Alle inzendingen over overdag

Toch is ook hier oplettendheid bevolen Laatst werd er overdag zomaar een kip gestolen…

Ik hoor geluiden in mijn oren, die ik overdag nooit hoor. Ik zie schimmige beelden, die ik in het felle licht niet zie. Gedachten die mijn geest bereiken, zullen overdag niet meer bestaan. Is dit wel mijn eigen huis? Dit is een daverend stille wereld, die er altijd is, die ik niet ken. Onhoorbaar stijg ik weer naar boven.…

O kijk waar het plichtsgevoel me bracht jarenlang deed ik het in de nacht lag me altijd te ergeren in bed aan het lawaai waarmee het milieu was gered maar vandaag heb ik nagedacht luisterde eindelijk naar mijn inwendige klacht en pleegde ik de daad van verzet; heb de vaatwasser overdag aangezet…

molshopen bleken stille getuigen die haar vertelden dat hij wederom op haar had gewacht verschijnen deed ze niet in tegenstelling tot flonkerende sterren die zijn nacht oplichtten overdag liet hij haar bespioneren door een uil die de slaap niet had kunnen vatten toch bleef ze verborgen met oog nauwelijks zichtbaar daar de grijsheid…

muziek is een klein stukje tijd dauwdruppels vroeg in de morgen de stilte ver in de nacht en de zomerzon overdag muziek is een klein stukje poëzie ondoordringbaar maar toch mooi muziek is een klein stukje ellende rauw maar onmisbaar muziek is een klein stukje kunst…

Overdag doe ik mijn ding, op de automatische piloot; Verliefd worden op de muze, ik had dat nooit geloofd!…

Aan al mijn leerlingen Heb niet zoveel op Met I-phone, I-pad En ander digitaal Gedoe waar jullie Je overdag zoal Mee bezig houden - Social media die Het tegenovergestelde Waarmaken van wat Ze in hun naam beloven - Alles wat ik van jullie Begrijpen kan is niet Anders dan dat ik Als mensenkind jullie Heb liefgehad…

ik draag mijn eiland op m’n rug mijn oogmerk in het haar, onafgestempeld mijn gisteren is vanaf morgen onderweg daartussen oogt het als een zomeravond overdag loomheid in een bloemetjesjurk vergeten te bellen een half genuttigd maal, onbeslapen bord terugzien op een verwilderd pad in tegengestelde richting…

Laat mijn hart sneller kloppen, laat mij dromen overdag. Een liefde,niet te stoppen, geraakt door toverslag. Mijn allerliefste zonnetje, jij bent mijn gezel. Jij bent mijn amazone, voor eeuwig in mijn soul.…

onbewust heb ik wel weet van macht over materie vertrouwend op die scheppingskracht geef ik mij aan Morpheus over in empirische twijfel echter ligt reeds creatieve dood besloten als een eeuwig zwarte nacht vragend vrees ik voor de sluimering en wat een mens daarmee vermag hecht ik aan de rede en zijn waan van overdag…

Nu ben ik gek op alles Op je ogen en je haren Op je lichaam en je lach Op grapjes en je kusjes Als je slaapt en overdag Ook als je brood smeert Als je eet en als je praat Dezelfde kleur, dezelfde smaak Hoe kan het dat ik jou niet eerder van zo dichtbij heb meegemaakt?…

Ik ben een schaduw wacht op de dag en verdwijn in de nacht overdag volg ik de lokroep van mensen het spel van de kinderen de ruzies van echtgenoten s'nachts verberg ik mij ongezien in haar gesloten ogen zij geven mij de rust ik word even zichtbaar als ze haar nachtlampje aandoet haar ogen bewegen en ze slaapt verder.…

Het is eenzaam wandelen Zonder zon Zonder maan Overdag is het mistig In de nacht koud en grijs De boom laat zijn takken hangen Hij weet waar jullie zijn Niet bij mij Niet meer bij mij Kwispel nog één keer mijn wandeling Kwispel al mijn wandelingen Zoals jullie altijd hebben gedaan Loop mee met mij Voor altijd aan mijn zij…

liefste ik roep naar je over de bergen liefste ik loop naar je over het water liefste ik leef naar je onder de zon jouw handen hebben mijn huid doen smelten jouw vogels zijn door mijn haren gevlogen jij woont in mijn handel en wandel ik wil je boot door de nacht zijn ik wil je strand overdag zijn ik ben je schaal wil je mij…

Alsof het stralende licht van de tijd dooft En mij zeeën van herinneringen geeft Biedt de nacht mij de troost van de dag Zonder schaamte komt zij elke dag tot mij Zodat ik dingen zie, die ik overdag niet zag Wanneer de tijd dan weer gaat schijnen Laat het de duistere charme verdwijnen…

En als het ‘s nachts rustig is en mijn gedachten zonder gefluister bijna tastbaar geluidloos klinken dan vind ik weer de juiste woorden die overdag brutaal onderdrukt worden en in de kiem gesmoord onuitgesproken moeten blijven Woorden vinden ‘s nachts hun vrijheid en flirten vrolijk in een eindeloze stilte……

In de nacht fluistert zacht een stem in mijn oor Ik ben stil en ik hoor wat ik wil Overdag valt licht een beeld in mijn oog Ik kijk en ik zie een gezicht In de schemering zit een man in de kroeg Hij drinkt en hij proeft en hij zucht In de avond alleen Zit ik thuis met een kind En ik luister En schrijf een gedicht…

Midden in de nacht Ik doe geen oog dicht Buiten is het stikdonker In m'n hoofd brandt nog licht En de schapen die ik had willen tellen zijn al lang gaan slapen Mijn hersencellen malen nog op volle kracht over dingen waar ik overdag geen moment over nadacht en geen gedachte die wacht tot na de nacht…

Zij denderen door het openstaande raam mijn hotelkamer binnen Tergend langzame seconden razen oorverdovend door mijn hoofd Onafwendbaar blijven ze komen als duivels in de nacht Een vriend van overdag die kalm zijn kilometers maakt is bij toverslag veranderd in een briesend monster dat ijzeren stangen vreet en mijn hersenen doorboort…

Want overdag hoor ik geluiden dagelijkse geluiden getier, lawaai van kinderen. En gelukkig, gelukkig ook nog een lach. Als de maan door de bomen schijnt verlang ik naar rust. Gesust Gesust Gesust...…

overdag schrijf ik wacht, maar het zijn die nachten ... ik heb een flesje melk gekocht en de whiskas die je mocht.…

Ondertussen geeft de zon haar avondrood, omdat zij overdag, overdadig warmte bood. Zij daalt af, tot wij de dag kunnen uitwuiven, om ’s anderendaags weer de dauw van een nieuwe dag te mogen opsnuiven.…

Wat is er in de lichtheid van mijn leven overdag dat het betaald moet worden met de zwaarte van de nacht? Dat uit het hijgen van mijn borst, uit dat moeras, uit van mijn dromen de benarde damp de kracht getrokken moet voor lachen?…

Leven als een nachtvlinder In de morgen pas naar bed Voor de afspraak weer te laat Had de wekker niet gezet Leven als een nachtvlinder De avond gevuld met rust Genietend van de stilte Drukte van overdag gesust Leven als een nachtvlinder Het dichten gaat zo fijn Woorden dansen voorbij Ik zet ze op een rechte lijn…

haar kleur is overleden nog voor ze ontluiken kon gebrek aan rust dreef haar steeds verder van het colofon ze fladderde tot diep in de nacht waar stilte haar gevoel versterkte daar straalde ze vol levenslust zonder dat iemand het merkte haar letters verschenen niet meer overdag was ze slechts een naakte nachtvlinder die tussen de toetsen…

de maan is weer weggegaan nu jij de stilte leeg naast het janken van de hond legt ik draag het gehuil uit armoede omdat mijn handen en ogen moe zijn en ik geen andere slaap kan vinden voor deze besmette dood doortrokken in de grond zinkt het braaksel naar zilte nachten zelfs de hond ligt aan mijn voeten overdag…

Overdag hard en bijna onmenselijk, uitgescholden en belachelijk gemaakt. En je dacht “was ik met mijn zinnen maar ondergedoken.” Maar de nacht met zijn maan en sterren maakt alles weer goed en de zinnen zijn weer zoals het moet: als velours zo zacht en suikerzoet.…

Nauwelijks is de reiger neergestreken op haar nest waar haar slechts de nachtrust rest als bij het breken van het licht zodra het land de zon ziet reven er een ritmisch luid gekwaak in de plas wordt aangeheven Overdag een kale plas doet de nacht bewegen en wordt bij het waken van de dag weer angstvallig doodgezwegen…

Soms vraag ik aan de nachtelijke hemel wat mij dwarszit overdag. Richt ik mij teveel op de verkeerde dingen of kan ik beter helemaal opnieuw beginnen. Ik kan u niet om wijsheid vragen, u bezit geen werkelijke macht. Een verzameling zwarte gaten, zonder sterren bent u niets. Ik zou uw duisternis niet verdragen.…

de zee, het zwarte gat de ijzige massa die iemand helemaal kan opslokken en dat maar al te graag doet overdag een lief kabbelende vriend zoet als een koekje, braaf als een baby'tje maar 's nachts duister en wreed alsof boze machten heersen het zwarte kwaad die menig schipper deed verdwijnen.…