Alle inzendingen over gestrand

ik ben geweest jij hebt gebeden we hebben zij aan zij gestreden voor leven als ons recht het vluchten is voorbij de laatste ochtend gaat mij raken brandend zal de zon mijn vleugels schaken ik ben gestrand eeuwig zal de wind mijn kleuren dragen ribbels over liefde schrijven in het zand…

waar huist een gestrande vogel die de nacht met zwijgen vult wat zing je zonder libretto in het donker als het laatste woordenspel onhoorbaar wordt hoe ontmaskert het transparante licht dwars door alle kleuren de weg uit het landschap als de nachten zich verdichten is de dood dichter dichter bij dan ooit…

Nu is hij aan de Vlaamse kust gestrand, is van Belgische voeten gecharmeerd, daar is pietermanneke gesignaleerd, met zijn stekelige kop in het zand. Al voetenkussend moddert hij wat aan. Pieter kan zijn mannetje staan!…

Rozegeel en rozerood als gij ziet dat zo de wolken zijn aan de westerkim grijsgrauw paarsgrauw zó gij d'avend voelt aan d'oosterkim aan de westerkim als een gestrande boot aan d'oosterkim als een gordijn van uw kantoor niet als een kanten gordijn van uw salon maar als een vuile store op uw kantoor neem dan uw voorhoofd in de linkerhand…

Je kunt jezelf verliezen in een speciaal persoon alsof je gaat verdrinken het overkomt je gewoon Nooit kunnen dromen dat mij dat overkwam mijn hart écht verliezen voor hem in vuur en vlam Mezelf helemaal verloren in een liefde van één kant mijn hart ging kopje onder en gevoelens waren gestrand…

De bultrug die bij Texel is gestrand Neemt met een knipoog afscheid van het leven, Alsof zij op de valreep aan wil geven: “Mentaal is er met mij niks aan de hand”. Een bultrug om een voorbeeld aan te nemen, zo af en toe een knipoog bij problemen.…

Plotseling als schipbreukeling gestrand.…

waar is dit schip gestrand in eertijds welvaart Nederland?…

Elke poging op mijn scherpe tong gestrand wil ik nu een maatje vinden mijn hart is leegstand beu Ik maak honingzoete zinnen op zoek naar wie mijn koek wil slikken, zich laat verstrikken in mijn plakkend web Maar één voor één glijden ze door mazen, geen trek in suikerspinnen ik blijf alleen en dat smaakt bitter…

Zonovergoten Cyprus, vijftiende euroland, nu ook gestrand ?! Gebukt onder loodzware schuldenlasten liggen bankgebouwen als gevallen vrouwen amechtig op hun rug Als idioten trachten Cyprioten hun spaargeld te ontzetten Uit lijfsbehoud maakt belastingparadijs met fun met hun bewaarde centen korte metten * Run forrest Run…

Kinderhand Gestrande schelpen verzamelt door kinderen voor hun museum. Zilvermeeuw De lucht geeuwt, een meeuw ziet zijn kans waar en eet een ijsje uit mijn hand.…

Geen erotiek In een relatie van niet meer wederzijds Geld is gaan spoken In dus slechts investeringen Twee mensen gestrand Met een klok die loopt...…

een bloem in de loop van zijn geweer de kinderen ...ze spelen zijn nog niet gestrand in babylon…

Het zijn niet alleen dromen die het gebrokene helen in je gedachten gestrand: vlucht weg uit die nevels en reik me je hand Er is een binnenkomen in dit teder strelen een fluisterende wind: je bent weer thuis herinner een spelend kind Er is nog aarde in dit zwijgend dal dus luister nog even binnen is het warm hier huist nog leven…

met lege handen graaf ik kuilen in mijn achterland tracht mij bloot te leggen waar ik ben gestrand een vrouw met eigen denken innerlijke kracht die zichzelf verpandde met alles in haar macht gedreven door hormonen en wat er werd verwacht wroet met gezouten vingers in haar vertrapte hoop vergleden zandkastelen waaruit mijn ik weg…

je kwam met nat in je haar de nacht was een kwart voorbij kwam het van de regen, de dauw of was je ergens gestrand kopje onder gegaan je schudde neen de slaap kwam niet meer die nacht en toch bracht de ochtend weer licht de scherpe geur van vers- gevallen sneeuw toen ik het raam opendeed naar buiten keek je voetsporen niet meer vond…

Een wel haast tropische storm raast door mijn hoofd ik word ontworteld van mijn dromen beroofd als hij weer wat gaat liggen kijk ik om mij heen en zie de resten van wat ik eens was zie de jongeling groen als gras hij deed ooit een poging zijn fantasie tot leven te wekken nu is hij gestrand het einde van zijn streven in de harde werkelijkheid…

in de vooruitgeworpen schaduw van het afscheid zien we de grillige sporen die het leven trok het ondoordringbaar wit op de egale muur de breuken in de spiegel tegenover het bed op de flonkerende gordijnen van groen de roerloze pauwenogen van gestrande paradijsvogels de verkreukelde lijven die in tweezaamheid reizen onder de zachte…

Gestrand zijn op de bodem van dat Friese bocht Bij windstil weer nog gaat tekeer de laatste ademtocht. Al zullen wij nooit zinken met onze houten kop: Red ons van de ondergang, de Beerenburg is op.…

jij leidde mij in een vergeten wereld herleefde elke kiezelsteen kwam op bekend terrein bewandelde nieuwe wegen ik wilde verder reizen maar jij bepaalde het einddoel liet mij achter met al mijn bagage een gestrande reiziger, wereldvreemd zweeg in alle talen de aders op mijn hand als een landkaart een wereldreiziger zonder jou zonder…

Gevoelens die spelen bij ieder apart.Als vissen in woeste oceaan halen wij het land of zijn we bij voorbaat al gestrand. Ik laat mij drijven door de stroming van de rivier. Blijvend positief zet ik mijn hoop op een kier. Door het luisteren naar het ritme van mijn hart, geloof mij zwemmen wij nooit apart.…

op weg naar de kust raak ik het spoor bijster de tijd snelt een gestrand mens graag met rasse schreden voorbij de kraanvogels boven volgen vastberaden de reis naar het zuiden luid trompetterend doorklieven de hemelbestormers een blauwgrijze lucht mijn gedachten strijken neer in een armzalig verzanden kom ik in beweging…

de avond tuimelt roze flamingos kleuren de lagune aan de hemel palmen wiegen op de wind blauw wordt groen groen stil zilvergrijs witte huisjes knielen deemoedig als devote nonnetjes op de bidbank van het strand stilte kruipt genadig tussen hopeloos gestrande schelpen de zee knabbelt aan de droomkasteeltjes van nat zand…

De wijk genomen Naar verlaten straten Weg van de gaten Waarin je gehouden wordt Uitgeweken Naar de aarde Niet naar de maan Daarop ben ik uitgekeken Oh zonnig Madeira Ik lig hier op jouw zand Zondig gestrand Wel eerst de handdoek gegooid Uitgestrekt Telt men mij tien seconden Terneergeslagen, knock-out correct Heb ik mij op de vloer…

Gestrand, over de delende bergen aanbeland Net niet aan zee, een te dunne strook strand. Golven rollen, dollen en duwen u meteen terug Geen sporen meer nadien op de hoge heuvelrug. Bevend liedjes zingen die het wijkende tij niet keren Luidkeels liedjes brullen die de vloed niet bedwingen.…

Diep in mijn hart verborgen…… Zorgzaam voor eeuwig bewaard Ben jij gestrand mijn allerliefste Een plek welke nimmer verjaard Ik koester alle mooie momenten Die ik ooit met jou heb gekend …… De waarde ervan is onschatbaar Nu jij niet meer bij me bent…..…

Gedragen in het hart gedoemd door onwetendheid gewond, geslagen neergehaald zonder enig belang diepe groeven, aangebracht in emotie naar verlangen gestrand in achteloosheid van wetenschap en vooruitgang waar onverdraagzame waarheid beklemtoont, geen smeekbede aanhoort elke scherf zijn doel bereikt en angsten doet overstijgen mateloze…

het paard keek drachtig at omslachtig gras weg rond de bloemen de weg wilde niet recht maar slingerde rond heuvels in de verte verre wolken regenden een grijs gordijn bedekten droog en zonloos ons toevallig samenzijn we zijn op reis gestrand dit samenspel van krachten is groter dan wij ooit als doel konden verwachten…

Onder een badlaken een meisjesbeen zandkorrels verraden een zomerse dag gestrand in eeuwigheid De dood die IS zaait angst Vliegtuigen keren terug zonder dromen De zon achtergelaten op een kwetsbaar strand Tegelijk een stille straat in een rustig dorp Een egel roerloos langs de kant van de weg Geveld door snelle onachtzaamheid We zijn…

je hebt aarde gezien in het wit van haar zoden het leven krioelt maar de kist is voor altijd gesloten een hemel met wolken gedachten strakblauw familie in handen en ogen de vragen van wie ben jij nou hij sprak over gaan en vond ons gehoor we voelde de voetstap die zijn sporen verloor we gooiden wat zand waar hij was gestrand met…