inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

2012

netgedicht (nr. 57.176):

verdronken kind

het kind, zoals het daar lag, stilletjes en levenloos,
zo klein werd het zo groots dat het de wereld raakte
het tumult van, wel - of - niet, met stomheid sloeg

voor onze voeten ontblootte de zee dit kind
in haar spiegel legde zij het neer
en even hielden wij onze pas -en onze adem in


Zie ook: http://www.maryama.nl

Schrijver: Marije Hendrikx, 27 september 2015


Geplaatst in de categorie: actualiteit

3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 378

Er zijn 7 reacties op deze inzending:

Naam:
Corina Blankenstijn
Datum:
22 oktober 2015
Email:
corinablankenstijngmail.com
Dit gedicht is mooi, Marije, echt.
K. Bladzij: hou alstjeblieft op met je welgemeend commentaar; plaats dat gewoon via de e-mail en niet hier.
Ik ken al twee dichters die hier (op gedichten.nl) niet meer willen publiceren vanwege jouw commentaar (feedback). Is dat wat je wilt? Hou je gedeist; hou je bij je gedichten (die ik graag lees!!).
Naam:
Hanny van Alphen
Datum:
30 september 2015
De hartverscheurende foto van het verdronken kind is vervangen door een foto van de zee, gelukkig. Nu kan men dus de tekst in zich opnemen. De foto van het kind - en daar heeft meneer Bladzij gelijk in - is zo aangrijpend dat elk woord (ook in dichtvorm) teveel is.
Ik zie jou als een goede dichter Marije en dat blijft zo.
Naam:
kerima ellouise
Datum:
30 september 2015
Gelukkig ken ik jou en je duizenden talenten Marije...en telkens ik jou zie, zeg ik: je bent een mooi mens, bescheiden en met de juiste waarden binnenin. En dat spreekt ook immer uit jouw gedichten.
Naam:
K.Bladzij
Datum:
29 september 2015
Mevrouw Hendrikx, u vertikt het op mijn inhoudelijk commentaar in te gaan.
In plaats daarvan gaat u mij besmeuren
zonder aanwijsbare reden. Smakeloos.
Leest u desgevraagd mijn mail maar.
Waarom geeft u niet het voorbeeld hoe je kritiek moet uiten op belabberde gedichten?
Dan kun je mensen niet uitfoeteren zoals
u nu doet. Nee, dan moet u zich écht verdiepen
in wat er staat. Houd dus op u vrij te pleiten.
U heeft geen recht om mij terecht te wijzen.
U heeft het over mijn persoon, ik over
uw gedicht. De manier waarop blijft altijd
discutabel.
Naam:
Marije Hendrikx
Datum:
29 september 2015
Mijnheer Bladzij, ik weet niet wat er in u is gevaren waardoor u mensen alleen maar kunt schofferen i.p.v. opbouwende kritiek te leveren. Soms zijn uw opmerkingen terecht, maar is de toonaard waarmee u mijn, en vaak ook andermans, teksten te lijf gaat zeer aanmatigend en beledigend, wat heel jammer is.
Normalerwijze laat ik u uw gang gaan en laat ik uw opmerkingen staan, omdat ze tenslotte meer over u zeggen dan over mij.

Dit keer gaat u echter werkelijk te ver.

Op mijn hoofd staat geen haar dat ook maar één seconde bedacht heeft eer te willen behalen en al zeker niet over de rug van een kind.
De enige die zich hier voortdurend probeert te verheffen en om aandacht vraagt bent u.
Wanneer u werkelijk geraakt bent, zoals u hier aangeeft te zijn en u verdenkt mij ervan ‘eer te willen behalen’, dan kunt u dat persoonlijk in een mail doen. Niet voor niets staat hier mijn mailadres bij.
Naam:
K.Bladzij
Datum:
28 september 2015
Kijk, daar heb je het al:
Peters zegt 'prachtig' want de tekst dient
geprezen boven het lijkje van een kind.
Marije, je dient geen eer te behalen door
bij zo'n tragedie te sentimentelen...
Deze aangrijpende foto zegt meer dan genoeg!
Naam:
Alexander Peters
Datum:
28 september 2015
Prachtig, zoals je dit verlaten kind beschrijft. Ik krijg er de koude rillingen van.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)