Alle inzendingen over Morgen lijkt nog ste

Zomaar stuurloos ’t spoor bijster zonder masker de richting kwijt waar ligt mijn passie de kracht van mijn bestaan lief zie je dat het beste nog moet komen zonder jou zal het nooit wat zijn laat het licht maar aan om te vinden wat ik heb verloren morgen is het beter dan het gisteren was…

Iedere keer fluistert de zon ons weer in Dat de wereld weer gaat beginnen En dat ieder kind Weer de dag moet vinden Maar iedere keer hou ik verborgen Dat ik denk aan de zon van morgen…

Als morgen mijn ziel mijn lichaam verlaat Weet dat mijn liefde voor jou niet vergaat Als morgen jouw verlangen voor mij is gedoofd Weet dat het jouw liefde is waar ik in heb geloofd Als morgen de dag met een glimlach begint Weet dat ik gelukkig ben ik voel me immer bemind…

Waar is de morgen? Als je er zo naar verlangt. Waar blijft de eerste stap? Tot ver weg van zorgen. Waar is de map? De wegwijzer? Als je vanbinnen verbrandt. Waar blijft de morgen? Als de tijd niet verder gaat. Waarom blijft ze verborgen? Of net altijd te laat. Ziet ze ons niet zwoegen? Of verdrietig in ons bed.…

ik denk aan jou en je praten over liefde zegeviert zoveel dieper nog dan elk verlangen dat ik naar binnen buig als zou het wachten cirkels trekken zeven keer wat dan het sterven betekent of de eenzaamheid die onophoudelijk herinnert dat de plek naast me slechts jouw droom verdraagt…

het voordeel van het heden is dat je pas morgen weet welke ellende gisteren heeft gebracht…

morgen ben ik anders morgen ben ik weer je vriend morgen zal ik stralen mijn beste vriend morgen zal ik een lach voor je sparen ik zal morgen,een nieuwe morgen maken als jij dat wil dan doe ik dat ook zolang je mij niet kwijtraakt zal ik morgen morgen voor je maken zolang jij maar beseft,dat ik morgen niet hetzelfde als gisteren ben…

Wat als ik in de sterren zien kon waar de morgen mee begon Of het morgen goed ging komen met mijn zorgen en mijn dromen Wat als ik in de sterren zien kon wat voor smoes jij morgen weer verzon Wat jij morgen weer ging zeggen om mijn grenzen te verleggen Maar nu ik naar de sterren kijk Zijn ze prachtig maar hebben ongelijk Want na…

Want morgen, is alles anders Morgen kan ik er beter tegen Morgen is het misschien minder koud Morgen….…

wind waait zoute druppels, het raam knarst zwaar om de wanhoop van de dingen ik staar voorbij bomen op de weg en het binnenwaartse zwijgen dat machteloos om de schemering valt zich in schaamte nestelt en in nog meer zand in mijn ogen ik zie vreemde witte vogels vliegen doorheen verlangen en de waarachtigheid van de nacht ze leggen…

naar klanken van muziek opgeborgen in mijn hoofd van verwachting die nog bedolven is onder een drukkende hemel met schuivend zand onder de voeten kan ik de deur weer open laten staan en het huis met frisse wind vullen kamers wil ik voeden met nieuw zweet uit haast verkalkte poriën ja, in deze nog oude uren kijk ik onder het dak van morgen…

til mij op in een nog niet gehechte toekomst waar angst geen vorm krijgt in een spiraalvormige monoloog waar heftige windvlagen zich ontdoen van zwarte gewaden en een stoet van haast rituele wendingen omver wordt geblazen aarzel niet, breng me tot waar ik zijn moet, leg jouw kinderen in mijn armen, tussen de bloemen en dat plekje,, aan…

Zo had ge eerst voor vlerken, vlaai en kerk Uw wonderdokters van het UWV -Dit is geen grap, u bent geselecteerd U kunt 3K voltijds weer aan het werk Maar dat ge nu de Gristus uit u mest Voor wild dat gene ene God behaagt Nu asielanten terminaal verjaagd Zo dik van dijken worden uitgezet Awel, ik maak mij zorgen over morgen Dat gij als Mengele…

De dag van morgen, moet nog komen, de dag van vandaag is ruim over de helft de dag van gisteren ligt in het verleden, nu alleen maar hopen, dat we onze ogen morgen open hebben, om die dag volop te beleven!…

gisteren was vandaag morgen maar hoe zit dat dan vandaag de dag om het maar niet over morgen te hebben…

zoals ik je aanraak voel ik de morgen altijd weer anders gisteren niet als vandaag de morgen is broos vol van verwachting vogel in het ochtendgloren telkens een nieuw lied dat alleen al is poëzie…

morgen is de pijn voorbij ik vertelde dat mijn kind en zij fronste een blik met een pappa dat wil jij niet weten…

Een vrouw in de morgen... Heel dicht tegen me aan... Ze slaapt....Heeft niets aan... Een vrouw in de morgen... Maar straks zal ze weer gaan... Ja..Straks zal ze weer gaan....…

morgen wordt beter de dag voorspelt het altijd maar warmer en heter ik voel de passie zweten mijn lichaam verdrinkt in verlangen naar de dag van... morgen!…

Een doodstille rivier Bewegingsloze paarden Ik zie jou hier En weet niet meer te aarden Een wind die scheert langs mij Heb zelfvertrouwen Heb jou altijd aan mijn zij En weet weer van je te houden Een tak in mijn gezicht Bloedrood langs mijn mond Ik ben voor jou gezwicht Hier in de morgenstond…

Maar ik ben die vogel niet, ik klap alleen maar dicht, sta niet eens ste- vig op mijn benen die dunne takjes zijn, trillend-…

morgen , o ja, morgen zal ik weer schrijven over, over .... ......................................................ueber die flucht der liebe dicht het mij toe wellicht kan ik dan nog een woordenspel bedrijven .....................................................ueber den fluch der liebe wat draag ik nog bij alles…

Morgen, als het lente wordt, maar wat doe ik vandaag nog in sneeuw, morgen lijkt nog steeds een eeuw, ondertussen wordt het gras steeds groener aan de overkant. Waarom zou ik ik wachten op de dag van morgen, wat ik vandaag kan doen?…

Onbezorgd lijkt verder weg dan de weg naar zorgen De lange blik op gisteren vervaagt vandaag en morgen tot bijna onbeduidend terwijl de keuzes wachten weggeduwd als onbemind Kom toch met gisteren daar drinken we op om morgen te vergeten vandaag te overleven We draaien rond in cirkels stuiterend tegen de randen Maar ach, wie ziet het…

Gisteren lijkt altijd op morgen. Leven verandert altijd actueel. Ons leven hebben we te danken, aan het heden van vandaag.…

op de rug van een ezel droomt hij van een toekomst met zijn lief voor een moment lijkt de zonovergoten morgen een onuitputtelijke voorraad aan geluk menige toeschouwer weet inmiddels beter Lejo van Kuijeren…

Vandaag begint de lange weg naar morgen De tijd van onbezorgdheid is voorbij Je angsten komen als een vleermuis vrij Niet langer in geborgenheid verborgen Maar wat daarna komt lijkt op wat verdwijnt Gelijk een dag die als een nacht verschijnt…

ongezouten lijkt de mening die in waarheid is weerlegd op tongen van gelijken voor niemand levensecht zij vormt in haar tonen die bittere stem een gevoel van falen zwaar onderkend wat niet zal wijken naar morgen toe gezouten is mijn mening kruidig rechttoe…

Heel veel is er te verduren veel te ondergaan het lijkt niet meer te verbeteren waar zal je morgen staan Hoop op verbetering dat wensen wij je toe morgen zal het leren dat je vandaag zei, ik ben zo moe Wanneer je oud bent valt er niet meer te wensen toch wil je dit leven nog niet verlaten met al die door jou geliefde mensen Je lichaam…

Wakker worden zoals iedere morgen lijkt een vanzelfsprekendheid in het onderbewustzijn verborgen. Een vanzelfsprekendheid zoals die door bijna een ieder wordt gevoeld, maar die tegelijkertijd een onzekere verrassing blijkt, die de mensheid al sedert oude tijden met vele vragen heeft vermoeid.…