Alle inzendingen over kosmisch

Afgeplat wentelt de bol om de as In een ring van puin, steen, stof Miljarden hemellijfjes Volgen de baan De kosmische wet In een samenhang tussen verte en vaart Door een massieve kluit aangezogen (Omgekeerd evenredig met het kwadraat) Zwier- en zwaartekracht houden elkaar in toom Dan scheurt een reuzekruimel los De maan die te dicht nadert…

Zijn laatste wedstrijd en terwijl de lucht betrekt en het spel zich bij de andere zestien afspeelt en meeuwen op het middenveld en het geroep om de bal als van een commentator met een kop als een boei, die uitkraamt kosmische vlieger, van welke planeet kom je?! en dan nog net een machteloze stap naar een niet onhoudbare bal.…

drenkt angst in louter eigen zwijgen, duidelijk losgekoppeld van bronnen en energieën klaar ziet het daglicht, wat niemand wil door het met roet bevlekt gordijn, om energetische banden te verbinden, onteerd in behouden zonden van eigen zijn door elk tijdsperiode heen, tracht schepping fundamenteel de waarheid te bewaken, de heerlijk klare kosmische…

Goddelijke wil, kosmische wet die ons laat plezieren. Geen diepe sprong in het onbekende! Maar meer de thuiskomst met armen die me verwenden. Veilig bij elkaar alles kunnen uiten. Diep van binnen vertrouwd te raken om eeuwig in het hart te sluiten.…

Liggend in de vloedlijn baadt Ik mij met kosmisch licht Mijn koude huid wordt gezandstraald en mensen al om Ik zie dat vanuit de zwarte horizon een vrouw zich losmaakt En mijne kant opkomt Ze is mooi. Ze is fraai. Ze is mijn alles. Dichterbij.. dichterbij en nu is ze .. ‘Hallo, schone vrouw kunnen we wat?…

in vreugdedronken van zacht fluweel doorwoel, omarm ik de natuur stapvoorwaarts wat mijn oog bekoort waaien de geuren van het voorjaar als nimfenelfen die met gesluierde tred van nevelzachtheid in teder gedruis over het plantenleven waken en laten het zaad ontkiemen tot volle overgave onder invloed van kosmische krachten schenkt het verzadiging…

heeft mij tot zinnen gedwongen lieflijkheid in al uw pracht bloemen kleur van dag en nacht bloesem van de moederschoot stem van goddelijke geboorte rijzende ster uit het oerwater zaad van eeuwige vernieuwing uit kelk ontvlamde je roze knop van morgenzon tot zonnegod dansende Krishna met wortelstok magisch bloed in zinnelijke lust jouw kosmisch…

creëren we osmose in een prisma van mogelijkheden Als een levend palet bewegen wij ons voort naar verder gelegen leven Van uit de Ziel der dingen ademen we kosmische symbiose…

Kosmische stormen trotserend zweven zij die grote ruimte in en vereenzamen. Er valt gelukkig ook te lachen. Lekker ineens verdwijnen in zo'n sympathiek zwart gat: eeuwig geborgen. Maar dan..... Een twee drie supernova hoepla, daar ben ik weer.…

Hersenen die creatief componeren, binnen een kosmische hersenpan. Dat alles is werkelijk waar, maar, dat leven bij toeval is ontstaan, daar geloof ik geen donder van. Geen donder en geen bliksem. Dat ons leven bedoelingen kent, die geen mens verzinnen kan. Dat geloof ik zonder meer. Zonder toevallige goden. Zonder opgestane heer.…

plaats in de ruimte waar ik wachten mag als sterrenstof zul je fonkelen aan het zilveren firmament je zal mijn blik verblinden wanneer jij je stralen zendt je wezen nooit vergeten in mijn innerlijk weten verplaatst in vele genen wachtend door de eeuwen het leven duurt maar even in verbondenheid gebleven vertaald in liefdes zinnen om kosmisch…

schalm in keten van oercel naar heden cyclus is rond, taak volbracht Na illusoire suggesties dat het goede in de toekomst ligt laat de natuur me in de steek vier ik uit op mijn reserve Waar de keten naar toe gaat de zin van m’n bestaan blijkt helaas teveel gevraagd Het was mij het dagje wel mijn leven in een oogwenk van deze kosmische…

Bespaar je hen een ongekend verdriet Belet je ze hun karma op te schonen Wat doe je met de dingen die je weet Die onherroepelijk hen zullen schaden Hoe kosmisch is de wet voor een profeet Wat laat hij wel wat niet in zonlicht baden?…

tot stof terwijl ik bij de wadi´s zong in fata morgana´s voor jou bestond, geen droom of vreugde zeker geen geluk of zaligheid Ik beitel herinnering in jou uit opdat je mij zult gedenken regels die galmend versterven en tevens ogen, die angstig sluiten om dat kransje ijzer van roestvrij staal te verbergen Als ik weg zal zijn met Aap kosmische…

tot mijn grote schrik gaat mijn kosmische eendagsvlucht dadelijk toch nog honderd aardse jaren duren wij waren aan het sparen maar door de deflatie van arbeid en voeding bleek het onmogelijk een goed rendement te halen we hebben het voor elkaar de aardse maatstaf is wat soepeler gebleken en in het geheel van universele tekens slechts…

vaag in de tijd kosmisch en strijd. O ouwe Ahura ouwehoer niet zo zo zijn wij niet waar is het geheel rood blauw groen en geel. Lila grijs hier is het bewijs water dat bevriest noemen ze ijs.…

Het gaat sneeuwen de indrukken in het wit gemaakt vullen zich met vers en zacht vlokken kosmische deeltjes Geen weg terug hemel en aarde even blank Het grote verdwijnen kan gaan beginnen Er groeien vleugels zachtaardig met donzige veertjes uit de huid De zon geeft licht en is ver weg Aarde en warmte duwen hem omhoog De zee spint haar…

wachtend op een nieuwe tijd stralend vanuit ons gouden hart wetend in de kosmische cyclus lijdend door de pijn verward hopend op een nieuw leven strijdend door de duisternis wakend over liefde en leven biddend voor de Apocalyps stervend in de ban der tijden vechtend in het hemelvuur hopend op een goede afloop terugkerend naar de natuur…

Kosmische stormen trotserend zweven zij die grote ruimte in en vereenzamen. Er valt gelukkig ook te lachen. Lekker ineens verdwijnen in zo'n sympathiek zwart gat; eeuwig geborgen. Maar dan... Een twee drie supernova hoepla, daar ben ik weer. Dáág. ---------------------------------- uit: 'Aan het eind van het begin.…

en roepen we harder en harder misschien beseffend dat we niet eens bestaan of hoogstens als een trilling in de kromming van de ruimtetijd Oh, God, oh Allah, oh Jahweh, oh Dieu, zeg ons wat te doen,want wij weten het niet we luisteren het heelal af met onze apparatuur gericht op de hemel die zwijgt behalve wat vaag ruisen van de kosmische…

Hij was een point of no return, toen hij in de ijstijd door gletsjers vervoerd, nu een heuvel in Emmen afrolde, the Broken Circle binnendenderde en tot stilstand kwam, zich toen onomkeerbaar positioneerde in de cirkel van zand, Wat moest die zwerfkei nou in deze kosmische dualiteit waar yin en yang het donkere en het lichte symboliseren?…

De sleutel tot een nieuw begin ligt veilig opgeborgen De zandloper loopt de uren door tot aan de dag van morgen Tijd en ruimte gevlochten ineen spoeden zich door eeuwige paden Kosmisch gezien het rijk alleen grenzeloos vlecht het zijn draden Waar de aarde tolt zijn eigen baan de zon schijnt jaargetijden Dag en nacht, zon en maan…

Stervenden vrezen niet het sombere gaan, al sinds begin der tijd, licht verdoofd in kosmische eeuwigheid. Ze zijn gereed.…

stem fluisterde woorden zo zoet en zacht Je gestalte ruiste nader in het vage licht Heel teder beroerden mijn vingers je zijden haar Je hart ontvouwde zich als een gouden bloem En je ogen zongen een lied zuiver en klaar Toen verdronken wij in de zaligheid van een zoen Lieveling, een droom weefde zich door mijn gedachten Zo heerlijk, zo kosmisch…

In afstanden die steeds verwijden is er als kosmisch feit dat elke brug er één is van hoop wanneer zelfs het plat getreden pad weer slijt in een fluistering die helder schijnt. Als het grote verhaal verdwijnt met een kus in duizelingwekkende details is er steeds die korrelgraan met als uitkomst brood in een fluistering waarop alles wacht.…

Muziekinstrumenten zijn kosmisch. Ontelbare mensen zijn muzikaal. Via stem, viool of grote trom. Bomen ruischen in de wind. Vogels praten graag. Velen zingen.…

De stilte speelt een vioolconcert voor d'eenzaamheid, terwijl 1000 bloemen dansen in mijn hart en de mystiek van kosmische harmonie reikt naar eeuwige verbondenheid. Mijn handen liggen, naakt en leeg, open in mijn schoot als een graal gevuld met liefdevolle onzichtbaarheid.…

Kon ik je maar vertellen hoe mooi het kosmisch dal danst, dan zou je mijn wazig starende blik naar de verte begrijpen en de kleurrijkheid van mijn binnenveld zien. Dan kan je heel even, zonder angst, "IK " zijn... Zo heel even misschien...!…

manier dit kan zijn maar: Ik wil me laten leiden door de grotere intelligentie en wijsheid diep in mij Ik wil het leven zelf laten uitmaken op welke wijze de uitwisseling tussen ons: het leven en mij kan plaatsvinden Want wat ik ook geef ik heb het van het leven ontvangen en ik wil het laten terugkeren naar de grote kosmische…

liefdevol voor hen ontsloot Toen Hij de tweede keer aan hen verscheen Liet Hij hen achter met een kroon vol dorens Liet Hij zijn letsel aan hen zien, alvorens Hij voor een tijdlang uit het zicht verdween Dat Jezus in een lichaam incarneerde Een leraar werd, een van de allergrootste Genezers was, doodsbang soms voor Zijn Lot Als kosmisch…