Alle inzendingen over solitaire dichtkunst

(Kopland & Komrij) Twee dichters van stand Voorgoed op hun voet- stuk Hun mooie woorden gevat in band Mannen met hersens Een goed gevoel voor taal Dichtkunst dus van de bovenste plank Twee wijze en ou- dere mannen.…

Zo niet de bron van Helicon de dichtkunst, ja, de Literatuur daarbij helpt het amalgaam van gammastudies niet…

wij lopen samen in de meersen langs de grote plas meerkoeten glijden op gesmolten lood dat rimpelt van verveling of komt het door het lanterfanten van de wind het wandelpad ligt opgedroogd bladeren vallen monotoon een solitaire ekster huppelt zonder drijfveer heen en weer heesters koketteren met rode en zwarte bessen op donkergroen…

Het waren en zijn de rijpere vruchten van mijn solitaire boom, die zich begonnen, beginnen af te werpen... steeds meer.…

Solitaire nomaden nu honkvast geworteld klimmen hoog zonder gêne en voorbehoud Hoogvliegers tussen de planken van wambuis en heide van 't Hoog Veluwse Deelerwoud Aangevreten door zwermen muskieten waaiend met winden in de stratosfeer Door jachtige wolken verjaagd door de hitte van bosbrandenvuren van mediterraan hout…

ik ben een man van tienen en énen en aard niet in de middelmaat gedoemd tot een solitair leven verkies ik de veldweg en laat ik de straat Een kruid gedijend bij noorderwind en malse regen in het ochtendgrijs ver van de meute, weg van de massa's tref je mij tussen paardebloem en ereprijs "Hij die de slaap vindt wint de morgen Geen man…

Hagelbuien ranselen de winter weg Avaritia hoogmoedige solitaire zwarte wolk zal de stormachtige wind hem op tijd doorbreken?…

Geluk is iets stils, het is het vreugdevolle -- besef te bestaan.…

*Ars poetica = dichtkunst…

De vieren op onze gedichten Komen van het muggenziften En van het weinig tolereren Van wat de ander mag inspireren Verwrongen geesten beletten Ons creatief letterzetten Maar we zijn ook van harte gerust De dichtkunst wordt zo niet geblust Artistiek moraliseren zal ondeugden niet leren de reacties zo bout tonen hen kil en koud Dus…

Als een solitaire boom Maar gevangen in het woud Dromend van het open veld De vrijheid waar ik van houd De ruimte om groots te groeien Geen vreemde wortels die ik voel Langs mijn blad steeds nieuwe wind Mijn eigen plekje stil en koel Hoop het gevoel hier nog te vinden Omdat ik moet blijven waar ik ben Zal blijven dwalen in gedachte Verlangend…

zoek toch op de Place de Josse ja daar brouwt hij zinnen goed of fout d'n Josse zit 'r sur-place te wachten op liefde en geluk het komt van hoog van boven zolang hij d'r in blijft geloven tierend op z'n oude bierkruk dat is waar hij nu voor valt dromend van tomaten plukgeluk bevrijd van zorg kommer druk vingers in pijnlijk' knel…

Continenten van streven* nog te gaan met mensen die lachen net als wij, huilen ook zij De Dichter kijkt even rond deze avond naar geruisloze klok die de tijd doet verstrijken al rijst waar de dichtkunst *verlangen…

't Is mij niet om het even of mijn Eva Mijn virtuele dichtkunst minnares Niet voor retraite kiest maar als maîtresse Mijn teerbeminde guardian alter eega Zij is mijn eilandnimf en zeemeermin Mijn raad op dichterspad, beschermgodin Betovering berooft mij van mijn zin Een tinteling stuwt mij het zeegat in Mijn stem is dan wel…

Laat me heden solitair zijn en schaamteloos als de kat die haar vacht laat glimmen, in de late avondzon.…

Vanaf de rivier overal bos met ridderzwam, elfenbankjes en witbebaarde bomen Soms valt er een stilte en hoor ik de boomkruiper hier en daar is er een steen die beschreven staat op de kaart van dit gebied die geen kaart is maar een opsomming van kruispunten, bruggen en solitaire bomen Vanavond zal ik rusten in een gemakkelijke stoel…

niet wijken wil Ooit zongen en stoeiden wij de werkelijkheid Het leven rijmde en rapte zonder ongelijk Het noodlot bracht een kentering met soelaas – vergeefs - in herinnering Het spel raakt uit, de troef verraadt zich, het wiel rijdt spaak in een laatste omwenteling: Ik keer het tij, dit ongerief en draag de feiten op de huid De dichtkunst…

bescheten tenen die zo kien met traan, met tuit, gejank en gegrien menig congres spiralen naar kijven het plan is gevat ver weg te blijven van zwijnerij niet aan te zien geen woorden voor en bovendien mis ik de lust, de lol in schrijven vertel eens: wat kan iemand drijven zichzelf te lonen met een tien vergis ik mij of is `t misschien dat dichtkunst…

Zoeken naar een nieuwe wereld Een wereld groot of misschien klein Waar zoete klanken troosten En woorden werkelijk zijn Geen spielerei geen fratsen Geen ongeremde woordenbrij Geen schelden gokken patsen Maar dichtkunst voor jou en mij Gedichten om op te toasten Springend lam in de wei Een kalfje net geboren Voorbeeld voor jou en mij…

Je dichterschap heeft veel teweeggebracht: van zalen vol die voor jouw dichtkunst zwichtten tot ‘kenners’ die hun pijlen op jou richtten en jou (uit jaloezie?) hebben veracht. Voor deze zelfbenoemde zwaargewichten is rijmkunst minderwaardig en verdacht.…

ik draag voor in een ‘acte solitaire’ getuig met heel mijn lijf van groen, van gras van de lach, ginds , zo dromerig ver in een gastvrij verblijf mijn uitgestrekte handen schilderen luchtcirkels vol zover ik maar kan reiken sluit velden daarbij in en bosranden als kantelen van burchten opgetrokken in eiken waarachter mijn…

U heeft de wereld iets te zeggen mijn bewondering voor uw dichtkunst stop ik niet onder stoelen of banken uw humor, uw emotie vertolkt in woorden blijft me boeien in verwondering het spreekt me aan vandaag op uw verjaardag wens ik u toe dat u ons, dat u mij en heel veel anderen nog heel veel jaren zult kunnen laten genieten van uw inspiratie…

‘Mag het licht uit ? ‘, vraagt ze zacht ‘ga slapen, het is al over middernacht’. ‘De winter sneeuwt gebroken wit in jouw beslagen ogen. Blikken vervagen. Het matglazen beeld neemt nu bezit van het scherpe zicht. Vlokken vragen’. ‘Dichten is dromen’, laat ik haar nog even weten. Ze knikt en schikt haar kussen, ze schokt en ondertussen…

De dichtkunst en de Ligt zijn synoniem. Ik geef verheugd een lovend commentaar en zeg het in een enkel woord: subliem! Hoewel ik er veel lol aan kan beleven, heeft Daans gedicht voor mij toch één bezwaar: Het prachtsonnet is niet door mij geschreven.…

Al lukt de poëzie u voor geen meter, Maakt u zich daar vooral geen zorgen om: Om kromme verzen lachen wij ons krom, Hoe slechter uw gedichten zijn hoe beter. Zit dus vandaag niet bij de pakjes neer. De inkt vloeit toch wel uit de ganzenveer.…

Weet ik veel hoe poëzie eruit moet zien. Niet dat statische, dat uniforme. Daar hou ik niet zo van. Dezelfde toon herhaald tot in den treure, en dat dan 'vormvastheid' noemen, of 'een eigen stem', dat soort gelul. Nee daar hou ik niet zo van. Geef mij dan maar het favoriete snoepgoed uit mijn jeugd. De toverbal. Je zuigt en zuigt maar…

trollen trappen treurig traag tegen zorgend zachte zoete zuigende zinnen klassiek koel kijken kan kollen krachtig killen maar moedige mensen maken meesterlijk miezerige molletrollen met moeite mak trieste trotse trollen treuren traag troetelig treuzelend de drang der duistere doodslag deed de demonische das om onzichtbare overgevoelige onmin…

Ik zoek ik zoek naar woorden naar woorden om zinnen te formeren zinnen om gedachten mee te dichten om gedichten te creëren gedachten onder woorden ik zoek Ik worstel ik worstel met de zinnen maar ik worstel en kom boven wanneer ik de zinnen overwin vormen de zinnen strofen waarmee ik mijzelf bezin Ik vorm ik vorm mijn gedachten een…

Slechts dit getuignis van mij over: Zijn Dichtkunst had haar tijd - die van een lentebloem; - Maar Waarheid bleef zijn deel - de Levens boom zijn roem! 1836…

’s nachts als ze me kuste legde ze woorden op mijn lippen die ik ’s morgens als ontbijt genoot en met liefde toevertrouwde aan mijn maagdelijk wit papier ze fluisterde gevoileerd met zachte strelingen expressie in mijn zuchten nee, ik had nooit honger mijn enige trek werd gevoed door de zinnen van een vrijgevige muzische schone die…