485 resultaten.
L’éclat d’un regard
hartenkreet
4.0 met 12 stemmen 1.434 Even…
Ik kijk naar je
Neem je volledig in me op
en herhaal stilletjes je woorden…
Fakkel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 103 Turquoise tinten
doorbreken
grijze luchten
Vlaggenlinten
waaien
en zij zuchten
Eindeloze nachten
maken plaats
voor rust
Stilletjes wachten
op de storm
die is gesust
Kleurrijke dagen
daar staan
wij nu voor
Pak die fakkel
en geef hem
door en door…
Deze dagen 7
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 88 toch kun je 't
ook laten
En gewoon stilletjes
gelukkig zijn
in jezelf…
Vertrouwd is het donker
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 379 rusteloos en moe
ga ik dan stilletjes
weer even naar het donker toe
Intens genietend
doet het geen pijn
niets of niemand
te hoeven zijn…
Puppylove
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 202 wat stilletjes
een ietwat verlegen
kijkt ze voor zich uit
zal ze zeggen
wat haar hart beroerd
dan als besluit te zwijgen
want ogen spreken immers
de eigen taal
met een aarzelende glimlach
legt ze haar hand
in de zijne
hij vangt haar fluister
luisterend
naar de wind
kussend met zijn ogen…
Manlief
hartenkreet
1.0 met 3 stemmen 559 Zachtjes doe ik de deur open
want ik wil je niet wakker maken
Stilletjes onder de lalens gekropen
zodat ik je niet aan zal raken
Wat is het heerlijk stil
Mijn kussen voelt goed aan
Dit is wat ik wil
Lekker naar dromenland gaan
Maar dan gebeurt er iets
En gedaan is het met mijn dromen
Want zomaar uit het niets
Is het snurken aangekomen…
sneeuwengel
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 105 buiten zuivert wit
de donkerste gedachten
binnen wachten uren tot
ze omgevlogen zijn
het witte beeld dat zachte
vormen weeft, schuift
stilletjes voorbij
ze fluistert dat ze vleugels heeft
tot in de mooiste dromen zweeft
heel helder
en dichtbij…
In tranen vergaan.
hartenkreet
3.0 met 24 stemmen 1.600 Zoveel smart,
stilletjes doodgegaan..…
Weer dronken
netgedicht
3.0 met 19 stemmen 1.867 Ze zag verbeelding aan
voor feit -
dacht dat hij vuil
geworden was
en liet hem op de
vloer alleen
Afgewend van hem
wist ze
dat huismijt langs
zijn oren kroop
en plinten polsen
open schaafden
Voor dood
lag hij
in haar toilet
Ze hoorde niets
ze hoopte niets
…
maar stilletjes
toch dat hij stierf…
sluimerend
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 293 dat mijn hand
in die van jou verdwijnen kon
dat ik de eeltige hardheid voelde
die mij deed rillen maar ook
iets spannends en geborgens had
deze momenten zo sporadisch
heel soms nog zie ik ze voorbijgaan
de neiging komt dan boven
naast een vader te gaan lopen
en hem stilletjes mijn hand te geven…
Blauwe maandag
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 278 zelfs noten kleuren blauw in dit licht,
zorgvuldig opgehangen aan een
zijden draadje schitteren ze daar
aan de horizon, stil genietend van
wat komen gaat vliegt de maandag
stilletjes voorbij
nog voordat de dinsdag haar entree
heeft kunnen maken zullen zij opnieuw
van zich doen spreken…
Doorsnee
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 192 de hemel huilt
tranen met tuiten
tuinvogels fluiten
bij dit verkwikkend bad
waterdruppels glanzen
op een gevallen blad
de wind wakkert aan
en neuriet wat
stilletjes wat verlaten
op een droge plek
in een streepje zonlicht
schuilt een kat
-
zo welkom
dit iets in het niets
ervaren dat dit het is
wat ik zo lief had…
de horizon voorbij
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 181 maagdelijke vroege ochtend
voeten in het mulle zand
waar meeuwen op 't nog lege strand
In verwachting samenscholen
loop ik op mijn schaduw mee
tot in de kabbelende zee
Stilletjes glijden witte zeilen
onder blauw met schapenwolkjes
aan de horizon voorbij
...…
Eenzaam gevoel
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 440 (voor jou)
het zit in je
een teruggetrokkenheid
stilletjes verborgen
voor de buitenwereld
och misschien,
misschien weet je morgen
in dat volle vertrek
met keuvelende mensen
wel boven het gewemel
het gedruis uit te stijgen
draag je het hart
wat meer op de tong
zal je niet meer aarzelen
of onderschat zwijgen…
De muziek
netgedicht
1.0 met 14 stemmen 124 raakt mij in mijn wezen
stil word ik er van
mijn lichaam steeds lomer
het denken dooft uit
stilletjes danst mijn binnenste
op de ritmes mee
in een eigen tempo
golft het door mij heen
steeds meer ontspannen
een diepe innerlijke rust
alleen het melancholische
stemt mij wat bedroefd…
Neem me mee
hartenkreet
4.0 met 14 stemmen 878 En stilletjes
vraag ik de wolken;
neem me mee...…
Ik mis je Willemientje
hartenkreet
3.0 met 9 stemmen 822 Willemientje
Een traan drupt
op mijn handen
kijkend naar de foto op
het glazen tafeltje voor me
Ik zou je willen zeggen
dat ik je zo mis
maar door de brok in mijn keel
vind ik de juiste woorden niet
Mijn ogen strelen
stilletjes jouw gezicht
veertien maanden
het doet nog steeds zo’n pijn…
Gelegenheids poes
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 295 Stilletjes is ze opgestaan.
Het geld heeft ze maar laten liggen.…
In alle vroegte
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 163 In alle vroegte doen je dromen
je ontwaken door met goud
te strooien over het uitzicht
vogels vliegen al kraaiend over
want de stad is nog in slaap
zacht kust de zon het aangezicht
stilletjes golft het vochtige gras
aangeraakt door de ochtendwind
gaan sprankelende parels op
in het grotere geheel…
Wens
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 489 Het is weer zover
ik zit te smachten
Verlang zo naar jou
en jij laat me wachten
Heel diep van binnen
weet ik het is klaar
Jouw liefde te klein
pijnlijk maar zo waar
En nog blijf ik hopen
stilletjes dromen…..
Dat mijn wens uitkomt
en alles goed zal komen…
afhaken
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 382 beetje bij beetje
haak ik af
mijn lichaam
dwingt me ertoe
gewoon op,
veertig jaar oud,
nog zoveel te doen
maar nu voel ik me
dubbel zo oud
wachten tot
alles
weer beter wordt
en er terug nieuwe
energie komt
tot dan
houd ik me maar
stilletjes
en wacht
op een dag
zonder
afhaken…
Oktoberdag
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 100 De herfstzon is
voor verloren geliefden
het inheemse volk
de rampspoed nabij
stilte domineert
het bizarre gebeuren
jouw rode mond
bij leven onvoorspelbaar
verdwenen tijd kust
witte wandelwolken vaarwel
komt stilletjes terug
op een mooie oktoberdag.…
Meisje
hartenkreet
3.0 met 4 stemmen 603 Van een afstandje kijk ik toe
hoe een meisje
zachtjes zit te huilen
op een bankje in het park
Stilletjes staart ze naar
de strakke waterspiegel
van de vijver en dikke tranen
rollen over haar wangen
Ik heb medelijden met haar
ze ziet er zo
kwetsbaar uit
Wat zou er aan de hand zijn?…
Opnieuw verliefd...
hartenkreet
4.0 met 76 stemmen 2.138 heb ik
je heimelijk gekust,
stilletjes
van je genoten
en daarom héél bewust
een hoofdstuk
afgesloten...
Morgen...
wil ik
weer opnieuw beginnen,
loop je mij dan
tegemoet?
een wereld delen,
intens beminnen
in voor-
en in tegenspoed...?…
moment van rust
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 147 rusteloos en moe
ga ik dan stilletjes
weer even naar het donker toe
Intens genietend
doet het geen pijn
niets of niemand
te hoeven zijn…
Leeg
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 676 haar tassen staan
al klaar in de gang
zeven jaren samen
duurden nét te lang
haar hart was koud
zijn ogen kil
vechtlust was verloren
bij gebrek aan goede wil
het moment was daar
stilletjes haar jas aangedaan
zwaar bepakt verliet ze het verleden
het was tijd om te gaan…
beheersing
netgedicht
4.0 met 19 stemmen 227 stilletjes in de hoek
vechtend voor zijn leven
was hij altijd wachtend en gedreven,
maar tot aan zijn klappen was iedereen het zoek.
hoe kon iemand zo stil en bedaard
klappen verkopen door te lopen.
zo fabuleus hoe hij uit zijn hol was gekropen,
want het gebeurde met een enorme vaart.…
bereizing
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 190 De reizende zon laat me
Dwalen in het spoor van mijn
Verlichte gedachtegang
De regenboog laat me zien
Waar het ideale levenspad
zich stilletjes ontfutselt tot de reis
waar de golven muzikaal mee deinzen
in de ritmische stroming waar de deuren
worden geopend naar het bereisde paradijs.…
verdronken kind
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 378 het kind, zoals het daar lag, stilletjes en levenloos,
zo klein werd het zo groots dat het de wereld raakte
het tumult van, wel - of - niet, met stomheid sloeg
voor onze voeten ontblootte de zee dit kind
in haar spiegel legde zij het neer
en even hielden wij onze pas -en onze adem in…
lila
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 180 alles wat er rest is een
armband rond mijn pols, een
glimlach achter glas
en
stilletjes herinneren
ik zaai het zaad van lila klaprozen
ik zegen ze, heel stil
de wil om ze te laten bloeien
overschaduwt het geheel
het zijn er veel
een glimlach over warme aarde
het zijn er minder
dan de waarde van
de hinder en de tranen in mijn keel…