodemloze dalen ik heb ze nooit gekend De pijn van het verlaten de extase van het verlichte ken het in beperkte mate wil me bewust niet laten ontwrichten geen bitter misplaatst warme tranen aan mij besteed is zoiets niet ik zal er niet over gaan dichten ’k verzocht Eros niet…

Keer op keer verschijnt In een zilte traan, de kilte lacht Zonder overtuiging, zonder macht Na veel vijven en zessen steeds een stuk Door groei van innerlijke krachten Na een val op de been Dure lessen, onterecht gevoel van geluk De pracht in eenheid van gedachten Waar even een zonnetje op scheen Immer uitvoerig behoedzaam gebracht Soms misplaatst…

het volgend oord Wisselt het raam in een lijst vol nieuw geluk Echter, vaak wordt mijn ogenblik ruw verstoord En mijn waasdromig denken slaat schervend stuk Zwarte dingen die mijn beeld doet wenen Die niet in het schone blikveld horen Rookbrakende hoge fabrieksschoorstenen En verbonden met draden, toren aan toren Ander, onnatuurlijke misplaatste…

zoete toekomstgeuren het overdonderend succes, verveling waarvoor woorden ontbreken in kleuren van de muur ramen en deuren bepalen, geven prachtig grote stukken van het uitzicht van een huis, ongeopende deuren, welk in je ziel donkere uitlaat vinden zoals de verzuchtende onaangeroerde avondlucht die argeloos de koude regen binnen liet misplaatste…

Op eigen vlucht te gaan, voor talent van achter tralies van een gouden kooi, misplaatste eigenheid, wat eerst lelijk leek, werd ook weer schoon en lief.…

Diepgroene dalen met loofrijke hoven Wormstekige rotsen verminkt onbewogen Stenen verspreid als een hellingguirlande Geossificeerde vulkaancontrabande Verbrokkelde huizen, misplaatst welgelegen Onwrikbaar vergaan langs de bochtige wegen Rietzomen, kruid, vermiljoen emballage Tressen van plastic als zandsteenbandage Bronzen mensen…

Jij ziet de haven Water door spanen verplaatst Roeiboten roesten soms Afgebladderde verf Misplaatste symbiose Jij loopt op water Hoog tempo. Jezus voorbij Knobbelzwanen. Roerdomp Vleugels klapwieken. Lucht Onzichtbaar.…

Als de maan haar hoogste punt bereikt valt weerschijn in twee felle ogen worden blikken omhoog gezogen naar de hemel waar zij lichtend prijkt Zoals zijn zicht haar gloed weerkaatst als hij halend passie stemt zo is zij ook in 't minst geremd zelfs als zijn schreien eens misplaatst Gevangen in de manestralen roerloos…

verhuizing van volkeren is als van bibliotheken boeken die zich lang misplaatst weten of wanen trachten zich met alle geweld een weg te banen in de plankorde waar niet alleen wordt ingekeken op het oosterdok kwamen meteen wanklanken van temerig zeuren tot smartelijk kreunen je zag ze wringen ontsteunen plots leunen ieder die poolshoogte…

‘Ik heb aan alle omgangsvormen schijt: Wat bivakmutsen op de kop getikt Een rookbom stoer de aula in gemikt We komen in de Flevopost, geheid!’ Je bent een hufter, loser, zak patat Jij hóórt niet op die school in Lelystad!…

Als kleuter liep hij wat te zwalpen Met stuntelige stompjes Waaruit een legpuzzel van de Alpen Kleurpotloden vielen naast klompjes Van klei waar hij geen vorm in kneden kon Het was toen dat het falen begon Een hond kan het vervolg al raden Hij reeg de fouten aaneen Tot een dof kralensnoer Het kon enkel zijn naam schaden Zoals hij daar misplaatst…

Hij heeft zijn standplaats welverdiend verkregen, maar is misplaatst in ons modern verkeer. Die coupe, dat rossig haar, dat kan niet meer. En raar dat hij doodsbleek het hoofd laat hangen. Hij is verkrampt, een brandpunt van oud zeer. Nog nooit heb ik een blik van hem ontvangen.…

Ik zit daar en ben en voel me misplaatst en kijk maar wat rond en denk opeens aan de heilig verklaarde pastoor van Ars. Die zag elke dag een boer binnenkomen die achterin ging zitten en ook maar wat keek en nooit zijn lippen bewoog. Ter communie ging hij niet en na de dienst was hij doorgaans schielijk vertrokken.…

Nu eindelijk die lang verwachte Stilte Rust ook Kalmte Nooit gemis gehad aan misplaatste fake of enge warmte. Opdringerige gedoe zo snel moe, geen feelings of tast Geen begerine lipjes of doordringende ogen - onvermogen -.…