Alle inzendingen over oogsten met de hand

Nee niet bedolven of begraven in het zand voor de oogst geplant…

Een boer beperkt zich meestentijds tot zwijgen Maar staat hem wat Den Haag bepaalt niet aan Dan denkt hij: ‘Zal ik eens de boer op gaan En kijken of ik ze ook om kan krijgen’ Hij gaat dan in colonne met de trekker De snelweg op met al dat spitsverkeer Gezellig met collega’s in de weer Zo’n dagje uit is eigenlijk best lekker En aangekomen…

ik heb verbaasd de duiven zien stijgen langzaam verdwijnend in einders naar keuze nadat armen zacht wiegend wuifden handen met vingers als teken gekruist ja jij was thuis ver van applaus dat ik mocht oogsten uit onze woorden zinnen en strofen wij hebben alles gedeeld behalve het leven dat wiel spaakte en werkt op deze momenten echt…

het versgebakken tarwe begeurt de rustig koele kelder die blij verwacht de vruchten van het land die arbeid van hun hand met pinksteren oogsten ze al: de belofte van hun lente-akker garen het kindergelach en merries worden door hengsten befloten tot deze meidag is weggegraasd en stil valt de nacht als zachte regen ze moeten slapen want…

De juiste visie Als het kind in mij rust met het doel dat inzicht het water mee laat stromen op de drijfveer van mijn handelen rust het geweten en laat de nacht mij in kalmte verwijlen Het juiste handelen Mijn handen dragen het vuur dat zojuist het wapentuig tot ploegscharen had omgesmolten met als doel dat liefde doet oogsten en…

zag de zon dalen om in de tuin der poëzie langs bladeren de vruchten van de zomer te halen met gefluisterde woorden op de middagwarme wind in accenten met rood op wat eens lentegroen is geweest bevlogen door tekst reikten handen plukgraag naar boven maar de oogst blijkt niet rijp ze wijkt om tot wasdom te komen zoals een gedicht…

ik zag je al naar vruchten reiken maar de lente was te pril we bloesemden wel samen vergroeiden zo in namen alleen de zomer bleef te kil we hebben niet meer kunnen oogsten ons seizoen was al geweest we winterden de jaren door in stug volhardend hopen tropenjaren zijn geen feest nu bloeien weer je handen voel ik ons voorjaar dichterbij…

het rijpe koren de halmen zwaar gebogen klaar om te oogsten…

Content gesolliciteerd Oogst geurig lentebloesem.…

Meeuwen en spreeuwen volgen dorsmachine voor een lekker hapje…

Religie wentelt zich in ethiek, haalt haar vangst op, oogst is ondermaats.…

we dorsen hebzucht en maaien akkers met graan we rapen kruimels en plukken leven rijp groen zoet en bedorven zaaien we twijfels vergaren woorden met de zeis oogsten we taal we nemen elkaar op korrels van zout of we zaaien stormen in glazen met water…

Tussen buien, regenbogen heb ik gezien hoe hoge takken bogen, door appels zwaar gewogen En niet gelogen, bewogen kreeg ik mededogen met de boom, hoe de dunne takken mooie appels tillen mogen, ondanks schralig vocht, 't groeiproces gedogen Bijna had ik natte ogen, maar na een moment was ook dat vervlogen Ik heb overwogen ze te delen…

ik ranselde de stam schudde de takken van de olijf tot de pijn bloederig rood striemde langs mijn handen waar ook vorige jaren zand kleurde geurde bloed in netten die vingen waar vrouwen zongen bij de oogst voordrongen het was geen wedijver om meer die uit de ogen bliksemde maar wel het diepgewortelde gevoel van samen…

de eerste kou trekt langs je huid met vocht uit barre streken de overgang is groot van zomerbloot naar een wat herfstiger leven het speelse is voorbij maar toch liggen de pastelletjes nog warm licht te geuren donker is wat zwaarder op de hand waar dagen korten door lage zonnestand de oogst is rijp in warme kleuren knusheid…

Grote donkere ogen smeekten luid: Hak niet, klief niet, kap niet Mijn hand of arm af. Mijn kind wil ik strelen Mijn akker wil ik zaaien Mijn graan wil ik oogsten. Ik wil met jou delen De liefde die je niemand gaf Maar hak niet mijn voeten af. Het hakmes viel, Haar handen vielen neer. Een Blauwhelm keek toe Naar verluid.…

Fok het gewoon Fok gewoon de leugens. Fok onwetenheid Fok naïviteit Fok scheinheiligerds Fok Sletjes Fok players Fok mensen Fok slijmerds Fok de goeie En de kwade Fok het leven Fok de maatschappij Fok de regering En de naieve bevolking erbij Fok alles Fok iedereen Jullie kunnen me wat Fok oorlog Fok vrede Samen leven kunnen we toch…

'k Zag ze nog vanochtend maïs oogsten deden ja een beetje als waren ze te laat…

liefde is liefde een passie voor elkaar alles wat hij is voor jou dat beteken jij voor hem liefde is liefde van mens tot mens in elke combinatie met al zijn vormen liefde is liefde voor andermans zijn van zichtbaar uitnodigend tot mysterieus uitdagend liefde is liefde een uitnodiging is het voor wie ook gevoeld om hand in hand…

'Voor Feyenoord is het nog niet te laat,' Zegt tussenpaus Ad Interim Vocaat, 'Ik zet mijn woorden altijd om in daden Maar als ik Jaap tot juni moet vervangen Wil ik graag van te voren alles vangen Dat laat zich met mijn staat van dienst wel raden En laat De Kuip De Kuip, niets meer aan doen Ik ga, met roodwit hart, niet voor de poen…

rijpend hangt de oogst in aromatisch zachte wolken voortgedreven door een warme wind jij liet ons dwalen door dit sprookjesland de mooiste vruchten in je slanke hand kijkend waar de smakelijkste hangt daar waar de seizoenen samenkomen met de producten van hun lentedromen is het uitbundig jaarmarktfeest de natuur kleurt…

Wrange vruchten torst zij thans - een verkilde oogst.…

Zon aan de hemel man en vrouw de oogst het land twee in groots geheel.…

Je oogst meer geluk wanneer je zelf de verandering bent!…

je zeis is botter dan je woord je maait geen oogst omdat je voor de dood al lang verloren bent…

over ruwe huid glijdt de hand, ontdaan van gevoel, naar nieuwe vragen een woord dat stuit op koppig verstand in een vieze poel van dode dagen zoeken naar licht in donker verlangen maar alles blijft koud en leven hoeft niet alweer een gedicht door ogen gevangen verre van eenvoud van knagend verdriet tijd om te laten wat weg…

Eén schaduw teveel In gebroken verlangen Eén droom teveel In een leven lang Vier woorden Goed bewaard In beslag genomen Jou gevraagd Verradend beminnen Zwervend in gevoel In woorden gebladerd Onzegbaar verkoeld Donker verdriet Steeds weer herhaald Een hart van morgen Begraven vandaag Hand zonder hand Eén schaduw te weinig…

Mijn hand is er voor jou Je leerde er aan lopen De deuren van mijn hart Staan altijd voor je open En als tranen komen Door zorgen groot of klein Dan zal mijn uitgestoken hand Er altijd voor je zijn…

Jouw hand zoekt mijn hand, streelt zacht mijn grove huid, Verkent het eelt op de kussentjes, omvat dan mijn warme hand. Mijn hand vind jouw zoekende hand streelt teder jouw zachte huid, Voelt jouw kleine kussentjes, omvat dan jouw warme hand.…

Ze vouwen om te bidden. Ze strelen bij beminnen. Ze wijzen de weg. Ze helpen bij pech. Ze wuiven om te groeten. Ze schudden bij ontmoeten. Ze schrijven hoe het gaat. Ze wrijven bij smaad. Ze tasten in het duister. Ze klappen bij luister. Ze verdienen ons brood. Ze rusten in de dood.…