Alle inzendingen over Volg mij in golven

Mijn golven…

Stormwind slaat de vaart: meerkoeten dansen vanzelf en vrij op en neer.…

Woorden die aanspoelen Als in een lauwe branding, Niet verwoestend, eerder Verdraagzaam dan agressief, Probeer het levensgevecht Zo eens aan te gaan - Niet op de toppen Van door woede gekleurde Schuimkoppen - Maar met de deining Van andere golven Die je vredig stemmen In de jou gegeven tijd…

Er is nu onomstotelijk bewijs Dat Einstein het ooit goed heeft opgeschreven Het universum kan een beetje beven Die mensen krijgen vast de Nobelprijs Ik moet om ook nog kans te kunnen maken Die donkere materie maar eens kraken.…

Golven... wie kent ze niet in z'n leven?…

School en thuis, alles aan deze kant van de rivier besproken met vriendinnen op de andere oever alleen maar schapen geen vergezicht op blinkende daken een lieve oude fee die de was doet of een jongen die een duik neemt niets bijzonders, maar toch kriebels van binnen die me pootje doen baden even drijven door golven opwinding…

Zongekleurd en uitgewaaid lig ik naast je in het zand Ik lik de pekel van je lippen en kus de hemel in je ogen Volg met mijn vinger het lijntje naast je mond Snuif de zee op uit je haar en bewaar haar in mijn bloed dat deint gelijk de golven Ik vang de tijd als met zachte tred het schemeruur nadert Dan vluchten we samen tot daar…

Meedogenloos zetten de tanden zich in het vlees het rode vocht gúlpt naar buiten de kiezen verscheuren, vermalen de prooi je hoort het kraken als de kaken sluiten De vermorzelde vlezige pulp voelt zacht de tong tongggleert het, loom ontsteelt de laatste druppels vocht zonder ook maar enige schroom Een simpele slok bezegelt dan het lot levert…

als ik alles om me heen hier wis zoals dat kan met zo'n foto app tegenwoordig zie ik mij zitten heel hoog in de lucht hoger dan des vogelen vlucht een aangeklede animalie afstekend tegen het sprankelend zwart van de statige sterrenhemel met m'n bril ik hoor hier niet is het enige wat ik kan denken, ik vlieg niet op eigen kracht…

Katers en poezen leven in een paradijs, waar mensen ooit werden uitgedreven. Zij slapen in een zaligheid, waar geen mens leven kan. Weer wacht het paradijs op ons, wanneer mannen verlichting zoeken, en vrouwen poezelig durven zijn. Lieve mensen, wees gewaarschuwd. Mijd verboden vruchten. Eet eerlijk brood. Drink rode wijn.…

Vragende gebaren in de mensenmenigte van namen en onbruikbare echo`s. Dichtbij is elk woord een stap. Denken is geluk dat verder gaat. Want ik kijk weer met oude ogen en ik weet dat de tijd de massa volgt en niemands waanzin zal vergeten want ik ben de schaduw en de kluizenaar die altijd antwoordt als hij de massa en haar angst…

Aanbeden zie je wat de blinden weten, omdat ze niet bang zijn voor waar jij vandaan komt en waar jij altijd spreekt als de doven je volgen en nooit vergeten waarom jij altijd op een eeuwige droom lijkt.…

Iemand tot het laatst aan toe verscholen bedenkt de memorabilia aan opgelegde tijden; hij kan het zo gek niet bedenken tot te dolen, of alle inzichten volgen aan het wijden.…

kan je me het sterven geven wanneer stilte draagt in morgendauw wolken geboren in zomerregen mijn nachten buiten betovering bloem wordt bloem van kind naar boom op het gelaat bestreden zonne - wegen kan je me het leven geven een leven lichter dan een droom…

Volg die ster, laat hem je pad verlichten, en je kunt niet misgaan. Als een ieder zijn ster zou volgen, zou er eenheid op deze aarde zijn, dan zou een ieder vol geluk zijn en tot volledige bloei kunnen komen. Volg daarom je ster, en wees wie je bent.…

vergeten zij die op woeste golven het leven goed speelden in een nog paradijselijke vloed…

jij had de mensen in jouw ban met een geweldige performance op de bühne van de zaal jij wiegde oceanen liefjes in slaap deed knapen van golven wit krullen om jou maar te volgen zacht sliste water langs denkbeeldige rotsen die met hun trotse aanwezigheid de aanlanding koesterden nog sta jij daar armen bezwerend ogen op de…

Ik klamp mij vast aan rotsen Golven volgen elkaar op Zij zuigen en zij botsen Overspoelen met getob Ik kan voelen het gevaar Achter mij en om mij heen De angst dat ik beland, daar In het kolkende geween Het verdwijnt onder water Mijn zicht, mijn vingers voelen Nog steeds de stenen sater Ik begin te verkoelen Glad het enige houvast…

ik kan jouw gedachten dromen maar af en toe lijkt het alsof zij een vreemde wending hebben genomen ongrijpbaar in redelijke logica nauwelijks te volgen verdwalen wij dan in emotionele golven een rollercoaster vol kleur sleurt ons onstuitbaar mee in woeste stromen ver van het gewone toch blijf je lachen grote ogen in nog meer…

ik beloof geen galjoenen geen vloot met duizend zoenen maar laveer op je zee en in tegenwind neem ik je mee in blauwgroene golven zie ik de koers die je schuimkoppen volgen maar mijn kiel is verbolgen snijdt door het water met het diepste gevoel strandt een horizon later in de chaos die ik voorvoel niet met geweld je bent niet geveld…

De schaal wiebelt hypnotiserend licht en donker op en neer Tikjes van mijn nagel De rand omlaag drukken en langzaam de ronde volgen Golven weerkaatsen de zon Schommelend licht Wiebelschaal Met een stok sla ik trilstroom in het brons, de houten tafel en van mijn vinger naar mijn…

Meeuwen vliegen buiten zinnen zijn onbevangen, weinig zwierig hun voortdurend geschreeuw boven het geraas van golven het uitzicht dat niet verveeld zich met maritieme lucht omgeeft helpt de dag compleet te maken grijze ogen volgen de wolken verliezen hun duurzaamheid uit het oog, echter tevergeefs..…

ik lig wakker ik lig te luisteren het is stil in de kooi stil vredig hoor ik stilte - mooi ik luister beter verder dieper door de diepste stilte heen en daar ... daar is de stilte Alchemistisch dichtbij plotseling voorbij ineens hoor ik bloed kloppend suizen in mijn oren belletjes blij borrelen in mijn darmen mijn voeten vertellen…

ik dronk een kop koffie had 'm nodig dacht ik - als zo vaak volgend de routine van mijn ik-drink-koffie-automaat ik sta op loop een loopje druk op een knop koop een koopje en bega weer mijn koffie overdaad koffie wat ben je koffie o wie? je laat mij maar lopen je laat mij maar drinken ik laat mij maar slopen zachtjes aan zinken…

ik droomde dat ik droomde en in die droom was ik vrijer en blijer dan ooit helemaal los van de aarde elke spanning verwaterd alle ijs ontdooid de zon blonk en klonk zó prachtig geluiden gonsden, glansden hoog woorden, gevoelens vol en krachtig monden in één monoloog ik droomde dat ik ontwaakte maar herinnerde mij mijn droom normaal…

Hij is er want zijn auto is er, de Audi van de zaak - Zij is er niet Zij is er ik zie de auto waar zij in rijdt, de Corsa - Hij is er niet Zij zijn er - altijd maar kunnen niet wennen aan kwartetten met z'n drieën zijn treurig bij mens-erger-je-niet waar papa zich altijd zo grappig ergerde aan mama Het monopolie spel gaat…

ik hoor sinds kort de klokken niet meer luiden ze zijn voorgoed het zwijgen opgelegd des zondags was ik zo eraan gehecht nu hoor ik stilte stille tranen huilen verward besef ik dat dit kerk'lijk kwijnen ook veroorzaakt is door mij, de mijnen…

in de leemtes van mijn gedachten spinnen woorden als boemerangs rond kleuren vele vermoedens het zicht rollen zinloze zinnen over de grond een spel van onbegrepen krachten maar soms flitst dan dat hemels licht :) en al dat spinsel zonder rede nestelt zich als stenen in een muur op het scherp van de gulden snede en zo wordt een leemte plotseling…

Met vaart vinden mijn vingers de vakjes met daarin de letters op mijn iPad scherm Steeds als ik een aantal vakjes heb aangetikt stelt zij mij voor een woord dat vaak dan niet precies is wat ik wil En het woord in mijn hoofd was al zo beperkt ... Woorden, wat zijn eigenlijk woorden? Ik probeer gevoelens, gedachten geluiden te vangen,…

de nacht onaangeroerd, vertrokken met de trein van half zeven onder het gebladerte te volgen de nacht ontkleedt de dijk van oude wilgen en verschrompelde schaduwen het water de golven vormend dreigen onder spiegels waar ijskoude dromen beven het water breekt de strijd tussen leven en dood de beelden ik hou teveel van ze woorden…