Alle inzendingen over gedachten fixeren p[

Daar ging een god in 't diepst van zijn gedachten naar P. van Haasdrecht voor een half ons ham. -------------------------------------------------------------- Uit : 'De oevers bekennen kleur', 1994.…

Je neemt een villa en je vraagt twee gasten Die stop je bij elkaar, maar meestal niet Dus maar apart: de een spreekt met Margriet: De ander denkt ineens aan poppenkasten Ik keek ernaar met frisse tegenzin Soms heb je met die M de P erin…

mee te gaan weer samen op jacht we weten dat spanning huist in warme wisselstromen het is de droom die we altijd zullen spelen zonder ons ooit te vervelen dan raak ik jou jij schrikt want je weet bij god niet waar in het onverwachte verzamelen zich onze krachten door het bipolair schakelen zo kunnen wij focussen energieën fixeren…

Jij hoort hier niet, Zegt de getroubleerde Geest in jou, jouw hand Omklemt ongevraagd de mijne, Terwijl je ogen me nietsziend Aankijken, immers ze kijken mij Niet echt aan, maar eerder voorbij, Met de zalmen mee moet Je gaan, zeg je, - Je starre ogen fixeren mij Om mij nooit meer los te laten, Tegen de stroom in moet je gaan,…

jij was mijn havik ik jouw prooi je ogen licht fixerend dodend mooi je greep mij toen ik kwetsbaar was mijn wil gebroken maar nog lachend naast je zat jouw ogen lazen regels wit die zwart het rood van liefde geven ik wilde langer blijven om met jou een echt gedicht te schrijven je bent gevlogen mond met warmend rood ik reed naar…

Immer boordevol kletspraatjes had ze een vochtige 'p' en dit zat hem niet mee, want hij werd door d'r klétsnat kletsnát. ______________________________ Wellicht ten overvloede: De titel duidt op het accentverschil van de laatste twee woorden.…

Ik heb stapels aan archieven in mijn onbewuste mee te dragen een dag is al een druppel in de oceaan dat is niet overdreven en het bestaat, zo lijkt bij mij, uit chaotische lagen Van kennis en gevoelens, zeg maar al het wel en wee, onnoembaar aantal ervaringen zijn in lijf en geest verweven tot aan het moment van heden en ik lijk al ver in mijn…

De hemel is zo troosteloos grijs, Het wil niet dagen... De wind zingt in de bomen een wijs Van klagen... Ik hoor de droppelen nedergaan In ’t neevlig duister, – Voor ’t open venster blijf ik staan En luister... Zo stil is ’t overal om mij heen Op donkere wegen... Alleen het troosteloos geween Van regen...…

Een dagboek zwart beklad met een beetje kleur misschien- Wist ik dat het over was want eerder kon het niet verliezen- Daarom zing ik een afscheidslied van eerder- Om je te laten weten dat ik aan je denk altijd.…

M'n hart, heeft een vriend maar dan als 'n pen die pompt in plaats van bloed de inkt vooruit zodat het op papier weergeeft wie ik ken soms gevoelig maar zo kwam het tot dit besluit mijn gedachten, laten voelen wie ik ben.…

ik zalf je met fijne woordjes waarmee jij vroeger bij ons meisje, van die rode vlechtjes draaide ik weet nog, aan het eind een flinke krul en zij met haar bleek gezichtje kende de wereld al beter dan dat we beide dachten maar jij, die me nu verzorgt me troost op het bed dat stil van woorden maar druk van gedachten zich uit met kleine…

Uit: Kristallijn, p.19…

Uit: Kristallijn, p.19…

P staat sedert jaren Bekend als consument van veel sigaren Dus tja, wat zegt zo'n onderzoekje nu? Al trachten stokebrands paniek te stichten: Blijf rustig roken. Als je maar blijft dichten…

Bij P & W zag ik zes kandidaten van ’t CDA, het radicale midden ‘O Heer’ - ik hoorde elk van hen zacht bidden - ‘Laat alle and’ren ongemak’lijk praten Verander ieder in een babbelaar’ ..en het geschiedde.. is dat niet wonderbaar?…

Complexe getallen P – adische getallen Surreële getallen Transfiniete getallen. Irrationele getallen Algebraïsche getallen Transcendente getallen Imaginaire getallen. Een getal is een aanduiding Van een hoeveelheid.…

P. Balkenende…

Heerlijk in de zon Voeten in het warme zand Mijn blik gericht op zee Neem brood en koffie mee Zalig zachte zonnestralen Geven zand een gouden gloed Zeebries streelt mijn huid Meeuwen krijsen herkenbaar luid Bijzondere schelpen Op zandbanken gespoeld Vanuit de golven uit de zee Neem ik deze dag weer mee!…

Iets of iemand spreekt in mij, vaak wisselen we van gedachten, maar niemand spreekt of sprak. Steeds vaker neem ik besluiten, die ik onmogelijk zelf kan nemen, alsof een stille stem me leidt. Altijd voel ik een aanwezigheid, wanneer mijn gedachten zwijgen. Geleerden noemen het intuïtie. Gelovigen geloven in God.…

het enige dat entropisch woekert is het eigen gelijk zonder bijval hard als ijs maar massaliteit is geen bindende kracht waar ieder voor zich gaat en de god voor ons allen helemaal niet bestaat ook uniformiteit als veel geprezen dwang plakt al jaren achter behang van lang vervlogen tijden het zijn vandaag de hitters en fixers…

hoe blijft de senior die zijn ogen graag stevig de kost geeft zijn blik laat dwalen zonder enig fixeren te innemend staren of inhalig gebaren naar schoonheid frivool en luchtig gekleed toch recht overeind het leek de juiste tijd mijn strategie terzake nader praktisch te bepalen door me te oriënteren want al sta ik stil ze tellen de…

P Neem niet je verzen mee. Die kunnen wij niet missen, bedankt Polzer Hoezee. Samen op de veerpont, of in de arreslee en nemen voor gezelschap de Karamazovs mee. Bedank voor uw recept, te leven lang en blij en door u zelf beproefd, knolraap, lof, schorseneren en prei.…

Die stond, klaar, op een zolder van mijn geest: Hij stond te wachten, voelde ik, al heel lang. 'K wist, dat ik 't kon: toch was 'k een beetje bang: Ik dacht: In sport ben 'k nooit een held geweest. Maar vierde schoonheid in mijn ziel haar feest, Dan trilde 't in zijn vleugels als gezang; Ik leunde er tegen bij zonsondergang: Dan gonsde…

Maar 'k danste 't liefst volgens wiskund'ge wet: Door 't x-y-vlak zwierde ik horizontaal, En dan met lucht'ge sprongen, vertikaal, Zweefde als een mug ik op en af langs z; Zich weven zag 'k uit schimmig lijnennet De oneindigheid tot kronkel van spiraal: Het teken van de almachtige integraal Heb 'k, toov'naar, steeds met trotse krul…

Wie ooit in zee zwom, en over hem goot Een storm ontzetting; en de golven slaan Over hem; maar hij - hij wil niet vergaan: In hem stormt 't leven, en hij wil niet dood; En met zijn armen mokert hij de oceaan, En met zijn benen trapt hij weg de dood. Hij voelt zich zelf voor 't eerst in 't leven groot; Zij beide, klein, laten hem levend gaan…

Ben ik het zelf? Moe evenwichteling, Kroop uit tricot mijn vergeefs len'ge geest, Zoals naar 't donker kruipt een oud, ziek beest, Naar druipsteengrot van koele herinnering: Vol echo's was 't, metalen tinkeling; En wat ik hoopte als jongen, daar herrees 't, Zodat 'k vergat, wat 't leven was geweest En zijn zou, als 'k weer naar de wereld…

Zoals een fijn schommelende balans, Even zich richtend, evenwichtig staat, Als voorzichtig in spiegelende plaat 'T prisma te rusten legt zijn stalen glans - Hij staat, aandachtig. 'T juk, plotseling, slaat Door, links, rechts, in rechtvaardige kadans, Want de ene schaal ving op een muggendans, Of onder de and're woei een spinragdraad -…

Nu draagt, zelf triomfant balancement, Zelf zwevend rag, zelf ontzaglijk insekt, Mij de aeroplaan, wiens vaart, zilverig, trekt Een draad, hoog boven zee en kontinent: De trots van wie zich, mens, als Brahman kent, Houdt breed zijn dubb'le vleugels uitgestrekt; De zekerheid, die 't Brahmanweten wekt, Houdt recht naar Hem 't evenwicht heengewend…

Zo, jongen, ben je daar? 'K heb lang gewacht. Neen, excuzeer je niet: ik had de tijd; Als achter me, ligt vóór me de eeuwigheid, En 'k wist, je kwam. 'K had 't zelf zo uitgedacht. Neen, mij is niets te klein: ik houd de wacht, Als 't wazig glansje langs een herfstdraad glijdt, En als de duiz'ling op kometen rijdt Door 't steilhellende…

Koket? Ik? Denk terug aan de eerste keer: 'T was winter, en je ging naar de avondschool, Een Maandag; 't rook in huis naar was en kool, Net even naar als, straks, die vormenleer. Toen wees je vriendje: 'Kijk! de Grote Beer! En dáár, boven die schoorsteen, is de Pool.' - Wat toen profetisch in je ontzetting school, Zag ik ontvouwd: 't Hoe…