Netgedichten

netgedicht (nr. 18.138):

Verpakt

De nacht kleeft duister aan de ruiten
verbergt het zicht op tuin en straat
niemand ziet wat komt of gaat
wie tuurt, gluurt, kruipt en sluipt daarbuiten

klinken daar soms paardenhoeven
rappe stappen over daken
buigt er een traptree onder kraken
de zoete spanning is te proeven

och kijk nou, het is Sinterklaas
met twee rood gestifte Pieten
die giechelend staan te genieten
van ons verstomde wild geraas

toch is dat meesmuilen misplaatst
en als de roeden zwiepend dreigen
denken we achter het brave zwijgen
de slimste van ons grijnst het laatst

want geen pakje groot of klein
in nep verstopt om fiks te plagen
zal méér lach op onze stuipen jagen
dan zij die zelf een surprise zijn