Alle inzendingen over glinsterend zout

Een glinstering in de verte, maar steeds iets dichterbij. Het verleidt me, betovert me, als pure tovenarij. Geen afstand meer, ik verdrink... Ik heb niet het vermogen om te zwemmen in jouw ogen.…

hoe schoon de handjes in het wit de eerste sneeuw dwarrelt stapkes zijn zichtbaar heen en terug en we lachen, we rennen om de witte bollen blauw breekt door grijs glinsterend zijn oogskes ineens is alles grootser donkere dingen zijn bedekt efkes dan smelt alles weer ineen…

Beeldig zilverkleurig bloemachtige glinster, adembenemend hell in het bijzondere finster. Winterse glimmering, sfeerijke bloemenpracht beroert de hartsromantiek als sprookjesnacht.…

[Haiku] golven glinsteren in het naderende licht van de avondzon…

Met een glinstering als bliksemschicht in mijn hoofd treft haar laatste woord.…

Glitters op water bergen haar tranen in kleur bij zonsondergang.…

Zonnestralen glinsteren door de kruinen van bomen. Schapen lopen onwennig op het besneeuwde weiland. Een moeder met een klein kindje aan de hand. Dat met haar meegetrokken slee wat loopt te dromen. Zo maar een beeldimpressie van een gewone winterse donderdag. Eenvoudige gebeurtenissen die ik zo graag aanschouwen mag.…

Ogen glinsteren in de nacht glanzend voor mijn droom mijn persoonlijke sterrenhemel als een slaapmuts voor de nacht. Iedere avond het warme gevoel stralend zoals zij naast mij ligt daalt haar passionele schittering die ik vang in één oogopslag.…

Het souvenir bij schemering in dit bad met sterren omringt door jouw glinstering. Het intens gevoel dat routine bevrijd gesluierd door de nacht aan de horizon zonder eind. Richt mijn vizier waar het licht opkomt daar jouw echo galmt tot de morgenstond.…

wandelen in de verse sneeuw de slee sleept achter ons aan ik neem het touw van haar over haar koude handjes sluit ik even in mijn vuist kijk omhoog; de hemel ziet grauw een druppeltje hangt aan haar neus wangen kleuren rood van de kou haar ogen glinsteren terwijl ze kletst zonder ophouden gewoon apetrots om in de alsmaar…

ik kom slechts om te gaan, mag even op de drempel zitten, leven in iedere taal, misschien één tel een glimp of een glinster van die ene oceaan die ik niet in de werkelijkheid kan thuisbrengen maar die een anker uitwerpt rondom huizen, wolken, bomen, verleiding en schuimende geschenken soms vervaagt de deur tot een onbereikbaar eiland, hoor…

'Gij zijt het zout der aarde' heeft Jezus eens gezegd, want als het zout niet zout is, wordt alles spoedig slecht. Nu moet ik dikwijls denken, zou ik dan strooizout zijn, gebruikt op `s Heren wegen, zodat ze ijsvrij zijn. Dat strooizout is zo grof, niet fijn geraffineerd, maar als we het gebruiken, loopt het verkeer gesmeerd.…

glinsterende pijn druppels vergankelijkheid rustend in een oog…

Vroeg in de morgen  glinsterende dauwdruppels  parels in het gras…

Regendruppels glinsteren Zacht aan de bladeren In de late avondzon Transparant helder Glijden de druppels Langzaam naar beneden Geruisloos vallen de druppels Op de aarde die doorweekt wordt Het glinsterende water spat uiteen Langzaam sijpelt het water Verder over het mossige groen De zon schijnt op de pareldruppels Regendruppels glinsteren…

zilveren draadjes glinsterend in de herfstzon spin maakt zijn kunstwerk…

glinsterend spoortje achtergelaten dood blad geen snelheid nodig…

Zilvergrijze maan kust het glinsterend water liefde in de lucht…

Wat ik teder vraag is een glinstering in je wachtende ogen die verlaten zwijgen en dwalen waar ik nog niet ben geweest of je nog niet kan aanraken.…

De morgen wordt kouder en wij ouder de lucht is zout meer zout dan anders en die smaak van zoet is niets meer als roet op de bodem van de oceaan laat de woorden maar gaan ik zal verdwijnen zoals de donkere kant op de maan…

In het museum tussen duindoorn en zilverzand vult mens in beeld de ruimte gaat immens leed versteend en uitgehouwen leven daar waar het zoute water zijn lippen verzilt en zout zich voegt bij zout veegt de wind zijn tranen uit de verstarring weg en in golven die vervagen verlaat hem zijn strijd aanschouwt hij zacht glijdend leven…

Nieuwe dauw op het veld glinsterend zonnevocht een knipoog van het land het jaar nog ongepeld…

Je ogen glinsteren als kristal, Je lichaam strakker dan strak, Maar je karakter zo rot als een appel.…

De zouttransport- band die wel een sneeuwweg lijkt voert na het zeven het zout de silo's in. De zout- brijpomp werkt keihard. Transportband en laadbuis werpen 't zout snel in de schepen. ------------------------------------ uit: 'Laaglandse Hymnen', 1993.…

urenlang gezeik hij is veel te zout vandaag andijvieschotel…

de ijskorst in haar zal alleen maar ontdooien door zoute tranen…

Wie graaft de glinsterende kolen, Wie schept het schitterende zout, Wie haalt uit diepe duistre holen Het gele glanzend zachte goud -? Dat zijn die in het donker graven, Dat zijn de slovers en de slaven, Dat is de zwarte kameraad - Dat is de daad!…

ogen vol glinstering gevuld met tranen kijken in de verte zoekend naar betere tijden…

wil ik een gedicht schrijven zijn mijn woorden op dus vul ik het lege papier met louter ledigheid maar juist die ledigheid kan zó schrijnend zijn bijtend zelfs als het zout in open wonden 'vermijd ledigheid voorkom het schrijnen en gebruik geen zout' is alles wat ik kwijt raak op papier…

aanrollende golf onstuimig als een puppy verfrissend en zout…