Alle inzendingen over rust zacht

Rust zacht we zullen je missen. Maar ooit zien we elkaar weer…

Rust zacht onbekenden en bekenden Een herinnering aan…

Een traan blust, en roept tot rust. Rust zacht lieve mama.…

Voor Moederdag zocht ik altijd naar de mooiste kaart vergezeld van lieve woorden in een mooi gedicht een bos bloemen en altijd een kado en was je altijd blij en kreeg je een glimlach op je gezicht Deze Moederdag heb je niet meer meegemaakt doet dat zeer Niet alleen met Moederdag denk ik aan je maar alle dagen in het jaar des te meer Rust zacht…

zacht in de duinpan van ons tweelinghart…

Er is een tijd van komen er is een tijd van gaan die tijd is nu gekomen en laten we een traan het pad is gelopen de horizon bereikt je ziel meegenomen op de vleugels van de wind Lieve Dora, moge je ziel in vrede leven en rust zacht want de herinnering aan jou blijft bij ons dag en nacht in memoriam Dora van Kampen 28 april 2008…

Rust zacht, liefs je zoon.…

Rust zacht.…

Rust zacht lief katertje!…

ZACHT ANTON, WEET DAT HET MORGENROOD OP JE WACHT…

nog één keer strijk ik door jouw haren vol ongeloof en verdriet wat eergister nog gewoon was is dat vandaag helemaal niet twee-en-een-half, je kwam net kijken rende zo de wijde wereld in nu jouw ogen voorgoed zijn gesloten zorgt jouw einde voor een nieuw begin…

achter de lens legt iemand een vader en zijn kleine zoon vast hij laat me kijken naar het kind dat teer verschanst in het landschap van vaders armen rust zachte gebaren betasten het kindergezicht mollige handjes vleien zich op mannenschouders het geraakte hart wordt licht in ademloze tijd iemand achter de lens legt het weerzien vast…

je tegen mij aan Je lichaam voelt nu rust Zacht wieg ik je in slaap mam Troost in mijn geborgen armen Je huilt nu niet meer Zacht laat ik je mijn woorden strelen Troost je in dit gedichtje voor jou lieve mam...!…

heb vandaag boodschappen gedaan is het met mijn rust zacht lieve je moet niet happen vooral niet zappen als hij je kust en te keur is niet voor te stellen dat je wacht tot je een ons weegt ons zegt zoveel pinda’s pellen is letter voor letter gezegd heeft het ware karakter van een sonnet is de kracht van de Post……volte die onherroepelijk…

zacht, het leven maakte moe…

slingeren verse wolken hoog aan de blauwe lucht spelen zwaluwen krijgertje in groten getale valt de grijs omrande envelop geruisloos op de mat waarvan alleen de naam van blijft hangen roepen zwaluwen mij aan en vraag me af of Rob net zo zal balanceren op het wiegen van de wind *~ Lady Love ~* ~ Rust zacht Lieve Rob 1929…

Lieverd van mij, rust zacht. Liefs je vrouw…

Rust zacht lieve Klaske. Ze stierf precies zes weken na haar man.…

zacht Otto)…

zacht in de Alblasserwaard…

Rust zacht Herman, maar niet te lang, schrijf gerust door want zo was je man!…

Rust zacht mijn broeder!…

dichtbij klonk er paniek in luid geschreeuwde bevelen sloop chaos ijskoud voorbij in opluchting haalde ieder zacht adem keerde de stemming terug maar de rust was gedaan hoogste tijd om naar huis te gaan…

Beeldschoon jouw afscheid langzaam kleurde de lucht rood in Zomerland…

alle kleuren heb ik aangetrokken op dat ik je niet kan mislopen de wereldkaart ken ik van buiten zodat ik onderweg niet stranden zal nu de mist haar rokken laat zakken slaat de schrik me om 't hart daar de weg ineens verloren lijkt…

Zij die zoveel leven bracht op Internet is heengegaan zonder ons te verlaten want wat zij achterlaat is blijvend gedachten, emoties, verbondenheid in de hemelse tuin van mijn onderbewustzijn bloeien de mooiste bloemen eeuwig voor Fairouz.…

hoe kon je zo verdwaald zijn was het leven zo’n gevecht de strijd in jouw hoofd ondoorgrondelijk hoe wij jou ook liefden bleek dat niet genoeg niet voldoende reden om te blijven daar waar wij zijn wij die het leven anders ervaren al is ’t nooit zonder slag of stoot is het gemis al begonnen…

het verschil tussen gisteren en vandaag is een immense stilte die je achterlaat je stond aan het roer van een schip met eindelijk verse wind in de zeilen al ben je abrupt van koers veranderd heb je het aardse verruild voor het hemelse want zomaar tussen gisteren en vandaag is het doek gevallen…

bij aankomst vielen bevroren tranen uit de lucht het was een weerzien van dwarsliggers uit alle hoeken te midden van borden vol leuzen stond de kist erboven prijkte een mooie foto van Ferry met poes op schoot ik heb nog nooit zoveel fotografen gezien Fer op ’n crematie zij kwamen allemaal om Opa Water te groeten…

ben je uitgevlogen ons voorgegaan wellicht van hier waar je sinds ‘56 woonde ging je over in ’t licht nooit meer Maison Kelder gebakjes eten, met jouw verjaardag voor ’t Nieuwe Jaar zal de stilte ooit gaan wennen al voelt ’t voor nu wel heel erg raar…