Alle inzendingen over alleen feest

Alleen vandaag nog. Dan is ’t weer gedaan Met après ski-gebonk en oversekste Diep treurige Neanderthalerteksten Die bij de gratie van dit feest bestaan Zo blijkt maar weer de geest van deze tijd (Alsook Wim Kersten’s onnavolgbaarheid)…

ik ben vaak afwezig soms zelfs in gedachten dat kun je dan ook verwachten op dit papier niet ver van hier is er iemand die ik ga zien misschien ben jij het die dit leest dan wordt mijn leven een groot feest ik ben nu nog alleen kom jij me dan halen dan vertel ik je de spannendste verhalen…

Bij een nieuwjaar De eerste handen Afgerukt - was het Maar bij een Paar vingers gebleven - De eerste ogen Die in dit leven Nooit meer zullen Zien, terwijl de Tijd zonder mededogen Doorgaat met waar het Mee bezig was - De mate van menselijk Lijden te meten - En de eerste dode Weer is gevallen Bij een grimmig feest…

Wat als de Sint geen Sint was maar een trol wiens trek in kinderen niet kon verjaren en als zijn Pieten eens kobolden waren beneveld en verhit door alcohol dan was er niemand die er zin in had en voerden we geen zwartepietdebat.…

Het was ergens feest, er ligt braaksel in de goot – feest voor de spreeuwen.…

Knussig warm en wegverborgen gecreëerd leven in haar eigen geest buitengesloten zijn al haar zorgen nu alleen nog maar plezieren en feest nee, even geen werkelijke aardse dingen binnen de omheiningen van het omarmen alleen nog maar dromerig zijn en zingen de hele wereld met haar leven verwarmen ze wil houden van gehouden worden geen onvertogen…

je bent al langs geweest in zachte lentegeuren het was een feest de kleur alleen al van herinnering in een nieuw begin nog zonder contrasten omdat er nog niets echt bij paste speels en pril wolkte de modegril verleidelijk langs mijn zintuigen die al lang aangaven te willen verhuizen uit de stoffige winterpluizen…

van al mijn gedachten over wat ik heb gedaan Het is geen feest, geen taart niet een hele taart voor mij alleen mijn werk, dus neem me dat niet af…

Het vagevuur, waarin wij groeien moeten, is ons aardse paradijs. Ons lieve leven. De hel, daar branden verdoemden. Verdoemd is geen mens. Verdom ons niet. Het hemels paradijs, daar schijnen heiligen te wonen. Wij zijn daarvoor veel te goed. Ons vagevuur is middelmatigheid. Is waar we leren moeten, wat liefde is. Wat kwaad. Wat goed…

misschien zien andere ogen het feest nog wel in mij de dansers die kwamen en namen wie ik ben geweest het leest hier als een grote leegte na een besloten bal masqué mijn lach werd in ‘t voorbijgaan afgerukt gelaten is de zucht geen mond meer die er mede zingt ik adem nu alleen vergeven lucht…

Musici dansen op ongelijke benen -- vuur uit de stenen.…

mijn stilte is nooit leeg maar loopt vol beelden het is een feest waarin kleuren en vormen verschijnen in afgestemde tonen laten zij tal van emoties boven komen die mijn geest verslaan als ik me volledig laat gaan dan moet ik dansen op klanken die alleen in mijn stilte bestaan…

je hebt het voorsnijmes gepakt achterstallig wild gedeeld met wie voorhanden was de feesten zijn voorbij alleen fileermessen proberen nog wat smaak te achterhalen maar in trancheren kiezen wij door adellijk besterven hebben wij de oogst weer kunnen erven en gaan we samen naar een wild begin…

we hadden een feest georganiseerd voor hem die ons al die jaren trouw terzijde stond we hadden een lied gecomponeerd we konden onze lof niet op hij was goed, groot en geweldig om acht uur zou het beginnen maar om kwart voor zeven ging al de bel het feestvarken zat toen nog in bad we riepen naar boven: het is voor jou, het is de Daddel…

druif met nog een klein stukje pit Wij blijven op dit zilveren blad en -feest Totdat een hongerige feestganger of -dood ons uit ons lijden verlost…

Mijn moeder schrijft géén enkel gedicht Haar gedachten zijn zo licht, zij zegt de liedjes van haar vader in het Gents Soms zingt zij in het Frans om aarzelend te blijven steken in onbekend en vraagt haar woordenboek en toeverlaat om raad Samen breien wij de regels recht en rond dansen heupwiegend op de brug van Avignon begroeten de ochtendzon…

niets alleen dat ik vrijdag 55 werd definitief op weg naar de 60 en dat we elkaar alleen maar zout van gisteren in de ogen wrijven het had peper kunnen zijn vandaag gele rijst gegeten de kip met tamarinde bereid met perenjenever geklonken aan het gestorvene gedacht…

Het leven is een feest dat iedereen wel kent. Je bent er ooit geweest, er klonk een nare band. Je had geen conversatie, je keek steeds op de klok. De enige compensatie lag in een flinke slok.…

carnaval viert zichzelf in de verwrongen lach der dwazen vertoont een gelaat dat eens per jaar nauwelijks verholen eerlijk lijkt onthult het masker dat afgezet de val markeert van het fatsoen raapt zich samen als hoopje ellende het viert zichzelf de eerlijkheid toe…

Gehuld in Egyptisch kostuum Cleopatra is haar naam deze avond, deze nacht laat zij zich helemaal gaan zwarte lijnen in een donker gezicht gouden ogen op de mensen gericht muziek en menig drankje laten stemming komen dansen, swingen, heupen los niets is haar te dol haar hoofd slaat op hol vervoert haar naar oosterse dromen…

poolijs Ze is niet alleen de vrolijke uitnodiging van lokkende kleuren Nog veel meer is ze het feest achter de deuren Ze is veel meer dan slechts de melodie die m'n lichaam tot bewegen verleidt Ze is vooral de woorden van de tekst, waarmee ze tot in het diepst van m'n ziel reikt…

getrouw en gebonden bruid ongeschonden bruiloft onstuimig feest getuige is een beest. bruid innig gekust ruzie nog gesust kapers op de kust geen nacht meer rust. 1979.…

Ach wat was het meisje treurig nog niet eens thuis daar lieten haar bloemen al hun kopje hangen zij kon haar oogjes niet geloven een traantje kwam naar boven en wat was dat plukken toch een feest geweest…

wij hadden bestaan Het was het wilde feest Van de herkenning geweest…

de kalender was al vele jaren niet afgestoft vergeling sloeg toe, niet alleen op het behang op het raam tikte de tijd, een te lange tak die had weten te ontsnappen probeerde het steeds opnieuw uiteindelijk opende ze de ramen waardoor de zon haar ten dans vroeg stilletjes kroop de prille lente naar binnen…

talloze kransjes en dennen worden gegijzeld omwille van de binnenrukkende sfeer zelfs de bijlmerbajes wordt ermee behangen en centraal twinkelt met twijgjes en lampjes welkom reizigers: in dit kermisachtig onthaal zijn de kinderen onnozel genoeg om te beloven dat ze nog steeds in de kerstman geloven? ik zag hoe de eerwaarde werd beschoten…

Wat is het toch weer een feest Wanneer het weekend is aangebroken En ik even mijn gedachten kan legen in de prullenbak Zodat mijn emotie en geweten de hoofdlijnen zijn Voor in het weekend, als ik weer eens lekker Uit mijn dak ga in de discotheek of als het weer Eens mooi weer wordt, want dat was het vandaag Toch wel redelijk en morgen is het…

de oude Eusebius met haar imposante pilasters midden in de stad aan de IJssel van de eeuwenoude koek heeft geen weet dat een Bourgondiër op koorhoogte net om de hoek in een middeleeuws gewelf zich vergrijpt aan de borsten van de Dame Blanche uitdagend gekleed met warme chocolade: hij gaf haar geen enkele kans tegenover hem weet…

Want ik ben niet alleen, mijn bloem is versmolten met een onmetelijke bloesempracht.…

Vandaag is Julia jarig Vandaag is het groot feest Vandaag is het Julia's dag Vandaag geniet Julia het meest. Vandaag mag zij zitten Op de mooi versierde stoel Vandaag krijgt Julia kadootjes En waarschijnlijk een heleboel.…