Alle inzendingen over poesie-album

ze bracht in de ruimten die mijn hart vulden met gemis jonge nieuwe scheuten tot leven met minuscule, ja bijna onzichtbare prentjes uit haar zo fragiele album of, het had ook haar dagboek kunnen zijn ze bracht de leegte waarin ik me telkens verstapte terug naar de vaat waarvan het schuim worstelde met mijn vingers naar een teil met water…

bereid was om te mokken Haar ogen blikten vol vreugde en met vertrouwen in het leven dankbaar voor alles wat zij kreeg at zij zelfs braaf het bordje leeg als mam haar spruitjes had gegeven De beelden trekken sporen verdriet over haar moeders grauwbleek gezicht Het lijkt alsof zij zichzelf ontvlucht wanneer ze met diep geslaakte zucht het album…

in een enkele traan Gedachtes deinen in de wind De duisternis die dagen verbind Zonnestralen zijn het verleden Langzaam van mijn huid gegleden Slachtoffer van mijn eigen verlangen Emoties door koele kilte vervangen Verdriet als grootste fundament Liefde en vreugde nooit gekent De dood is een welkome gast Een foto voor het lege album…

ik wil niet horen hoe het sterft hoe het lijdt of schreeuwt wanneer het been van een klavier zich snijdt in een te diepe wond * want hoe glansrijk de dichter zich ontdoet van door het leven getekend en gekregen moed scheurt mijn ziel het laatste album die nog zacht spreekt van hoe goed het was en slaat mijn hart met ingetogen pas en overschrijdt…

Zijn tweede zoon, als schrijver ook begaafd al bleef dat heel beperkt tot poëzie-albums en ander speels vermaak, heeft toch maar mooi zijn liefde in een vers verwerkt. Hij had gedicht: ik was zijn klein prinsesje fijn en dat ik dat voor altijd maar mocht blijven.…

gul legt de wind haar woorden over de koud belegde akkers, vorens liggen als zware golven op het zwarte klei de dood is in aantocht toch lijkt het sterven minder zwaar als ik het album terugzie van jaar na jaar het lijkt te refreinen als een lied vol met lijden doch vrees lijkt niet te overheersen wanneer ik het groen zie verteren…

'Je maakt, met al je albums op de grond Een chaos van je levensinventaris Je lijkt wel een halfdronken archivaris Een puinhoop,' zei ze, 'nee da's niet gezond...' Ik weet niet, zei ik, of het iets voor haar is Doen mijn verborgen wensen er wel toe Zij wil niet weten wat ik zoal doe Als man die haar verzorgt maar liever daar is Ze vroeg…

Poëziealbum-versje voor ouderen: Blijf actief en blijf ondeugend Beweeg genoeg en wees ‘ns stout Train je hersenen voldoende en doe nu en dan iets fout Als je geld hebt, wees niet zuinig behalve wel dan op jezelf Heb je kinderen, maak geen ruzie Bemin familie als vanzelf Koester al je grijze haren Ook je pijntjes nu en dan En vooral…

Je beroert de foto's met je handen en ziet overal dat lieve gezicht en dan, aan het einde van de dag sla je het foto-album voorzichtig dicht. Je weet dat je moet doorgaan het leven staat niet stil je moet verder met je eigen leven en dat was ook haar laatste wil.…

zilverpapier nog ruikend naar gemorste Eau de Cologne waar bleven de stemmen die klonken achter geblindeerde vensters waar uit kleine maansikkels het spaarzame licht verloren ging in de veel te grote nacht waar bleven de beelden die zich met het verloop der jaren vermenigvuldigen en heel soms keurig gerangschikt zijn als foto's in een familie-album…

Er kleven beelden in haar hand, een album van de geest, de foto’s van weleer verwaaien in een wind die de gevallen bladeren leest. Ze schuift het boek opzij klapt het dicht het is stil zegt zij, ik knik het is hier stil en vrij.…

Mensen zijn te kort oud en te lang jong, ze worden niet zo wijs als kabouters Ze hebben weinig profijt van de lessen die ze trekken uit vreugde en verdriet, en van de lessen die ze negeren omdat ze liever geloven in wat de wereld belooft omdat ze liever geloven dat het binnen bereik is en het vooruitzicht het waard is om te blijven…

Ik kwam iemand tegen en vroeg 'Waar ga je heen? Wat ga je doen?' Daarginds is een groot veld waar ik ga zingen om mijn ziel te bevrijden Mensen zijn van goud, sterren- stof in het grote, grote veld - eindelijk terug in de tuin 'O, mag ik met je mee? Weg uit de smog!' We tollen maar rond in uitzichtloze nevels maar heel misschien verandert…

Tijd loopt door en als de familie tenslotte voorouders worden, gaat de trommel met album naar 't musee. Nalatenschap van een eeuw gelee niet veel, maar meer dan ik nalaat. Ik had me ingeleefd, leerde ze kennen voel pijn bij verweerde namen in steen onvoorspelbaar als de windroos, ween ik om hun dood, jaren na hun sterven.…

Vannacht ben ik op jouw eiland gestrand te laat en na veel slapeloze nachten moet ik me overgeven of overgéven wat waren het moeilijke jaren het ach en wee was niet van de lucht soms dacht ik, ik sta er alleen voor maar jij liet een wonder gebeuren door de glans van jouw lieve ogen werd ik die bijzondere postzegel, die jij aan jouw album…

IN THE SQUARE In the square, she came running I was lucky to be there In her hair, she wore flowers The scent it filled the air She must leave, not returning I was sadness standing there A silent square, bus of silver With my vision disappears OP HET PLEIN Ze kwam met een vaart aangerend op het plein Ik had geluk - magic time…

Ik neem een bad in zout water waar zwaartekracht niet bestaat Op het blad ligt een nieuw stel van dezelfde kleren klaar Er is hier geen concertzaal en geen buiten om te wandelen alleen een plantenkas waar ik graag geuren snuif vrij van mensensporen de huidcrèmes en de zeep waarmee wij, getelde bekenden ons onderscheiden En als ik moeite…

Manke, magere meeuw plassen in de kuilen van lege straten gaten in de muren de school gesloten, niemand die weg kon is gebleven na de rellen niemand die vrij kwam uit de cellen Verliezen zijn genomen koffers ingepakt het water afgesloten Oude stad, dode haven waar ik thuis was en terug had willen komen poets je witte trappen…

We waren door het dolle heen zo blij met elkaar, zo blij elkaar gevonden te hebben liefde gevonden te hebben ware liefde, voor jou en mij ...Mijn liefde voor jou is er nog ...je kunt haar zien stralen ...waar je ook bent, laat de zon ...van je bezigheden ondergaan ...en blaas de wolken van je zorgen weg ...dan zie je haar, zie je mij ..…

Stil! Hou op met schreeuwen! Er is niets aan de hand, want God krijgt wat Hij wil Dat is... winnen, zeggen de boeken de dogma's en de profeten God is God, Hij krijgt wat Hij wil Hij wil oorlog en vrede, hongersnood en volle winkels, vrijheid en revolutie Hij wil Semtex en Hij wil seks heel veel maagden en gigolo's en Hij krijgt wat Hij wil…

drankverslaafd delirium tremens uitsluitend vermogen mij nog staand te houden aan ‘t dichterswerk te slaan: een diarree van pillen van omvangrijk garnituur in capsules, attractief in opgewekte kleuren ultimum remedium de lucht om mij heen is nog slechts te verdragen door vuilnislieden hongerige hyena’s en ook nog petomanen poésie…

Mijn ogen zoeken tere bloemen die mijn ziel met licht betasten boven het Britse landschap schijnt een ster in de eeuwigheid, het licht van een idool het is geen popster, maar een zwarte ster hij zal je niet zeggen wie je bent in tientallen metaforen leeft hij voort door zilte duurzaamheid van liefde.…

Onze liefde vult de kamer Het basso continuo van jouw stem plooit zich en mengt zich met de zang van de snaar die jij in mij aanslaat, die tot in de hemel weerklinkt - de hemel, de hemel Ik buig mijn takken mee met jou, ik kabbel gedachten aan jou overal over jou heen ik drink het restje uit jouw beker mijn lippen drukken waar de jouwe…

Vergeef me, ik zal niet meer zoveel verlangen -- en meer ontvangen.…

‘t Zit in de versjes in dit album van jou. Ik weet het wel zeker, ‘t zit in iedere vrouw. Soms zit ‘t verborgen en doet ‘t heel zeer, maar wie ‘t zoekt zal ‘t vinden, telkens maar weer. Peter Oole 20 oktober 1999 Hellevoetsluis…

Je vroeg wat nou 't leukste was van onze vier en twintig uur ik zei: het oude album met de foto's waarop een mooie man, trouwfoto's en de bruid met kroontje de drollenvangers die ze droegen op de ski het witte berglandschap op zwart-witfoto's.…

Een aarzelende kus van begroeting, lippen stijf gesloten, verdooft het denken, lichtverval verdampt de trede in de ruimte of vult zich met mist, daarin een gebroken stem, in een tegendraads bestaan een blik die oplicht, kleine glimp van herkenning kleefden beelden in haar hand, vaag album van de geest, contouren en beelden…

De honden rennen naar het noorderlicht, pas op! Eet geen gele sneeuw!…

Er is geen mooi einde De zon gaat onder zonder de hemel te kleuren Geen vogels, geen muziek Ik huil niet eens zeg alleen maar: nou, dag dan Het klinkt zo gemakkelijk maar ik kijk weg en wacht tot het voorbij is Wanneer ben je me ontglipt? Wanneer zijn we gestopt met te willen praten over wat we niet begrijpen en stilaan niet meer…

Het paradijs is geplaveid, overal kun je nu voor de deur parkeren Roze muren en plastic bloemen: plekken waar mensen graag zijn Is het niet jammer dat pas achteraf je ogen opengaan voor wat je had? Het paradijs is geplaveid, overal kun je nu voor de deur parkeren Alle bomen zijn gered, kom kijken in de kassen van het museum! Het is niet…