Netgedichten

netgedicht (nr. 41.888):

Morgen ?

Inktdruppels vloeien uit op papier
tierend, vloekend en verketteren
maar laten ook met veel bravoure,
pennen juichen en triomferen,
of dat uur morgen komen zal?

Ze kunnen ook een stil verdriet
genezen, het verlies met woorden
wat je niet wilt accepteren, wat je
zo nu en dan telkens weer moet herlezen,
of dat uur morgen komen zal?

Verlies van zin voelt als straf,
het licht van rechtvaardigheid,
lange aanloop tot een hoger plan,
waarin nog geen contouren zijn gevat,
of dat uur morgen komen zal?

De zon lijkt dichterbij te schrijden, soms
weer verder af, na zelfbedrog in een grootse
act worstel ik het denken vrij, geef mijn
ziel bloot in de spiegel van oneindigheid,
of dat uur morgen komen zal ?

In het zicht der jaren is er nog een weg
te gaan, tot voorbij de dood en de tijd
weer lichte vleugels krijgt, om de angst
van de hoop te scheiden maar of dat uur
morgen ook werkelijk komen zal?

Twijfel is een van kenmerken van
intelligentie ofschoon dat anders voelt.

( Francis Bacon )