Alle inzendingen over ongemakkelijk

Daarna sprak de stilte ongemakkelijk, ongebreideld het was duidelijk ze sprak luid.…

Ondanks ongemak en onbegrepen pijn, is het goed om nu hier te zijn.…

de verschrikking is een ongelaagde vormeloze klomp een amorfe massa vijandig onooglijk ongenaakbaar je voelt het ongemak de pijnlijk stilte en je weet niet of het ooit genoeg zal zijn je blijft desondanks de klomp valt in duizend korrelige stukjes uiteen je bent gebleven…

Met de ongemakken die mij in gezelschap in verlegenheid zouden brengen blijf ik zoveel mogelijk thuis Het is al gebeurd Ik lach daar maar om Aantrekkelijk zijn is ook niet alles Mijn vriendinnen blijven mij bewonderen, alleen mijn zusje noemt niet mooi wat niet mooi is Ze ziet mij zoals ik mezelf niet graag zie Meer dan dit is er…

in ongelijke tred loop je met blaren op de ziel niemand die het ziet of toch iedere keer valt je masker in duizend stukken nog voordat je gaat zit het er weer op gelijmd dankzij honderd tranen tot de maan haar entree doet vlucht je ongemakkelijk de nacht in…

Onrustig aanwezig In het benauwde klam De gevlogen mus wist Een verbrande vlinderpop Een kromgetrokken rups Krijgt geen vleugels Geen kleur geen leven Pijn geweld angst Marcheren meedogenloos door Onrustig voelbaar Scherpe ongemakkelijke vibraties Een mens kent zijn machtslust niet.…

Bij blozen wil binnen naar buiten; wanneer ongemak het oppervlak van aangezicht kleurt, en roze roder wordt, naar nog roder, roodst, Verraadt dat iets van binnen gloeit, dat iets broeit en groeit, dat met het verschieten van kleur, bekent te willen ontluiken, dan bij een gesloten mond poogt door porieën weg te sluipen.…

't zal 'n stille Kerst worden zo zonder jou Zonder je tred in de gang Zonder je stem aan tafel Ik ben bang dat we wat ongemakkelijk Je zorgende handen op 't damast zullen zoeken 'n stille Kerst zal 't zonder twijfel worden Niet slechts de weerman voorspelt wat lichte neerslag en meer decemberkou.…

Ik zak in mezelf in het ongemak van binnen diep weggestopt Morrelend en gravend onder de liefde voor jou Nog steeds zo stop ik het weg Blijft wroeten kom hier naar boven in de late avondzon in de nacht in de morgen in de volle dag Ga onder in de rivier naar het grote water Los op in de chaos van het alles…

Als aan de minimum eis: onsterfelijkheid, eeuwige jeugd zonder lichamelijke of geestelijke ongemakken voldaan is, zouden we er eens over kunnen praten of het de moeite waard is je ergens voor in te spannen. ---------------------------------- uit: 'Gedichten 1938-1998', 2000 L.Th.…

Zelfs de taartjes lagen er ongemakkelijk bij.…

De kilte snijdt de ochtend in minutenlange huiveringen die iedere fantasie over warmte naar een sneeuwlandschap verwijst waar een hongerige poolvos tevergeefs een prooi bespringt Kom nu maar met warmte bloemen om te inhaleren zon om bij te koesteren laat de winter op reis gaan met al zijn ongemakken tot volgend jaar of zo…

terwijl mijn gedachten gaandeweg verweren besluipt een vage angst mijn lijf en geest ik geef het liever nog geen naam, verstop van dag tot dag mijn ongemak in zwijgend verder leven voel de tijd reeds vluchtig verwaaien zoek mijn houvast in wie ik was verweesd en verward koester ik mijn schrale zegeningen…

Waar rumoer, herrie Of, als je wilt, lawaai Tot dagelijkse norm Zijn geworden, daar Voelt de mens zich Pas ongemakkelijk Als de absolute stilte Is ingetreden - Stilte die oorverdovend Is, die de wereld die Tot dan toe bestond Lijkt te verscheuren En de mens ongelukkig Achterlaat die spijtig Genoeg niet langer in De herrie…

Ja, maar wat maakt een gedicht tot poëzie, vroeg ze terwijl ze tegen me aanhing, haar knieën ongemakkelijk tegen elkaar.…

woorden vliegen door de lucht als vlinders met één vleugel zielenleed is duidelijk zichtbaar in glinsterende ogen na het vallen is het opstaan even ongemakkelijk als de weg die voor hen ligt onontgonnen en maagdelijk wit blijven antwoorden vooralsnog uit daar wordt driftig naar gepuzzeld al is dat boek wel verdomd dik…

Ik draai ongemakkelijk mee. Je zou wensen dat je geest fier in het midden stokstijf stand zou houden bij het maken van een pirouette en, wat tegendraads, geneigd zou zijn de andere kant op te gaan. Maar nee hoor, hij zwiert net zo hard mee. Ziedaar een bewijs dat lichaam en geest onscheidbaar zijn.…

Krijg je ongemakken. 70... Heb je 't niet meer zo druk. 80... Loop je misschien wel met een kruk. 90... Ben je niet meer zo kras. 100.. Draag je waarschijnlijk een houten jas!…

Een nietig mens moet niet verlangen naar ziekte en ongemak er valt wel eens een koude vogel naar binnen die ik ruimen moet, hoewel op advies van mijn dokter de gordijnen gesloten blijven - ik wil natuur voelen te Camperduin, een sigaret doven in de branding geen diepe gedachten over het sterven, in de gang van alledag zit al…

Als je niet verdwijnt uit mijn gedachten Waar je op de meest ongemakkelijke momenten Verschijnt zonder waarschuwing vooraf Hoe moet ik verder leven? Als ik niet meer een geheel ben met jou Terwijl ik hunkerend en smachtend Alleen maar weet hoeveel ik van je hou…

Of zijn jeugd nog leeft volgt hij ongemakken op tv het is een telspel dag in dag uit ellende oorlog: bom, dood! toch houden zij het vol niet alleen in slechte tijding om de haverklap een ander god, dat is me wat! deuren slaan, posten kreunen men zegt te vaak oké lebber hier, een lebber daar wat een gein, grote ellende…

Zwaarwichtig torst het zijn vele jaarringen En beschouwt het als een van zijn zegeningen leven te verbinden onder zijn bladerdak; het Te beschermen tegen zon en regen en ander Natuurlijk ongemak.…

Het gedicht sust je in slaap Of maakt je oorverdovend wakker Als de waarheid onverwacht Te voorschijn komt - Het stelt niet zelden Ongemakkelijke vragen: Op de vraag of de cavia van het kind Ook een plekje in de hemel krijgt, En of de doden na het sterven Ook nog kunnen gaan zweten - Moet ik het antwoord Schuldig blijven, En…

We nemen afscheid. Mijn zwaaiende hand trilt, maar -- vader merkt het niet.…

Ik snap niet dat het mogelijk kan zijn het gaat van ongemakkelijk naar hel maar misschien is alles wel schijn, misschien ben ik het zelf wel...…

we lagen op een luchtbed onder een kruisgewelf het zeil strak klapperend om bogen van glasvezel de slaapzak hield ons bijeen rug aan rug versteend woelend in ons ongemak de olielamp bleef branden ik wacht liever nog even tot jij zuchtend kantelt met een schok en een snik tot ik de vegen mascara van jouw wangen lik…

we lagen op een luchtbed onder een kruisgewelf het zeil strak klapperend om bogen van glasvezel de slaapzak hield ons bijeen rug aan rug versteend woelend in ons ongemak de olielamp bleef branden ik wacht liever nog even tot jij zuchtend kantelt met een schok en een snik tot ik de vegen mascara van jouw wangen lik…

Langzaam weekt ze los uit een nacht die nauwelijks leek te blussen Wat rest zijn smeulende emoties Haar liefde is onbaatzuchtig, onvoorwaardelijk Voor hem, onbegrijpelijk, ongemakkelijk Haar liefde zit in elke vezel, in elke cel Voor hem, te dichtbij, te overweldigend Haar liefde is op elke plek, ten alle tijden Voor hem niet te…

zo kan het ook ik reorganiseer mijn gevoelens ik centraliseer mijn verdriet separaat oftewel bilateraal maak ik het discutabel delegeer ik mijn ongemakken ongenuanceerd non-verbaal uit ik mijn onvrede met mijn middelvinger ik steek mijn tong uit gedecideerd zoals het een dame betaamt pontificaal recht ik mijn rug kritische…

heeft u dat ook wel eens dat je je belofte niet na kon komen omdat je net dood was gegaan, en dat je het jezelf ook nog kwalijk nam gisteren sprak ik met mijn dochter af, ik zet je huis in de grond verf je ongemakken strak in plint en deur poste restante veeg ik de vloer met mijzelf aan, want ik lig overleden onder een dekbed dat kun je…