Alle inzendingen over het woeden

daar staat ie breed dreigend met professorale oogjes en strenge voelsprieten rood en dampend van woede verstard in essentie maar uiteindelijk is alles voor de overlevenden voor mij zonder mayonaise…

Hij is dood Weg Voor eeuwig en altijd Spijt Van niet willen luisteren Van niet willen praten Reden Om te huilen en te denken Hoe het had kunnen zijn Tranen Van woede en onmacht Leegte Na vannacht…

De woede soms met kille vlagen Terreur gegoten in ons bloed Fascisten bloeien in het daglicht Blinde ogen stellen vragen Aan een land zonder gezicht…

van woede en verdriet het explodeert maar één ding te veel het knalt eruit je stapelt het op in blokjes torens hoog van blokjes maar één blokje teveel... BOEM!!!…

Ik stouw jouw wensen in de shredder & smijt je woede op een hoop. verbrand oud zeer verstrooi gedachten voedsel voor de scheuten van een nieuwe droom…

Ik zie de afkeer in je ogen hoor de woede in je stem als ’t klappen van de zweep voel ik de striemen in mijn hart de schaduw van gescheiden zijn ontneemt me levenslust…

ik hoor de woede in je stem ken ‘t klappen van de zweep en voel de striemen in mijn hart de schaduw van jouw ijzigheid ontneemt mij alle lust…

het was niet de spijker die het hout deed barsten niet de hamer waarmee je op de spijker sloeg het was niet je hand waarmee je het hout verwondde het was iets dat woedde dat knapte binnenin je kop…

Nu schijnbaar plotseling het paard van Troje zich onmiskenbaar tussen ons bevindt om in het donker onder vrouw en kind zijn schokkende verachting rond te strooien, zal men gastvrijheid, zo laat zich vermoeden, verbinden met verbolgenheid en woede.…

Want wilder dan de zee is de woede in mijn ziel, Boos op de wereldleider die van zijn geloof viel, Die geen doden ziet als hij slaapt, in zijn dromen. Zal er ooit nog een andere, betere tijd komen?…

Woede is wat je ziet Woede om wat me is ontnomen Wat erachter ligt is verdriet Jouw kids ik ben ze kwijt Om andermans verwijt De roddels om mij heen Die voelden intens gemeen Dit kleintje bracht mijn verdriet weer naar boven Je wilde MIJ niet geloven Ik ben je nooit vergeten En ik laat je opnieuw weten Ik ben niet wat een ander van…

ik wil heel veel met jou delen mijn geluk mijn verdriet mijn woede ik wil heel veel met jou delen mijn pijn mijn zorgen mijn lachen ik kan niet altijd alles met jou delen mijn beleving mijn gedachten mijn gevoel…

Een gastvrouw in club "Blonde Jikke" Zat onlangs vol woede te snikken Het moest allemaal Van zo'n klant weer oraal Maar dat hoefde ze toch niet te slikken?…

Iemand zei tegen een kok in Hoboken Dat zijn salades zo ranzig roken Hoewel ie eerst reageerde Alsof 't hem niet deerde Loopt ie nu toch van woede te koken…

Te woeden vanuit kennis toch zijn grenzen kent voor het kunnen ingeburgerd schijnt naar zijn vorm; iemand die even beziet zich tot aan het raam wendt, in te zetten poolshoogte buiten die natuurlijke storm.…

Hoe kalm en wijs en rustig evenwichtig was de mens nu is hij overspannen de bovenboog houdt vast hij mijmert spant en barst in woede angst en twijfel de onderbouw is uit het lood…

speel niet met mijn gevoel speel niet met mijn hart ik weet het is een spel maar toch raak jij mij hard ik kan niet tegen jouw woede, of tegen jouw verdriet. ik weet toch zeker ik win spel niet…

Woede ligt Onder mijn dag Vierentwintig-zeven Waakzaam te zijn Is er als Ik slapen ga En zeker als Ik wakker word Aan het begin Van elke nieuwe dag Slapende vulkaan…

Woede die in Mij groeide Na wat me In mijn jeugd Was aangedaan, Die tot de tanden Toe mij wapende Tegen het ondraaglijke Van dit bestaan, Kracht die vrijkwam Toen ik leerde Mijn ik te ontwapenen - Overlevingsdrift Die gepaard gaat Met vreugdetranen…

af te dalen in het krocht van jouw venijn zou om onverteerde eigen woede zijn mijn zwarte goud weet zich elders zoek kleurloos fluitend asemnood keert het rode doek kompel ga alleen dit licht blijft aan hoewel van gelijk verbond ik zal elders graven gaan…

ze houdt haar mond uit angst voor ongenoegen steeds meer raakt ze bekneld haar man maakt haar onvrij geen dialoog is er dagen worden schraler woorden raken opgedroogd alles lijkt taboe haar stuwmeer vol woede stijgt emoties klotsen hoog de dam zal breken éer zij er aan stuk gaat…

Woede en haat soms maken mensen je zo kwaad Leugens en onrecht Die dingen kunnen een mens gek maken Mensen liegen, mensen bedriegen Eer en respect is weg Beleefd zijn en eerbetoon waarom zijn mensen niet oprecht? Waar is de tijd gebleven dat mensen nog met eer leefden?…

Als het leven je ontglipt en de dood is zo dichtbij dan verdwijnt de woede en voel je je vrij De strijd is gestreden je hebt je best gedaan de pijn zou verdwijnen je wist dat je moest gaan……

schoppen tegen de arrogantie van de macht de vloer aanvegen met het kreng van de nacht edoch, de woede is mij ontstegen de zon straalde en staalde mij zacht omdat zij mij toegenegen licht in mijn leven bracht…

Ik heb geen zin in Salman Rushdie's "Woede" En verder heb ik alle boeken al: Ik kijk tevreden naar mijn boekenplank, Naar al mijn Ludlums en naar Anne Frank.…

Alleen maar ruzie alleen maar woede En de schuldige ben ik Alleen maar schreeuwen alleen maar tranen En de schuldige ben ik Al mijn gevoel al mijn verdriet Ik kan daar niet mee leven het enige wat ik kan doen Is mijn leven ervoor geven.…

Als het leven ontglipt en de dood is zo dichtbij dan verwijnt de woede en voel je je vrij De strijd is gestreden je hebt je best gedaan De pijn zal verwijnen je wist dat je moest gaan…

Genadeloos heb ik je weggezuiverd van mijn lichaam en uit mijn hart Rillend nagehuiverd mijn ziel die jij hier brak Huilend in tranen gevoelloos en zoveel woede Zo hopeloos dat falen voortaan wat meer op mijn hoede.…

rust vinden daar gaat nogal wat aan vooraf een moeizaam leerproces van vallen en opstaan of beter nog van woede uitbarstingen en wroeging... doch eens is het er de rust als een soort van verlamming die je belet om op te staan…

Na maanden gezeur en doen alsof tot woede van het Koninklijk Hof zag God vannacht pas dat 't eind'lijk goed was. Albert mag dus terug met verlof.…