Alle inzendingen over VLOEKEND

En dan rolt de wagen, raatlend lijk de donder, deur de straat, wijl de ruwe knecht gedurig vloekend met de djakke slaat. ---------------------------------------------------- uit: Dietsche Warande en Belfort (1906)…

Inktdruppels vloeien uit op papier tierend, vloekend en verketteren maar laten ook met veel bravoure, pennen juichen en triomferen, of dat uur morgen komen zal?…

hij zet een zestal vallen met blokjes kaas voor ratten gooit akelig precies kiezelstenen naar naderende katten strooit gif in iedere hoek gleuf en gaten niets of niemand die aan zijn liefjes zaten vertroetelend aaiend vertrouwt hij hen toe van mijn vrouws gezwets wordt ik zo ellendig moe bronchitus roggellend in zijn houten burcht ruimt hij vloekend…

Vloekende kleurcontrasten, zelfs in overbodig wit, Wijzigden zich in zacht en spiegelgereflecteerde Warme kleurtonen, met als basis de ideale Pastelkleuren, met behulp van een vriendelijke zon. Zo een, waarin je kunt kijken en zelfs haar licht Kan ontvangen, in visioenen zo pastel als gewenst.…

duizenden die vielen Door de dwingeland der aard', Wiens gevloekte vuist niets spaart — In dees hartverpletbre dagen, Waar geen bloempje bloost aan 't blad, En, in plaats der rozenvlagen, Weemlend langs het bruiloftspad, Merg en bloed de weg bespat — Voegen zich bij éne stander, In deez' algemene brand, Alle braven bij elkander, Vloekende…

De lampjes werden vloekend uit de knoop gehaald, de stekker in het stopcontact gestoken. Vol spanning wachtten wij de lichtjes af, maar er kwam niets, alleen mijn vader kreeg een klap. Na urenlang gepuzzel was de oorzaak dan gevonden. Een tweede poging van mijn broer en er was licht.…

Ze tuimlen dra en deinzen, Met vloekend doodsgekerm. Hun bloed bespat de duinen, Rood danst het schuim der zee... Ze rukken, in de vluchtdrift Hun Wiking Harald mee. Hij, hij beschermt de Draken, Verdedigt iedre man, Die aan de wraak der Vlamings Bij tijds ontsnappen kan.…

Een landschap van Breugel dat uit de lijst breekt Verder glooit achter doek Olieverf in schemerlicht opgelost Ik luister maar Trommelvlies en trilhaar Vangen niet de minste drup Enkel mijn vel rilt Bij de kaarsvlam binnen Nip ik van een oude zonde Jouw sissende schoot Ik verbrand het verhemelte Vind een schroeivlek op de tong Spurt vloekend…

edelwerk knijpend met steriele tangen spoot d’urine door het zwerk ook mijn haar moest het ontgelden scharen vochten voor een spriet hun chef begon toen te schelden over mijn hematochriet slingerend door haarspeldbochten langs een steildalende baan zag ‘k hoe paparazzi vochten met hun Canon door het raam ik dook weg en sloot de ogen vloekend…

" vloekend spelen we in 't voorbijgaan toch ons klagend deuntje voort. Herenhuizen, boerenerven zien ons komen menigwerven, als het feest of bruiloft is. Licht wordt van het middageten ons de kruimel toegesmeten, die daar afvalt aan de dis. Waarom ploegen, waarom zaaien? De akker voedt de wilde kraaien; koren wast er overal.…

Door het lint, in woede, weg: scheldend op de slangen in mijn leven zwerend tegen ongeluk en pech, bezwerend, bewogen en bedreven vloekend om onwetendheid, desinteresse en egoïsme ik wil meer dan tranen kwijt: aanschouw vervagend optimisme Roep ik alleen in de woestijn?…

houvast zwaaien krampend armen in de ijdele poging falend het evenwicht te houden op de lippen besterft de gil waar de geur van nat zand de verrotting van het leven de neus zich laat speuren de sluizen verder openend stort zwaar de hemel leeg hem de ogen dichtdoend die hij nu niet sluiten mag aderen stromen adrenaline hem tot springen vloekend…

Soms tast ik vloekend naar mijn roer, Die kwaal in 't hart te treffen, Maar 't is of mij een stem bezwoer, De wetten te beseffen. Ik grijp mijn zwaard om 't hoofd te slaan, Een gifkelk van de stengel; Vast ziet zijn meerdiep oog mij aan, En ik herken een engel.…

gegaap, m'n kop aan het keukenkastje stootte ik deins terug en zoek naar steun, maar slaag daar natuurlijk niet in, waardoor ik keihard, vol met m'n kin op de rand van het gasfornuis kleun daar staat, juist, dát potje met vet dat ketst dus zo van de stenen zonder enig pardon op m'n tenen had ik het nou maar op de tafel gezet luid vloekend…

Vloekend van binnen dat de trein niet sneller was gegaan. Razernij van binnen omdat de pijn bleef bestaan. Toch hulp gezocht voor de mensen die achter me bleven staan. Waarom bleven ze eigenlijk want zo'n fijn mens was ik niet. Niemand is zichzelf wanneer er geleid word door verdriet.…

Het misdrijf doet Europa beven; ’t Verraad, alom ten troon verheven, Voert de oorlogsdonders brullende aan; Doet duizend duizendtallen sneven, En hof en stad in vlammen staan; De huisman moet zijn erf begeven, En op uitheemse grond schier van gebrek vergaan; De krijgsknecht wordt in ’t woên gesteven; De landman, vloekend voortgedreven, Wordt…

Dat flitsen op hen wierp; sommigen lagen, Bedekten hun ogen en weenden; en sommigen rustten Hun kin op hun gebalde vuisten, en glimlachten; En anderen haastten zich heen en weer en voedden Hun begrafenisstapels met brandstof en speurden Buiten zinnen de donkere hemel af, Dat doodskleed van een voorbije wereld; en andermaal Wierpen ze zich vloekend…