Alle inzendingen over Sombere Kerst

Kerstwens 2009 Wat een Kerst zich wenst? ligt verscholen in de mens!…

op de valreep voor de Kerst takken plukken van klimop versierd met ijskristallen…

Satijnwitte Kerst de sneeuw plakt aan mijn sneeuwschop het schuim aan mijn glas…

Kerst zonder bezoek: vrede, zei het spreekwoord al – begint bij jezelf.…

Kerst, het kindje is geboren dat wordt elk jaar opnieuw gevierd we moeten vrede beleven, vrede betrachten, vredig leven. Toch wordt niet iedereen bij dit feest betrokken, er wordt niets versierd Er zijn voldoende mensen die de Kerst alleen moeten beleven.…

't zal 'n stille Kerst worden zo zonder jou Zonder je tred in de gang Zonder je stem aan tafel Ik ben bang dat we wat ongemakkelijk Je zorgende handen op 't damast zullen zoeken 'n stille Kerst zal 't zonder twijfel worden Niet slechts de weerman voorspelt wat lichte neerslag en meer decemberkou.…

De winterwolken zwellen aan met de herfst is het voor nu gedaan sneeuw valt langzaam naar beneden een witte kerst is lang geleden het sneeuwklokje laat zich weer eens zien dit schouwspel is iets van toen we hebben het lang niet gezien dat alles was bijna iets van dien maar witte kerst is toch gekomen al komt het sneeuwklokje uit mijn verre…

nieuwe verhalen Wat was aan gedachten mag langzaamaan vervagen Ja zo gaan de doorsnee dagen en zo mogen ze ook zijn Ooit verliest alles zijn waarde maar wat is is nu de zonneschijn In zorgen was het dat men mij baarde gevoelig veel te fijn leerde mijn plek toch te aanvaarden leerde mijzelf te aarden en wilde ‘gelukkig’ zijn Sombere…

Kijkend naar de grauwe lucht Zie ik ganzen op de vlucht De somberheid achterlatend Van motregen en natte straten Die somberheid spiegelt mijn hart Mat beslagen door de hete tranen Wens ik een van hen te zijn…

Vooruit, met Kerst dan.…

Kerst komt nu dichtbij. Hopelijk ook de vrede. Weer een schone lei.…

Droevige momenten in een sombere nacht Met tranen heel zacht Momenten van buien vol pijn en verdriet Toch met wat liefde omdat iemand het ziet Een iemand die troosten kan en jou uit jouw sombere droom laat ontwaken…

De soldaat van 16 in Afghanistan. De oude vrouw in Lima-Zuid. Het zwerfhondje in de straten van Saigon. De man zonder oren in Kano. Het meisje van 14 in Calcutta. De gescheiden vader in Gouda. De ontslagen leraar in Berlijn. De zwangere bosnegerin in Kaapstad. De bedrogen belastingambtenaar in Nieuw-Vennip. De gelovige bakker in Kralingen…

Nog steeds verwacht ik jou met Kerst... ook na al die tijd, het slot is van de deur. -------------------------------------------------- Gedicht voor mijn grootmoeder, die 15 jaar geleden met de Kerst is overleden.…

Want Kerst deze keer is zo eenzaam, zo raar Niets is meer hetzelfde zoals 't vorige jaar Er is zoveel pijn en er zijn zoveel vragen Die heviger zijn in deze donkere dagen Met Kerst gaan de kaarsen ter gedachtenis aan Aan hen die dit jaar van ons heen zijn gegaan En sturen we wensen als steun aan elkaar Veel sterkte met Kerst en…

In deze donkere dagen voor het Kerstfeest Kunnen de gevoelens zo tegenstrijdig zijn Veel mensen vinden deze tijd heel fijn Anderen voelen het gemis dan het meest. Eenzaamheid, vooral met de Kerstdagen Wanneer je geliefde er niet meer is Dan voel je juist extra het gemis Je bent zo alleen en zit met zo veel vragen. Het kan zo’n druk geven…

balanceren manouvreren compenseren en /heb lief produceren en zegen, amen.…

Gezien de neergang van de AEX Hecht ik geloof aan onze economen Die allen een recessie aan zien komen, Maar Bos en Balkenende zien nog niks. Zij willen dat u zich geen zorgen maakt: “Gaat u maar slapen. De regering waakt.”…

weet u wat nu zo jammer is het jaar is op, geen dag is er meer over maar ik wil geen gekissebis en zeker niet daarover daarom doe 'k net alsof het gisteren is en sla vandaag dus over gisteren was overigens zeer bijzonder een dag vol zang en kleuren maar 't weerhoudt de hypochonder niet van somberheid en zeuren echt vrolijk oogt dit…

Een warm hart, een beetje menselijkheid verbroedert mensen rond de Kerst zeker ook bij niet-gelovigen. Niets tegen ’t geloof, niets tegen “in excelsis deo”, is “gloria” niet de taal van ’t hart is Kerst slechts poppenkast.…

ik houd van spruitjes en tijdens de kerst eet ik ook kerstomaatjes huzarensla lust ik niet zei de kannibaal…

waarom zou hij niet met kerst alleen mogen zijn? dat bepaalt hij zelf ! bij hem draait het om innig alleen willen gedenken…

Ik hoop niet dat het altijd zo zal zijn Verdriet beheerst mijn leven Wanneer wordt mij eens dat geluk gegeven? Relaties waren een grote ellende Maar het was iets waaraan ik wende De hoop op een mooie relatie blijft bestaan Daardoor heb ik altijd door kunnen gaan Een leven waarin ik zoveel heb moeten lijden Dat is iets wat ik graag had willen…

Het blijft een hol en somber lied Om ’t dagelijks gemoed te voeden. Met een traan op beide wangen Zie ik wat de toekomst biedt. Al spoedig hoor ik de gezangen Van Maag’re Hein en Schele Piet: De toekomst is een doodsverlangen Maar ‘k drink en tel de dagen niet…

Een ondoorzichtige lucht van dichte stapelwolken schildert een sfeer compact en somber Of is het mijn geest gehuld in duister die een wereld schept van asgrauwe tinten Die, als de zon tevoorschijn komt niet weten van wijken en op de achtergrond als schaduw een eigen leven leiden…

Je lonkt naar de schicht in het glas Verloren in de gloed die er groeit Ik hoor je spinsels In het ijle gefluisterd Dat je zonder voorbeeld In het lood van de avond (Al een beetje vergeeld) Tot een amorfe schim verduistert…

Het donker levert donkere gedachten, sombere gevoelens, in grachten is iets ontroerends. Er zit een donzig poesje Aan het snurken. Zij heeft een grappig snoetje, pootjes lijken op augurken. Ik doe mijn ogen open. Het is erg laat. Ik vergat de tijd, Ik vergeet dat ik lijd. En mijn hart slaat Onafgebroken.…

Ze zijn somber en in gedachten Het was mooi weer Toen ze tegen me lachten.…

Door de gordijnen somber licht Blij voor zo-even in het donker Ogen sluiten in de schemer Achter dubbel glas de stilte Rook en as, de zoveelste sigaret Wazige gedachten, troebel zicht Lege fles Whiskey, zwaar hoofd Hanenpoten op grijs papier, te dronken…

Met valse hoop als leuning de regenboog beklimmen kleur bekennen halverwege achter je slechts branderijen het klamme novembergrijs hangt zwijgend om je heen een vogel probeert z'n zang maar verzandt in fluisterijen twijfel belaagt het evenwicht dat al vervaarlijk wankelt daar donkert het grijs alweer de dag vervolgt in somberijen…